Witam Panią serdecznie!
Dziękuję, że podzieliła się Pani swoją historią. Współczuję przeżyć, które aktualnie stały się Pani udziałem. Zdrada bliskiej osoby to bardzo bolesne doświadczenie i wyobrażam sobie, że jest Pani w tej chwili bardzo ciężko, zwłaszcza z uwagi na specjalnie wymagający czas, jakim jest ciąża.
Nie jest łatwo doradzić na odległość, znając tak niewiele szczegółów na temat Państwa relacji. Dlatego zaproponuję Pani, by zadała Pani sobie następujące pytania, być może odpowiedź na nie wskaże Pani kierunek:
• Czy mimo zawodu, jaki Pani sprawił, wciąż kocha Pani męża?
• Jakie są Pani poglądy na temat nierozerwalności małżeństwa, czy odchodząc od męża widzi Pani możliwość wejścia w nowy związek?
• Jakie ma Pani przekonania na temat romantycznej miłości jedynej i na zawsze? Czy jest Pani w stanie zaakceptować w życiu szarości – związek dobry, a nie doskonały?
• Jakie korzyści odniesie Pani z rozstania w obecnej sytuacji?
• Co Pani utraci odchodząc od męża?
• Jakich skutków zdrady emocjonalnej męża doświadcza Pani w codzienności? Czy wówczas mąż nie jest zaangażowany w Wasze wspólne życie? Czy jest niebezpieczeństwo, że porzuci Panią dla którejś z osób, z którymi wchodzi w bliskie relacje?
• Co jest dla Pani bardziej bolesne i trudne – świadomość, że ktoś inny jest również obecny w sercu Pani męża, czy odejście od niego?
• W jakiej jest Pani kondycji psychicznej? Czy czuje się Pani na siłach samotnie przejść przez okres ciąży, połogu? Czy mąż mimo zdrady jest przy Pani w trudnościach?
• Gdyby Pani wiedziała, że mąż powtórzy podobną sytuację w przyszłości – czy jest Pani w stanie zaakceptować taką ewentualność?
Pomimo bólu, który Pani odczuwa, proszę spróbować pomyśleć o tym, że zdrada pojawia się najczęściej w związkach, w których jakaś ich część nie funkcjonuje dobrze. Nie jest to początek, a raczej objaw problemu. I chociaż zdradzona strona nie jest odpowiedzialna za wydarzenie się zdrady, to jest jedną ze stron związku i bierze udział w tworzeniu kontekstu sytuacji. Prawdopodobnie mąż dzięki tym relacjom zapewnia sobie coś, czego albo nie otrzymuje w Waszym małżeństwie, albo nie umie po to sięgnąć. Jeśli takie zachowanie zaspokaja jakąś ważną potrzebę męża, sama obietnica jest niewystarczająca, by sytuacja się nie powtórzyła. Potrzebne jest przepracowanie zdrady. Dobrze byłoby, gdyby mąż zdał sobie sprawę z tego, co go skłania do takiego zachowania. W tym mogłaby pomóc jego psychoterapia lub wspólna terapia małżeńska.
Ponieważ jest Pani w tej chwili pod bardzo dużą presją emocjonalną, proszę się sobą zaopiekować. Proszę otoczyć się życzliwym ludźmi, na których może Pani liczyć, może poszukać grup kobiet w podobnej sytuacji? Jest sporo takich miejsc w Internecie. Proponowałabym Pani również spotkanie z psychologiem. Być może będzie Pani potrzebowała długofalowego wsparcia, a może wystarczy kilka spotkań, by w bezpiecznej życzliwej przestrzeni uświadomić sobie, czego Pani potrzebuje dla siebie w tej trudnej sytuacji. Tak, by odnaleźć swoją własną wewnętrzną odpowiedź, jak chce Pani teraz postąpić. Proszę położyć nacisk na wzmocnienie siebie samej, a na decyzje przyjdzie czas.
Proszę być dla siebie samej łagodną i wyrozumiałą. Ma Pani prawo czuć się teraz bardzo źle, być bezradna i nie wiedzieć, co dalej. Ma Pani prawo potrzebować i sięgnąć po pomoc dobrych ludzi.
Pozdrawiam Panią ciepło i życzę odnalezienia wewnętrznego spokoju oraz porozumienia z mężem.
Zapraszam też do przeczytania:
• https://portal.abczdrowie.pl/jak-odbudowac-zwiazek-po-zdradzie
• https://portal.abczdrowie.pl/zdrada
Przypominamy, że udzielane informacje stanowią jedynie informację poglądową. W celu uzyskania diagnozy oraz zaplanowania leczenia, prosimy o zasięgnięcie osobistej porady lekarskiej.

