Bunt dwulatka. Jak postępować z dwulatkiem – praktyczny poradnik

Bunt dwulatka (negatywizm dziecięcy) to naturalny etap rozwoju dziecka. Około 18 miesiąca życia dziecko zaczyna się złościć, krzyczy, tupie nogami, najczęściej i najgłośniej wypowiada słówko „nie”. Co się stało z małym aniołkiem? Dziecko właśnie odkryło, że nie jest przedłużeniem mamy lub taty, i chce coraz więcej rzeczy robić samodzielnie. Dziecko chce samo się ubierać, jeść, a pomoc ze strony dorosłego może być odbierana nieprzychylnie. Czasem zrozumieć to wszystko jest tak trudno, że zastanawiamy się, jak reagować na takie zachowania dwulatka. Są jednak sposoby, jak ujarzmić dwulatka. Co to jest bunt dwulatka? Jakie są sposoby na bunt dwulatka? Bunt dwulatka - jak reagować? Wszystko o dwulatku i jego buncie w artykule poniżej.

1. Bunt dwulatka – jakie objawy powinny zwrócić Twoją uwagę?

Rodzice, którzy mają dwuletnią pociechę, wiedzą jak trudno jest z nią czasami wytrzymać. "Bunt dwulatka - jak postępować?", "jak wychować 2 latka", czy " bunt dwulatka - jak sobie radzić?" to jedne z częściej wyszukiwanych fraz w internecie.

Czym jest bunt dwulatka? Maluch chce wszystko robić samodzielnie. Na ofertę pomocy ze strony rodziców reaguje krzykiem. W ten sposób rozwija się psychika dwulatka i rodzice muszą po prostu przez to przejść.

W wieku 2 lat dziecko zdaje sobie sprawę, że może decydować, zaczyna rozumieć, że jego „tak” lub „nie” mają wpływ na rzeczywistość. Wychowanie 2-latka nie jest proste, ale rodzice powinni zachować spokój. Muszą sobie uświadomić, że zaznaczając swoją indywidualność, nasze dziecko nie jest niegrzeczne, nie warto go zatem określać jako złośliwy dwulatek.

Zobacz film: "Psycholog o 2-letnich "gwiazdach Instragrama": "Narcyzm przenoszony na dzieci""

Jak rozpoznać u naszej pociechy bunt dwulatka? Bunt dwulatka - objawy:

• wrzaski;
• tupanie nóżkami;
• płacz;
• dążenie do podejmowania samodzielnych decyzji.

Bunt dziecka objawia się także ciągłym powtarzaniem słowa "nie", czym manifestuje swoją niezależność i potrzeby. Uparty dwulatek zna jeszcze zbyt mało słów, aby wyrazić swoje emocje, a płacz i krzyk to sposoby na zmniejszenie napięcia.

Niesforny dwulatek w tym okresie zaczyna dostrzegać swoją indywidualność, aby móc za kilkanaście lat stać się odrębnym człowiekiem. Zmiany te to trudny okres dla opiekunów, dlatego nazywany jest buntem. Dorośli często pozostają bezradni wobec gwałtownych i trudnych do opanowania reakcji dziecka.

Remedium na problemy z dwulatkiem może być jednak już samo zapoznanie się ze strukturą oraz podłożem zachowania naszego dwulatka, a także ze zmianami rozwojowymi, które u niego zachodzą. Takie informacje pomogą nam zrozumieć zachowanie dwulatka, a w niektórych przypadkach uniknąć wizyty u psychologa dziecięcego i ułatwić sobie wychowanie 2-latka.

2. Bunt dwulatka a sen

Wychowanie dwulatka może być nieco problematyczne z kilku różnych powodów. Jednym z nich jest zapewnienie dziecku odpowiedniej ilości snu. W okresie, gdy pojawia się bunt u dzieci dwuletnich, mogą pojawić się problemy z zaśnięciem i wybudzaniem się, często rodzice dzieci w tym wieku mówią, że ich 2-latek nie chce spać. Dziecko w tym okresie może budzić się z krzykiem, m.in. z powodu sennych koszmarów.

Sen dziecka w tym wieku może utrudniać również niewystarczająca zdolność organizmu dziecka do regulacji odpowiedniej temperatury ciała, w konsekwencji czego maluch może wybudzać się z powodu poczucia gorąca.

Inne powody, dla których zbuntowany dwulatek może budzić się w nocy to:

• alergie - tak jak dorośli, także dzieci mogą mieć uczulenie na alergeny takie jak roztocza czy zarodniki grzybów, dodatkowo uczulenie może potęgować złość dwulatka;
• lęki nocne - objawiają się tym, że dziecko w czasie snu zaczyna mówić lub krzyczeć, nie rzadko zdarza się bijący dwulatek podczas snu.

Zwykle dwuletnie dziecko potrzebuje od 12 do 14 godzin snu w ciągu doby. Utulenie go do snu może być nie lada wyzwaniem. Jak poskromić dwulatka, aby zasnął o odpowiedniej porze i spał tyle ile powinien? Często dziecko w tym wieku ma poczucie, że wciąż dzieje się coś ciekawego i nie chce tego przegapić, czasem nie chce także być oddzielone od opiekuna.

Warto w takiej sytuacji postawić na drzemki w ciągu dnia. Nieposłuszny dwulatek może w ciągu dnia przespać się podczas 1-2 drzemek, aby osiągnąć odpowiednią liczbę godzin snu. My zyskamy w ten sposób dodatkowy czas dla siebie.

