Podział majątku po rozwodzie
Jeśli para nie podpisała przed ślubem intercyzy, wraz z zawarciem związku małżeńskiego między małżonkami powstaje wspólność majątkowa. Oznacza to, że dorobek w czasie trwania małżeństwa jest ich wspólnym majątkiem. Gdy para decyduje się na rozwód, wspólność majątkowa przestaje obowiązywać, a oboje małżonkowie mogą ubiegać się o podział majątku. Jeśli są zgodni odnośnie do podziału, wystarczy skorzystać z pomocy notariusza. Jeżeli jednak małżonkowie nie potrafią dojść do porozumienia, spotykają się w sądzie.
1. Dzielenie majątku po rozwodzie
Podział majątku u notariusza przebiega w drodze umowy zawartej między byłymi małżonkami. Z kolei w sądzie można dokonać podziału jeszcze w czasie postępowania rozwodowego (w sądzie okręgowym) lub w oddzielnym postępowaniu o podział wspólnego majątku (w sądzie rejonowym). Najbardziej korzystne jest porozumienie się z byłym małżonkiem w kwestii zgromadzonych dóbr. Podział należy zawrzeć w umowie sporządzonej przez notariusza, zwłaszcza jeśli w majątku znajdują się nieruchomości lub spółdzielcze własnościowe prawo do lokalów mieszkalnych. Usługi notariusza nie są tanie, ale w porównaniu do sprawy w sądzie można znacznie szybciej i taniej podzielić się majątkiem z byłym małżonkiem. W przypadku sprawy sądowej konieczne jest zapłacenie wpisu sądowego. Często istnieje także konieczność powołania biegłego. Warto uświadomić sobie, że sprawy dotyczące podziału majątku po rozwodzie są jednymi z najdłuższych i najbardziej uciążliwych. Ustalenie składu majątku i jego wycena nie są bowiem łatwe.
Przy podziale majątku po rozwodzie stosuje się zasadę, iż dobra należy podzielić po równo. Czasami jednak taki podział jest niekorzystny dla jednej ze stron. Wówczas jeden z małżonków może wnioskować o uwzględnienie swojego udziału w zgromadzonych dobrach. Jeśli jeden z małżonków uchylał się od łożenia na rodzinę lub jest winien rozkładu pożycia małżeńskiego, sąd może zdecydować o zmniejszeniu przyznanej mu części majątku. Sąd jest zobowiązany uwzględnić również pracę włożoną w wychowywanie dzieci i pracę w gospodarstwie domowym. Jeśli kobieta nie pracowała lub zarabiała niewiele, ale jednocześnie wychowywała dzieci, sąd decyduje, że jej udział w majątku wspólnym jest taki sam jak męża.
2. Majątek osobisty
Czasami część majątku wspólnego jest wynikiem nakładów poczynionych z majątku osobistego tylko jednego z małżonków. Majątek osobisty to przedmioty, które małżonkowie uzyskali przed ślubem oraz dobra zakupione dzięki środkom z majątku osobistego (np. kupno mieszkania przez małżonkę za pieniądze uzyskane ze sprzedaży działki po dziadkach). W praktyce często jest trudno udowodnić, że konkretne dobra stanowią majątek osobisty, w polskim prawie rodzinnym obecna jest bowiem wyraźna preferencja wspólności majątkowej małżonków. Za majątek wspólny pary małżonków uznaje się dochody każdego z małżonków, przedmioty zakupione w czasie trwania małżeństwa, dochody uzyskane z majątku wspólnego oraz z majątku osobistego obojga małżonków, a także środki, które zostały zgromadzone na rachunku pracowniczego lub otwartego funduszu emerytalnego obojga małżonków. Z kolei do majątku osobistego zaliczają się dobra pozyskane przed ślubem, udziały w spółkach cywilnych, spadki i darowizny, prawa twórcy wynalazku, prawa niezbywalne (np. prawa autorskie, prawo do renty), przedmioty służące do zaspokajania potrzeb osobistych jednego z małżonków (biżuteria, ubrania), nagrody za osiągnięcia jednego z małżonków, wynagrodzenia niewypłacone przez pracodawcę oraz dobra zakupione za składniki majątku osobistego.