Witam serdecznie!
Dziękuję za zadane pytanie. Głęboko współczuję problemów, z którymi się Pani mierzy. Depresja, lęki, fobia społeczna – to bolesne, trudne zaburzenia, które mogą pozbawić człowieka całej energii i radości z życia. Cieszę się, że szuka Pani dla siebie pomocy. Zwłaszcza, że naturą powyższych problemów jest niechęć do poszukiwania rozwiązań. To bardzo dobrze, że przezwycięża Pani trudności i szuka wyjścia z sytuacji.
Jeśli chodzi o leki psychiatryczne, które Pani przyjmuje, to proszę brać pod uwagę, iż często trudno jest powiedzieć z góry, jak te substancje zadziałają na daną osobę. Stąd dobór odpowiedniego leczenia wymaga nierzadko wielu prób różnych specyfików lub ich kombinacji. Proszę nie tracić cierpliwości i pozostawać w kontakcie ze swoim lekarzem psychiatrą, poszukując najlepszej opcji.
Zastanawiam się, czy badała Pani swoją tarczycę. Jest to być może wątek nieco obok tematu, natomiast dość często zdarza się, że objawy depresyjne nasilane/prowokowane są przez niedoczynność gruczołu tarczowego. Jeśli Pani tego jeszcze nie sprawdzała, proponuję wizytę u lekarza rodzinnego i wykonanie odpowiednich badań laboratoryjnych z krwi: TSH, FT3 i FT4.
Nie napisała Pani też nic na temat psychoterapii, więc wnioskuję, że nie korzysta Pani z tej formy leczenia. Farmakoterapia działa jedynie na objawy, wytłumiając niekorzystne silne emocje, dobrze byłoby zadziałać również u samego źródła problemów. Zaburzenia psychiczne najskuteczniej leczy się łącząc przyjmowanie leków z psychoterapią. Dzięki temu zmiana jest głęboka i trwała. Czy myślała Pani o kontakcie z psychologiem/psychoterapeutą? Bardzo Panią do tego zachęcam. Praca ze specjalistą pomogłaby Pani zmierzyć się z tym, co powoduje lęki, smutek, zniechęcenie, niski poziom energii. Możliwe, że również i bóle głowy mają podłoże psychosomatyczne. To trudny proces, ale ogromnie podnoszący codzienny komfort życia.
Pozdrawiam Panią ciepło i życzę powrotu sił, proszę się nie poddawać.
Załączam też poniżej odniesienia do kilku artykułów do przeczytania:
• https://portal.abczdrowie.pl/wizyta-u-psychologa
• https://portal.abczdrowie.pl/czym-jest-psychoterapia
• https://portal.abczdrowie.pl/nurty-psychoterapeutyczne
• https://portal.abczdrowie.pl/psychoterapia-indywidualna
Przypominamy, że udzielane informacje stanowią jedynie informację poglądową. W celu uzyskania diagnozy oraz zaplanowania leczenia, prosimy o zasięgnięcie osobistej porady lekarskiej.