3. Agresja u dwulatka – jak go zrozumieć i jak wspierać? Porady

W niektórych przypadkach pojawia się agresja u dwulatka, która związana jest z omawianym, trudnym okresem buntu. Nerwowy dwulatek może wpadać we wściekłość, krzyczeć, kłaść na ziemi. Agresywne zachowanie dwulatka może przejawiać się także w gryzieniu, kopaniu i biciu rodziców czy opiekunów, często jest to typowe zachowanie dwulatka.

Jakie są przyczyny tego, że pojawia się agresja u dwulatków? Psychologia dwulatka mówi, że w przypadku tak małych dzieci jest to:

• nieumiejętność radzenia sobie z emocjami i nerwy u dwulatka;
• nieodpowiednie wzorce zachowań;
• zaburzenia rytmu dnia;
• błędy rodziców.

Jak zrozumieć dwulatka i mu pomóc? Jak okiełznać dwulatka? Gdy pojawia się kryzys dwulatka, najważniejsze, to w tym wszystkim zachować spokój. Gdy pojawia się agresja u dwuletniego dziecka, nie możemy stracić cierpliwości. Po wybuchu powinniśmy dziecku spokojnie wytłumaczyć, że takie zachowanie nie powinno mieć miejsca i że swoim zachowaniem sprawia przykrość bliskim.

Nie możemy krzyczeć, nawet jeśli dwulatek krzyczy, ponieważ nasz krzyk na tę agresję nie pomoże, wręcz przeciwnie, może ją nasilić. Każdy opiekun powinien kontrolować swoje zachowanie wobec dziecka, nawet jeśli jest to "nieznośny" dwulatek.

Jeśli chcemy w jakiś sposób ukarać dziecko za jego zachowanie, zróbmy to, gdy będziemy z dzieckiem sami - karcenie malucha w obecności innych upokarza go i negatywnie nastraja do świata. Agresywny dwulatek może wtedy jeszcze częściej wpadać we wściekłość.

Najważniejsze: warto doceniać i chwalić dziecko, gdy dobrze się zachowuje, przede wszystkim w sytuacjach dla niego trudnych. Warto je także nauczyć, że swoją złość może wyrażać w słowach i poprzez zabawę, a nie poprzez agresję.

Warto spróbować także zrozumieć malucha. Dwulatek chce robić coraz więcej rzeczy sam, bez pomocy rodzica. Na początku jest niezdarny i wykonywanie prostych (z punktu widzenia rodzica) czynności zajmuje mu dużo czasu, ale należy się wówczas uzbroić w cierpliwość - po kilku próbach maluch zacznie sobie całkiem nieźle radzić.

Pozwalając dziecku na samodzielność, rodzice zyskują podwójnie - nie tylko unikają histerii ze strony malucha, ale i wspomagają jego rozwój.

4. Ile trwa bunt dwulatka?

Bunt dwulatka - kiedy się pojawia? Problemy wychowawcze z dwulatkiem pojawiają się około 18. miesiąca życia dziecka, choć nie jest to reguła.

Bunt dwulatka - kiedy mija? Zwykle trwa od kilku tygodni na paru miesięcy. Nerwowy dwulatek może stać się nerwowym trzylatkiem - trzylatek zachowanie ma podobne, jednak jest już nieco dojrzalszy i bunt dzieci w tym wieku nie przebiega już tak gwałtownie. Jak postępować z dwulatkiem?

5. Bunt dwulatka - jak sobie z nim radzić?

Właściwe podejście do potrzeb dziecka to najlepszy sposób na wspieranie rozwoju malucha bez spięć i nerwowych sytuacji. Jak pomóc dziecku w odkrywaniu jego odrębności? Jak wychować dwulatka? Wychowanie dwulatka - porady:

• Przewiduj zachowanie dziecka

Trudny dwulatek potrafi się skupić na interesujących go czynnościach. Jeżeli rodzic zechce przerwać mu zabawę, dziecko będzie się denerwować. Jest to naturalne i łatwe do przewidzenia. Jeżeli planujesz wyjście z domu, nie zajmuj dziecka tuż przed tym.

• Uprzedzaj go o planach

Dwuletnie dziecko zaczyna odkrywać przyjemność podejmowania decyzji, dlatego uprzedź go o waszych planach. Pomoże mu to oswoić się z nimi, dlatego informuj dziecko, że zaraz zjecie śniadanie, pójdziecie do fryzjera. Jeżeli dziecko powie, że nie chce, zapytaj go o powód niechęci. Być może uda ci się rozwiać jego obawy.

• Nie nadużywaj słowa „nie”

Przekorne dziecko słyszy przeważnie drugą część wypowiedzenia. Gdy ty powiesz „nie dotykaj”, ono usłyszy „... dotykaj”. W komunikowaniu z dzieckiem dużą rolę odgrywają jasne i proste komunikaty, które maluch bez problemu zrozumie.

• Proste wybory

Ubierając dziecko zapytaj je, czy woli bluzeczkę z kaczuszką, czy ze słoniem. Płaczliwy dwulatek będzie miał prosty wybór. Jeżeli karzesz mu wybierać pomiędzy kilkoma bluzeczkami, nie będzie się potrafił zdecydować. Jeśli upiera się przy założeniu zabrudzonej bluzki, zaproponuj, aby najpierw pomógł ci przy jej upraniu.