Histeria u dziecka

Histeria u rocznego dziecka wyraża się przez krzyki, płacz, machanie rączkami. Jednak prawdziwa walka o niezależność rozpoczyna się w wieku dwóch lub trzech lat. W tym okresie maluch rozwija umiejętność mówienia „nie”. Jest to normalny etap rozwoju dziecka.

Musisz więc wykazać się zrozumieniem i cierpliwością. Choć oczywiście nie pozwalaj dziecku na wszystko. Razem z umiejętnością wyrażania swojego zdania, dziecko potrzebuje twojej akceptacji. Dlatego ta sytuacja jest też trudna dla malucha.

Maluch dostaje ataku złości za każdym razem, gdy chcesz wyjąć z domu. Histeria dzieckawyraża się przez krzyki, tupanie. Twoja pociecha kładzie się w progu, próbuje zatarasować drzwi wyjściowe, łapie cię za nogę. Dziecko potrzebuje wiedzieć, że jesteś w pobliżu. Kiedy znikasz mu z oczu, zaczyna czuć się niepewnie. Przepełnia go obawa i strach, że już nie wrócisz. Żeby uniknąć ataku złości, wytłumacz maluchowi, że wrócisz. Powiedz mu, kiedy przyjdziesz z powrotem, jednak nie operuj godzinami, ponieważ są to dla niego jeszcze abstrakcyjne pojęcia. Nie żegnaj się zbyt długo i rzewnie, ponieważ to utwierdzi go w przekonaniu, że znikasz na długi czas. Wymyśl dziecku jakąś ciekawą ciekawą zabawę, a samo zacznie wypychać cię z domu.

Ubieranie lub przewijanie niemowląt to nieraz wyzwanie. Dziecko nie jest jeszcze dojrzałe emocjonalnie. Płacząc, chce postawić na swoim. Żeby rozwiązać ten problem, postaraj się zająć czymś malucha. Daj mu na przykład ciekawą zabawkę do rączki. Sama postaraj się powściągnąć emocje, twój krzyk czy danie klapsa nic niczego nie rozwiąże. Gdy dziecko jest starsze (np. 2-letnie) i nadal marudzi podczas ubierania, daj mu możliwość wyboru. Zapytaj czy woli bluzeczkę ze słonikiem, czy z mrówką. W ten sposób maluch będzie miał pozornie możliwość wyboru.

Gdy twoje dziecko gryzie, bije i kopie, nie możesz cierpliwie tego znosić. To prawda, że w tym wieku maluch nie umie jeszcze zapanować nad emocjami i dopiero się tego uczy. Nie zdaje sobie również sprawy z tego, że robi innym krzywdę. Dziecko wykorzystuje agresję, by dążyć do celu. Jeżeli nie zareagujesz na takie zachowanie, będzie ono powtarzane nagminnie. Bądź stanowcza, powiedz: „Nie wolno bić i szarpać innych, to boli”. Jeżeli dziecko nie zareaguje, wyprowadź je z pomieszczenia, w którym się znajduje. Następnie, gdy emocje opadną, wytłumacz mu, że takie zachowanie jest niedopuszczalne. Zapytaj, co wywołało w nim agresję i pomóż mu znaleźć inny sposób na rozwiązanie problemu.

Poniższe zasady są uniwersalnymi sposobami na uspokojenie rozhisteryzowanego malucha. Wykorzystując je, w każdej sytuacji poradzisz sobie z wybuchem złości.

• Po pierwsze - nie pozwalaj dziecku na wszystko. Nie myl więc cierpliwości i wyrozumiałości z pozwalaniem na wchodzenie sobie na głowę. Wypośrodkuj na ile możesz dziecku pozwolić, a kiedy musisz powiedzieć stanowczo „dość”.
• Po drugie - nie złość się i zachowaj opanowanie. Twój krzyk lub klaps nie pomoże opanować sytuacji, a zdradzi jedynie twoją bezradność.
• Po trzecie - w komunikowaniu się z dzieckiem używaj prostego języka, mów jasno i zwięźle. Zamiast długich wywodów powiedz: „Nie można bić, ponieważ to boli”.
• Po czwarte - nie zapominaj o pochwałach i nagrodach. Kiedy pójdziecie na długie zakupy do supermarketu, twój maluch będzie marudził. Powiedz mu, że po zakupach będziecie mogli pójść do sklepu zoologicznego. Na pewno sprawi mu to dużą frajdę.