Witam Pana,

wskazana jest szczegółowa diagnostyka kardiologiczna - Holter, neurologiczna - RM, jeśli zostaną wykluczone choroby somatyczne, wskazana jest diagnostyka podłoża psychogennego.

Z wyrazami szacunku, Bożena Waluś

Witam serdecznie!
Dziękuję, że zechciał Pan do nas napisać i podzielić się swoimi problemami. Bardzo Panu współczuję doświadczanych trudności i rozumiem Pana wątpliwości co do podjęcia leczenia w szpitalu. Niestety, nie mogę konkretnie odpowiedzieć na pytanie, czy powinien Pan posłuchać lekarza i zgłosić się do szpitala na leczenie całodobowe.
Po pierwsze, tylko Pan i Pana lekarz wiecie, jak silne są objawy Pańskich zaburzeń. Jaki jest Pana ogólny stan? Jak Pan funkcjonuje na co dzień, czy jest w stanie wypełniać swoje obowiązki? Czy przyjmuje jedzenie i płyny? Czy jest w stanie sam zadbać o siebie, czy wymaga opieki? Czy ma Pan myśli samobójcze lub przejawia skłonności autodestrukcyjne? To ważne pytania i jedne z głównych kryteriów przyjęcia na oddział całodobowy.
Po drugie, nie wiem, jak długo trwa leczenie sertraliną. Być może ta substancja nie działa w Pana przypadku, ale jest przecież wiele innych leków (czasem trzeba ich sporo przetestować, zanim znajdzie się ten optymalny). Czy lekarz proponował zmianę leku? Jeśli nie, to warto rozważyć konsultację u innego psychiatry.
Po trzecie, same leki psychotropowe to najczęściej za mało, aby uzyskać trwałą poprawę. Zaburzenia lękowe najskuteczniej leczy się poprzez psychoterapię (najlepiej poznawczo-behawioralną), w połączeniu z farmakoterapią (jeśli jest to konieczne); w zaburzeniach osobowości także niezbędna i najważniejsza jest psychoterapia.
Mogę tylko zasugerować, bo decyzja należy oczywiście do Pana: skonsultować się z innym lekarzem, zmienić lek i rozpocząć psychoterapię (indywidualną lub grupową). I poczekać, aż zacznie działać nowy lek (czyli nawet kilka tygodni). Całodobowy pobyt w szpitalu psychiatrycznym wydaje się ostatecznością, ale przez Internet nie można stwierdzić, czy nie jest potrzebny w Pana przypadku.
Dobrym rozwiązaniem (o ile pozwala na to sytuacja życiowa) jest pobyt na tzw. oddziale dziennym, podczas którego także przechodzi się psychoterapię (grupową i indywidualną), a ponadto trening umiejętności społecznych oraz różnorodne zajęcia warsztatowe (np. arteterapeutyczne, relaksacyjne itd.). Udział w takiej grupie ma swoje plusy: uczy otwierać się na innych, nawiązywać relacje i lepiej komunikować; ponadto pozwala się przekonać, że w naszych problemach nie jesteśmy odosobnieni. Jeśli lekarz stwierdził u Pana zaburzenia lękowe oraz osobowości, to najlepsza byłaby terapia na takim właśnie oddziale. Przed przyjęciem na oddział (także na dzienny) konieczna jest konsultacja z lekarzem psychiatrą w szpitalu. Ostatecznie to on decyduje o tym, czy pacjent kwalifikuje się na takie leczenie, a jeśli tak, to na jaki oddział. Zawsze może Pan niezobowiązująco skorzystać z takiej wizyty – może ta rozmowa pomoże Panu podjąć decyzję. Zachęcam też Pana do tego, żeby jednak spróbował Pan porozmawiać o swoich problemach z kimś bliskim, komu Pan ufa – niezależnie od formy dalszego leczenia, bardzo potrzebuje Pan wsparcia i obecności drugiego człowieka. Relacje (te dobre) też leczą.
Poniżej może Pan przeczytać odpowiedzi specjalistów na podobne pytania:
• https://pytania.abczdrowie.pl/pytania/czy-leczenie-w-szpitalu-psychiatrycznym-jest-dobrym-wyjsciem
• https://pytania.abczdrowie.pl/pytania/depresja-lekowa-i-leczenie-na-oddziale-dziennym
• https://pytania.abczdrowie.pl/pytania/depresja-a-terapia-grupowa-na-oddziale-dziennym
• https://pytania.abczdrowie.pl/pytania/w-jaki-sposob-mozna-dostac-sie-na-dzienny-oddzial-psychiatryczny
Pozdrawiam Pana serdecznie i życzę powodzenia.
Przypominamy, że udzielane informacje stanowią jedynie informację poglądową. W celu uzyskania diagnozy oraz zaplanowania leczenia, prosimy o zasięgnięcie osobistej porady lekarskiej.