Witam serdecznie!
Dziękuję za zadane pytanie. Domyślam się, że problem z nadmierną utratą włosów jest dla Pana stresujący. Wbrew pozorom, wypadanie włosów jest złożonym problemem i może mieć zróżnicowaną etiologię.
Proponuję na początku wizytę u lekarza rodzinnego i wykonanie podstawowych badań, jak morfologia, wykluczenie anemii oraz stanu zapalnego w organizmie (badanie OB i CRP). Oprócz tego należy ocenić pracę tarczycy – niedoczynność gruczołu tarczowego to bardzo częsta przyczyna nadmiernego wypadania włosów.
Duża utrata włosów, brwi i rzęs może być również spowodowana przebytą infekcją, niedoborem składników odżywczych lub silnym przewlekłym stresem.
Zadając pytanie, nazwał Pan swoją przypadłość łysieniem androgenowym – nie wiem, czy jest to Pana ocena, czy podstawiona diagnoza po wykonaniu badań? Tego typu schorzenie jest związane z nadmiarem androgenów na skutek zaburzeń pracy nadnerczy, jest najczęstszym rodzajem łysienia spotykanym u mężczyzn. Jeśli badania hormonalne nie były jeszcze wykonane, należałoby udać się na wizytę do lekarza endokrynologa i wykonać pogłębioną diagnostykę hormonalną (np. testosteron, DHEAS, androstendion, kortyzol i itp.).
W razie gdyby endokrynolog nie wykrył nieprawidłowości, kolejną możliwością jest wizyta u dermatologa lub trychologa (specjalista zajmujący się problemami związanymi ze skórą głowy oraz włosami).
Zanim znajdzie Pan przyczynę problemu z utratą włosów, proponuję zmianę szamponu i odżywki na specjalną dla włosów wypadających.
Temat jest bardzo szeroki, dlatego proponuję jeszcze lekturę poniższych artykułów:
• https://portal.abczdrowie.pl/wypadanie-wlosow-przyczyny-i-sposoby
• https://portal.abczdrowie.pl/odpowiednia-dieta-na-lysienie
Pozdrawiam i życzę powodzenia.
Przypominamy, że udzielane informacje stanowią jedynie informację poglądową. W celu uzyskania diagnozy oraz zaplanowania leczenia, prosimy o zasięgnięcie osobistej porady lekarskiej.

Witam! Opis jest dość szeroki, jednak zbyt lakoniczny. Należy się zapoznać z dotychczasową dokumentacją medyczną, szczególnie ten mikroudar. Wygląda na zespół lękowy i brak wiary w swoje siły i możliwości. Co prawda przechorowanie Covid-19 może dawać powikłania z układu nerwowego, jednak pacjentka wymaga przeanalizowania dokumentacji medycznej, badania neurologicznego i badania stanu emocjonalnego. Zbyt pobieżne podejście do sprawy, może ją wypaczyć. Powodzenia W. Łuczkowski.

Witam! Należałoby pogłębić diagnostykę: wzrokowe potencjały wywołane, EEG, badanie płynu mózgowo-rdzeniowego w kierunku "prążków oligoklonalnych". Obraz przedstawiony przez Panią może odpowiadać zaburzeniom emocjonalnym typu nerwicowego. Jednak, żeby się koncentrować na nerwicy, należy wykluczyć inne. Powodzenia W. Łuczkowski.

Dzień dobry, opisany przypadek polecałabym skonsultować z lekarzem specjalistą. W trakcie wizyty na żywo będzie on w stanie jasno określić podłoże i przyczynę występowania opisanych zmian i przypadłości. Korzystne jest wykonanie badań krwi, które zaleci lekarz, lub można je wykonać na własną rękę. Często dopiero badanie histopatologiczne lub dermatoskopia pozwolą jasno zdefiniować problem. Kolejny krokiem jest przemyślane dobranie leczenia, biorąc pod uwagę już zażywane leki i historię chorób. Proces terapii może być krótko lub długotrwały, a jego powodzenie zależy od wielu czynników. Proszę nie zapominać o roli pielęgnacji skóry i jej przydatków, wydaje się ona tylko dodatkiem, a bardzo często pozwala zminimalizować następstwa chorób dermatologicznych. Gorąco życzę powodzenia na drodze leczenia i mam nadzieję, że wszystko odbędzie się całkowicie bezproblemowo.
Serdecznie pozdrawiam
Życzę miłego dnia
Specjalista Medycyny Estetycznej, Dermatolog, dr Izabela Lenartowicz
Lenartowicz Clinic
Katowice, ul. Zabrska 7/1
http://lenartowiczclinic.pl

