Prawo do informacji
Każda pacjentka ma prawo do informacji na temat własnego stanu zdrowia i stanu zdrowia jej dziecka. Informacje, jakie są przekazywane pacjentce powinny być pełne, jasne i zrozumiałe (przekazane w sposób zrozumiały dla pacjenta), informować ją o ewentualnych negatywnych skutkach podejmowanych działań medycznych. Niestety, nie zawsze jest tak, że prawo dostępu do informacji jest w pełni realizowane. Niejednokrotnie pacjentka nie jest w dostateczny sposób poinformowana o ryzyku związanym z danym zabiegiem, sposobem leczenia itp.; informacje nie zawsze są przekazywane w sposób jasny i zrozumiały dla kobiety.
1. Ustawa o prawach pacjenta
Każdy pacjent ma prawo do poznania pełnych informacji na temat własnego stanu zdrowia (także do dostępu do dokumentacji medycznej), szczególnie kobieta ciężarna, która przygotowuje się do porodu. Informacja o stanie zdrowia powinna być pełna i zrozumiała dla pacjentki. Zarówno lekarze, jak i pielęgniarki czy położne powinny przekazać kobiecie wszystkie informacje o stanie jej zdrowia jej dziecka w prosty i zrozumiały dla niej sposób. Wszystkie specjalistyczne terminy medyczne powinny być tak „przetłumaczone”, by kobieta je zrozumiała i mogła przyswoić. Przygotowując kobietę lub jej dziecko do zabiegu, personel medyczny jest zobligowany do przedstawienia jej wszystkich informacji na temat tego zabiegu, tj. poinformować, czy grozi on niebezpiecznymi skutkami w razie niepowodzenia, jakie powikłania się z nim wiążą itp. Dzięki temu będzie mogła ona podjąć świadomą decyzję, czy decyduje się na wykonanie jakiegoś zabiegu, operacji itp.
Prawo pacjenta do informacji na temat własnego stanu zdrowia gwarantują pacjentowi przepisy prawne, w szczególności:
• art. 31 ust. 1 ustawy o zawodzie lekarza, art. 9 i nast. ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta oraz art. 20 ust. 2 ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej - przepisy te mówią o obowiązku udzielenia przez personel medyczny zrozumiałych informacji o stanie zdrowia pacjentki oraz jej dziecka, przewidywanym rozwoju choroby, dających się przewidzieć następstwach choroby i wykonywanych zabiegów medycznych; ograniczenie lub zatajenie informacji o zdrowiu pacjenta jest możliwe tylko wówczas, gdy informacje takie, zdaniem lekarza, mogłyby mieć negatywny wpływ na zdrowie pacjenta; w takich przypadkach pełnych informacji o stanie zdrowia chorego lekarz udziela upoważnionej przez pacjenta osobie;
• art. 10 ust. 2 Europejskiej Konwencji Bioetycznej – mówi on o prawie do informacji na temat stanu swojego zdrowia; artykuł ten wspomina także o tym, że jeśli pacjent nie chce znać informacji o swoim stanie zdrowia, lekarz nie powinien ich mu udzielać i zachować tzw. tajemnicę lakrską.
2. Prawa pacjenta w Polsce
Niestety, nie zawsze zdarza się tak, że rodząca zostaje w pełni poinformowany o swoim stanie zdrowia. Dostęp do informacji bywa ograniczony z następujących powodów:
- pracownicy służby zdrowia nie udzielają zrozumiałych i jasnych dla pacjentki informacji;
- osoby przekazujące informacje manipulują nimi tak, by wywołać zgodę na dany zabieg, sposób leczenia itp.;
- lekarze i inni pracownicy służby zdrowia nie udzielają informacji na temat szkodliwości i ewentualnego ryzyka stosowania danego leku;
- brakuje wyznaczonej osoby, która mogłaby reprezentować pacjentkę;
- ukrywanie informacji o powikłaniach poporodowych, które mogą dotyczyć matki lub dziecka.
Jeśli przekazywane ci informacje mają taką formę, masz prawo zgłaszać zażalenia i domagać się pełni informacji o stanie zdrowia swojego i dziecka.
Prawo do informacji gwarantuje każdej kobiecie wiedzę na temat stanu jej zdrowia i zdrowia jej dziecka. Udzielane informacje powinny być pełne, zrozumiałe, jasne i niezmanipulowane.