Dzień dobry,
ewidentnie cierpi Pani na zaburzenia odżywiania. Zdaje sobie Pani z tego sprawę i to jest pierwszy krok aby zmienić swoje postępowanie i szukać pomocy.
Sytuacja, którą Pani opisuje zapewne ma podłoże emocjonalne. Proszę zastanowić się czy oby nie je Pani w wyniku emocji, przeżyć osobistych. Po drugie wyniszczyła Pani swój organizm restrykcyjnymi i niezdrowymi dietami i teraz są tego skutki. Po trzecie dieta 1500 kcal może być zbyt niskokaloryczna skro trenuje Pani intensywnie. Należałoby się także przyjrzeć temu co Pani zjada. Posiłki mogą być ubogie odżywczo i o wysokim indeksie glikemicznym i stąd pojawia się poczucie ciągłego głodu. Ważne jest nie tylko ile jemy ale to jakie wybieramy produkty.
Jeżeli byłaby Pani zainteresowana można opisać mi na maila swój przykładowy dzień - co Pani zjada, jakie porcje, jak często są posiłki, ile czasu po przebudzeniu zjada Pani śniadania a ile czasu przed snem kolację itp. Ja chętnie zerknę i wskażę ewentualne błędy żywieniowe.
kontakt: joanna.wasiluk@o2.pl
Pozdrawiam
Joanna Wasiluk
Dietetyk
Blogi:
wp fitness
https://joanna-wasiluk.fitness.wp.pl/
Kafeteria.pl
https://joanna-wasiluk.kafeteria.pl/
Instagram:
https://www.instagram.com/joanna_dudziec_wasiluk/?hl=pl
ABC zdrowie
https://ranking.abczdrowie.pl/d/joanna-wasiluk-dudziec-dietetyk-warszawa-31668

Dzień dobry, zbyt wcześnie na objawy kiły czy HIV, jednak jakaś infekcja intymna jest. Warto zrobić badania w tym kierunku. Jeżeli może Pan dojechać do Bydgoszczy to zapraszam na wizytę lub proszę poszukać lekarza w rejonie. www.prepmed.pl

Witam Pana,

proszę rozważyć leczenie metodą psychoterapii, równolegle z farmakoterapią, skuteczną metodą w leczeniu zaburzeń lękowych jest paradygmat poznawczo - behawioralny.