Dzień dobry!
Dziękuję za zadane pytanie. Zastanawiam się, czy jego źródłem jest jedynie ciekawość, czy może niepokój, że Pani emocje odbiegają od ogólnie przyjętych za „prawidłowe w takich sytuacjach”?
Na odległość nie jest możliwa odpowiedź, dlaczego Pani przeżywanie relacji jest mniej emocjonalne. Mogę jedynie wymienić kilka teorii, a możliwe, że któraś z nich wyda się Pani pomocna.
Wyróżniono trzy podstawowe style przywiązywania się ludzi do osób bliskich: bezpieczny oraz pozabezbieczne: unikający i lękowo – ambiwalentny. To, w jaki sposób zachowujemy się w relacjach, ma związek z więzią, która łączyła nas z pierwszym najważniejszym opiekunem w bardzo wczesnym wieku. Najczęściej od matki uczyliśmy się, jak wygląda miłość, bliskość, czy zależność, chociaż mogła być to każda inna osoba, która zajmowała się nami w dzieciństwie. Wówczas powstały pierwsze schematy, które odtwarzamy w dorosłym życiu i nie dotyczą one jedynie sposobu zachowania, ale również tego, jak przeżywamy różnorodne sytuacje. Jeśli ten wątek jest dla Pani interesujący, proszę poczytać więcej o stylach przywiązania Johna Bowbly’ego.
Czy inne emocje przeżywa Pani też w znikomym stopniu, czy jedynie nie odczuwa przywiązania do ludzi? Inne możliwe wyjaśnienie to neuroatypowy rozwój mózgu. W ostatnim dziesięcioleciu nauka dopiero odkrywa obszar neuroróżnorodności. Dowiadujemy się, jak ludzie różnią się między sobą i że istnieją osoby na spectrum – ASD (Autism Spectrum Disorder), które inaczej myślą, inaczej czują, postrzegają świat niż typowa większość. Taką osobę może cechować większa uwaga zwracana na przedmioty niż ludzi, często problemy z zapamiętywaniem twarzy (prozopagnozja), nieumiejętność odczytywania sygnałów niewerbalnych oczywistych dla większości ludzi i związana z tym pewna niezamierzona niezgrabność w kontaktach międzyludzkich. Wiele słynnych osób przyznaje się dzisiaj do takiego funkcjonowania - https://parenting.pl/znane-osoby-z-zaburzeniami-ze-spektrum-autyzmu.
Oczywiście to wszystko tylko pierwsze skojarzenia, proszę traktować je jedynie jako trop do samopoznania.
Jeśli dojdzie Pani do wniosku, że potrzebuje poznać szczegółowe przyczyny swojego odczuwania, funkcjonowania w życiu, doradzam konsultację z psychoterapeutą. Bardzo ciekawą opcją jest terapia grupowa, w której można obserwować i korygować na bieżąco to, jak wchodzimy w relacje z innymi ludźmi.
Tutaj kilku specjalistów odpowiedziało na podobne pytanie:
• https://pytania.abczdrowie.pl/pytania/emocjonalne-przywiazywanie-sie-do-osob
Pozdrawiam Panią serdecznie i życzę powodzenia.
Przypominamy, że udzielane informacje stanowią jedynie informację poglądową. W celu uzyskania diagnozy oraz zaplanowania leczenia, prosimy o zasięgnięcie osobistej porady lekarskiej.

Dzień dobry, opisany przypadek polecałabym skonsultować z lekarzem specjalistą. W trakcie wizyty na żywo będzie on w stanie jasno określić podłoże i przyczynę występowania opisanych zmian i przypadłości. Korzystne jest wykonanie badań krwi, które zaleci lekarz, lub można je wykonać na własną rękę. Często dopiero badanie histopatologiczne lub dermatoskopia pozwolą jasno zdefiniować problem. Kolejny krokiem jest przemyślane dobranie leczenia, biorąc pod uwagę już zażywane leki i historię chorób. Proces terapii może być krótko lub długotrwały, a jego powodzenie zależy od wielu czynników. Proszę nie zapominać o roli pielęgnacji skóry i jej przydatków, wydaje się ona tylko dodatkiem, a bardzo często pozwala zminimalizować następstwa chorób dermatologicznych. Gorąco życzę powodzenia na drodze leczenia i mam nadzieję, że wszystko odbędzie się całkowicie bezproblemowo.
Serdecznie pozdrawiam
Życzę miłego dnia
Specjalista Medycyny Estetycznej, Dermatolog, dr Izabela Lenartowicz
Lenartowicz Clinic
Katowice, ul. Zabrska 7/1
http://lenartowiczclinic.pl

