Masaż pleców

Kobiety w ciąży są bardzo wrażliwe na dotyk. Kojące właściwości dotyku wykorzystują m.in. techniki masażu. Już w starożytności doceniano tradycyjne metody leczenia dotykiem, czyli akupresurę. Akupresura polega na terapii dotykiem, głaskaniu, opukiwaniu i uciskaniu określonych części ciała człowieka. Jakie zalety ma masaż? Relaksuje, rozluźnia mięśnie, ułatwia przepływ limfy, rozciąga stawy, poprawia krążenie, podnosi poziom hemoglobiny, pozwala walczyć ze stresami i napięciem psychicznym, który lokalizuje się w różnych partiach mięśniowych. Ponadto, dotyk to swoista forma komunikacji z drugim człowiekiem, pełna intymności, wrażliwości i ciepła.

Masaż znajduje swoje zastosowanie w trakcie porodu w celu redukowania napięcia mięśniowego u rodzącej i uśmierzania bólów porodowych. Zazwyczaj kobiety potrzebują być masowane w okolicy lędźwiowo-krzyżowej, bowiem narządy rodne i mięśnie miednicy są unerwiane przez nerwy właśnie z tej części kręgosłupa. Niektóre ciężarne chcą być nieustannie masowane podczas porodu, inne – tylko w trakcie skurczów, w przerwach odpoczywając. Masaż pleców w trakcie porodu może wykonać położna albo osoba bliska, która jest obecna przy porodzie, np. mąż. Możliwość masowania kobiety pozwala na zaangażowanie partnera w akcję porodową i stanowi komunikat dla niej, że nie jest sama, że może liczyć na wsparcie ukochanego, co bardzo korzystnie wpływa na psychikę rodzącej i poprawia samopoczucie oraz sprzyja porodowi bez bólu.

Sposobów masowania pleców podczas porodu można nauczyć się w szkole rodzenia, w której prezentuje się nie tylko konkretne techniki masażu, ale też rodzaj dotyku, siłę i tempo nacisku dłoni, kierunek ruchu, itp. Masaż zawsze powinien być dostosowany do potrzeb rodzącej kobiety, dlatego warto słuchać jej sugestii co do tego, jak chce być dotykana, kiedy, w jakim miejscu i jak mocno. Przed rozpoczęciem masażu pleców trzeba pamiętać o kilku wskazówkach. W pomieszczeniu powinna być ciepła temperatura. Do masowania warto użyć aromatycznych olejków, np. olejku migdałowego lub z awokado, by złagodzić siłę tarcia. Przed masowaniem osoba masująca powinna ogrzać dłonie, np. pocierając przez chwilę jedna o drugą.

Masaż należy dostroić do oddechów rodzącej i pytać, czy sposób masowania jej odpowiada, czy pozwala na złagodzenie bolesności skurczów. Podczas masażu pleców kobieta powinna leżeć w wygodnej dla siebie pozycji – w tym celu może pomóc worek sako, piłka położnicza lub poduchy. Istnieją cztery podstawowe techniki masowania pleców podczas porodu.

1. Należy położyć dłonie po obu stronach kręgosłupa, nad pośladkami, a następnie wykonywać okrężne ruchy od środka placów na zewnątrz. W miarę masowania dłonie należy odsuwać od siebie, rozciągając odcinek lędźwiowo-krzyżowy. Masaż należy zsynchronizować z rytmem oddychania rodzącej.
2. Należy odnaleźć kość krzyżową i znajdujące się po obu jej stronach małe wgłębienia, które rozmasowuje się ruchem spiralnym w głąb za pomocą kciuków.
3. Należy jedną dłoń położyć w okolicach kości krzyżowej po jednej stronie kręgosłupa, a drugą – po przeciwległej stronie na łopatce. Ruch rozciągania należy wykonywać w trakcie wydechu rodzącej kobiety. W czasie następnego skurczu zamienia się ustawnie dłoni, układając ręce po przeciwnych stronach (jeśli masowano prawą łopatkę i lewą część kręgosłupa, to teraz masuje się lewą łopatkę i prawą część krzyżową kręgosłupa).
4. Należy ułożyć dłonie jedna na drugą na dolnej części kości krzyżowej i delikatnie dociskać. W miarę masowania pogłębiać ucisk. W trakcie masażu rodząca może wykonywać ruchy na boki, co rozluźnia miednicę i przynosi ulgę w bólach.

Terapia dotykiem umożliwia nie tylko złagodzenie bólów porodowych, ale stanowi niedocenioną metodę odprężenia i sposób na wzmocnienie więzi z partnerem w trakcie porodu, poprzez wzajemne okazywanie sobie uczuć.

Źródła

1. Ćwiek D., (red.), Szkoła rodzenia, PZWL, Warszawa 2010, ISBN 978-83-20039-49-8
2. Didierjean-Jouveau C., Poród bez granic, Wydawnictwo MAMANIA, Warszawa 2010, ISBN 978-83-930598-2-9
3. Janiuk E., Lichtenberg-Kokoszka E., (red.), Domowe narodziny. Fanaberia szaleńców czy powrót do normalności?, Impuls, Kraków 2010, ISBN 978-83-7587-367-2