Z wyrazami szacunku, Bożena Waluś

Witam,
możliwość zapłodnienia po poronieniu następuje bardzo szybko, bo już w kolejnym cyklu miesiączkowym podczas którego pojawi się owulacja. Teoretycznie możliwe jest więc zajście w ciążę w Pani przypadku, ponieważ po poronieniu pojawiła się już normalna miesiączka. Proszę również pamiętać, że stosunek przerywany nie jest metodą antykoncepcji i może zakończyć się ciążą.
Szanse na zajście w ciążę po poronieniu rosną, kiedy poronienie nie zakończyło się łyżeczkowaniem macicy. I choć lekarze zalecają odczekać dwa, trzy pełne cykle menstruacyjne przed kolejnymi staraniami o dziecko, to nie oznacza, że ciąża, która zdarzy się miesiąc po poronieniu nie ma szans przetrwać. Może ona bowiem zakończyć się pomyślnie. Proszę wykonać test ciążowy, która da Pani odpowiedź, czy doszło do zapłodnienia.
Warto również zapoznać się z odpowiedziami naszych ekspertów, które pojawiają się przy innych pytaniach użytkowników. Znaleźć je można pod następującymi linkami: https://pytania.abczdrowie.pl/pytania/samoistne-poronienie-a-kolejna-ciaza, https://pytania.abczdrowie.pl/pytania/poronienie-samoistne-a-kolejna-ciaza, https://pytania.abczdrowie.pl/pytania/zajscie-w-ciaze-przed-pierwsza-miesiaczka-po-poronieniu, https://pytania.abczdrowie.pl/pytania/szanse-na-zajscie-w-ciaze-po-poronieniu.
Przypominamy, że udzielane informacje stanowią jedynie informację poglądową. W celu uzyskania diagnozy oraz zaplanowania leczenia, prosimy o zasięgnięcie osobistej porady lekarskiej.

Witam,
uczucie niepełnego wypróżnienia może pojawiać się z wielu powodów. Jest to dolegliwość, która często kojarzona jest z zespołem jelita drażliwego czy hemoroidami. Zwykle więc towarzyszy jej ból brzucha, zaparcia, nagłe parcie na stolec lub nadmierna ilość gazów.
Skoro jest to jednorazowa sytuacja możliwe, że wystąpiła ona z powodu nieodpowiedniej diety, a konkretniej niedostatecznej ilości błonnika, który jest istotny dla regularnych wypróżnień. Proszę przyjrzeć się swojemu jadłospisowi i ewentualnie wprowadzić w życie zmiany. Pomocna może okazać się wizyta u dietetyka – specjalista ten pomoże Panu ułożyć indywidualną dietę dostosowaną do wieku, masy ciała oraz aktywności fizycznej.
Jeśli mimo wprowadzonych zmian w żywieniu nie zauważy Pan poprawy proszę udać się do lekarza, gdyż trudności z oddawaniem kału mogą wskazywać również na inne, poważniejsze schorzenia.
Więcej na ten temat w artykule: https://portal.abczdrowie.pl/problemy-z-wyproznianiem-jak-sobie-z-nimi-radzic.
Przypominamy, że udzielane informacje stanowią jedynie informację poglądową. W celu uzyskania diagnozy oraz zaplanowania leczenia, prosimy o zasięgnięcie osobistej porady lekarskiej.

Witam,
zgodnie z informacjami, które są podane w ulotce leku Macmiror Complex 500 – decyzję dotyczącą stosowania leku przez kobietę ciężarną podejmuje lekarz.
Jeśli więc ginekolog przepisał Pani dany lek, oznacza to, że widział potrzebę jego zastosowania i korzyści z tego wynikające. Proszę więc stosować lek zgodnie ze wskazówkami lekarza i pod jego bezpośrednim nadzorem.
Przydatne informacje może znaleźć Pani w odpowiedziach naszych ekspertów, które pojawiły się pod innymi pytaniami. Oto kilka z nich: https://pytania.abczdrowie.pl/pytania/stosowanie-globulek-macmiror-przez-kobiete-w-13-tygodniu-ciazy, https://pytania.abczdrowie.pl/pytania/stosowanie-leku-macmiror-w-ciazy, https://pytania.abczdrowie.pl/pytania/czy-stosowanie-leku-macmiror-500-w-9-tygodniu-ciazy-jest-bezpieczne.
Przypominamy, że udzielane informacje stanowią jedynie informację poglądową. W celu uzyskania diagnozy oraz zaplanowania leczenia, prosimy o zasięgnięcie osobistej porady lekarskiej.