Dzień dobry, opisany przypadek polecałabym skonsultować z lekarzem specjalistą. W trakcie wizyty na żywo będzie on w stanie jasno określić podłoże i przyczynę występowania opisanych zmian i przypadłości. Korzystne jest wykonanie badań krwi, które zaleci lekarz, lub można je wykonać na własną rękę. Często dopiero badanie histopatologiczne lub dermatoskopia pozwolą jasno zdefiniować problem. Kolejny krokiem jest przemyślane dobranie leczenia, biorąc pod uwagę już zażywane leki i historię chorób. Proces terapii może być krótko lub długotrwały, a jego powodzenie zależy od wielu czynników. Proszę nie zapominać o roli pielęgnacji skóry i jej przydatków, wydaje się ona tylko dodatkiem, a bardzo często pozwala zminimalizować następstwa chorób dermatologicznych. Gorąco życzę powodzenia na drodze leczenia i mam nadzieję, że wszystko odbędzie się całkowicie bezproblemowo.
Serdecznie pozdrawiam
Życzę miłego dnia
Specjalista Medycyny Estetycznej, Dermatolog, dr Izabela Lenartowicz
Lenartowicz Clinic
Katowice, ul. Zabrska 7/1
http://lenartowiczclinic.pl

Witam serdecznie!
Dziękuję, że zadała Pani pytanie na naszej stronie oraz podzieliła się swoją intymną historią. Widzę, iż jest Pani w rozterce. Taki wewnętrzny konflikt na pewno budzi wiele niepokoju i napięcia.
Zapewne kiedy poprosi Pani kogokolwiek o radę, będzie ona naznaczona jego własnym doświadczeniem, światopoglądem, czy dojrzałością. Jednak ostateczne to Pani będzie musiała zmierzyć się z tą decyzją, Pani wybierze, kogo posłucha i sama poniesie konsekwencje tych wyborów. Oczywiście, w silnych emocjach dobrze jest szukać różnych opcji, pytać o to, jak postąpiłby ktoś inny i dlaczego. Być może pojawi się trop, o którym Pani sama nie pomyśli. Ale słuchając różnych osób, proszę bezwolnie nie poddawać się radom, a wsłuchiwać się w siebie, jak one z Panią rezonują.
Nasuwa mi się myśl, że najgorszą z możliwości byłoby nie zrobienie niczego. Gdyż pozostając w relacji z partnerem, z którym jak Pani napisała, nie będzie mogła Pani złączyć swojego życia – będzie Pani budować w sobie mimo woli coraz większe przywiązanie do niego. Jeśli w tym samym czasie mąż będzie próbował się do Pani zbliżyć, Pani emocje, serce, uwaga będą zajęte inną relacją. W ten sposób nie uda się odbudować małżeństwa, bo emocjonalnie nie będzie Pani w stanie się zaangażować, niezależnie od postawy męża.
Nie jest to łatwa sytuacja. Proponowałabym Pani konsultacje z psychoterapeutą ( https://portal.abczdrowie.pl/wizyta-u-psychologa ). Nie mam na myśli w tym wypadku psychoterapii, ale raczej cykl wspierających spotkań, podczas których będzie Pani miała możliwość w bezpiecznych warunkach zajrzeć do swojego wnętrza i odnaleźć tam odpowiedź. Aktualnie bardzo wielu specjalistów psychologów oferuje swoją pomoc online – jest to równie dobra forma, być może byłaby dla Pani bardziej komfortowa. Jeśli znajdzie Pani terapeutę, który wysłucha Panią bez oceny, a także będzie w stanie zadać dobre pytania, które pomogą Pani zrozumieć swoje własne wybory, motywację, pragnienia, potrzeby, łatwiej uda się Pani podjąć dobre decyzje, z których będzie Pani zadowolona w przyszłości.
Pozdrawiam serdecznie i życzę Pani zbudowania relacji miłosnej, o jakiej Pani marzy.
Przypominamy, że udzielane informacje stanowią jedynie informację poglądową. W celu uzyskania diagnozy oraz zaplanowania leczenia, prosimy o zasięgnięcie osobistej porady lekarskiej.