Położenie podłużne główkowe
W trakcie porodu znaczna większość dzieci jest ułożona głową do dołu, z twarzą zwróconą w stronę matki. Jest to tak zwane położenie podłużne główkowe. Specjaliści są zgodni, że taka pozycja jest optymalna w czasie porodu, gdyż umożliwia zagłębienie główki dziecka w jego klatkę piersiową w taki sposób, by przez szyjkę macicy przeciskała się najmniejsza część głowy. Niekiedy jednak dziecko jest zwrócone plecami do matki – taka sytuacja jest znacznie mniej korzystna.
1. Jak poznać położenie dziecka?
Jeśli dziecko jest ułożone główką do dołu, ale plecami do swojej mamy, wzrasta ryzyko długiego i bolesnego porodu. Zazwyczaj konieczne jest bowiem przekręcenie dziecka w macicy, by było skierowane twarzą w stronę matki.
Będąc w położeniu tylnym, dziecko nie może wtulić się głową w ramiona, a jego obwód głowy w momencie wejścia do miednicy jest większy.
Dzieci znajdujące się w tej niekorzystnej pozycji często nie są w stanie zejść do miednicy, zanim zaczyna się poród. Oznacza to, że sam poród może nie zacząć się w naturalny sposób, a wiele dzieci rodzi się po terminie.
Skurcze Braxtona-Hicksa przed początkiem porodu mogą być szczególnie bolesne, z dużym naciskiem na pęcherz, gdy dziecko próbuje okręcić się, wchodząc do miednicy.
Jeżeli dziecko jest ułożone prawidłowo, główką w dół i twarzą w stronę mamy, po jednej stronie brzucha czuć twardy, gładki i zaokrąglony brzuch malucha. Kobieta odczuwa również kopnięcia pod żebrami.
Gdy dziecko jest odwrócone plecami do mamy, jej brzuch wygląda na bardziej płaski i miękki. Czasami można wyczuć ręce i nogi dziecka, a kopnięcia są odczuwane w centrum brzucha. Niekiedy skóra wokół pępka staje się wklęsła.
2. Jak zapewnić położenie podłużne główkowe dziecka?
Aby dziecko było właściwie ułożone i nie odwróciło się plecami do mamy, należy zastosować się do kilku sprawdzonych wskazówek. Warto pamiętać, że plecy dziecka są najcięższą z jego części ciała. Oznacza to, że kręgosłup kieruje się w stronę najniższej części brzucha matki.
Jeśli brzuch znajduje się niżej niż plecy, na przykład podczas siedzenia na krześle i nachylania się, plecy dziecka kierują się w stronę brzucha. Dla kontrastu, jeżeli plecy są niżej niż brzuch, na przykład podczas leżenia, kręgosłup dziecka może balansować w kierunku pleców.
Z tego względu należy unikać pozycji, w których dziecko jest skierowane twarzą do brzucha. Każda pozycja, która zakłada uniesienie kolan ponad miednicę jest niekorzystna. Siedząc na krześle, należy upewnić się, że kolana są niżej od miednicy. Tułów powinien być lekko wychylony do przodu.
W czasie oglądania telewizji warto klęczeć na podłodze na poduszkach lub siedzieć na wysokim krześle. W samochodzie wskazane jest umieszczenie poduszki na siedzeniu, by miednica ciężarnej była wychylona do przodu. Nie należy nakładać nogi na nogę.
W takiej pozycji zmniejsza się przestrzeń z przodu miednicy. Kobiety spodziewające się dziecka powinny zajmować takie pozycje, które pozostawiają dużo miejsca z przodu brzucha.
Odradza się również unoszenie stóp w czasie leżenia. W takiej pozycji rośnie ryzyko nieprawidłowego położenia dziecka. Zaleca się również spanie na boku, a nie na plecach. Korzystne dla ułożenia dziecka jest także pływanie stylem klasycznym.
Więcej na ten temat przeczytasz w artykule: Położenie główkowe - czym jest, jakie są zalety takiego ułożenia dziecka?
