Położenie główkowe - czym jest, jakie są zalety takiego ułożenia dziecka?
W trakcie praktycznie całej ciąży dziecko układa się w łonie matki w dowolny sposób. Jednak z czasem, gdy rozmiary płodu są większe, miejsca jest coraz mniej i płód przyjmuje odpowiednie ułożenie w brzuchu matki. Około 32. tygodnia ciąży dziecko przyjmuje właściwą pozycję, z której chce się urodzić. Możliwości jest kilka, a jedną z nich jest położenie główkowe. Takie ułożenie dziecka do porodu jest najbardziej wskazane.
1. Co to jest położenie główkowe dziecka?
W 32. - 34. tygodniu ciąży dziecko w brzuchu kobiety, ze względu na dość duże swoje rozmiary oraz zbliżający się poród, układa się w sposób, w którym chciałoby przyjść na świat. W takiej pozycji czeka na rozwiązanie ciąży.
Maluch może ułożyć się w różny sposób, jednak w ok. 94% przypadków przyjmuje położenie podłużne główkowe. Taka pozycja jest też najbardziej wskazana dla dziecka. Wyróżnia się kilka wariantów ułożenia główkowego. Są to:
- z grzbietem po lewej stronie matki;
- z grzbietem po prawej stronie matki.
Przy położeniu główkowym dziecko rodzi się najczęściej drogą naturalną (poród naturalny). Rzadko kiedy przeprowadza się w takim przypadku cesarskie cięcie. Ewentualnie, gdy występuje niewspółmierność płodowo-miednicza, a więc gdy rodzące się dziecko jest większych rozmiarów niż kanał rodny.
Przy położeniu główkowym dziecko ułożone jest pionowo - nożki i pośladki są w górze, główka na dole. Głowa jest w tym ułożeniu przodującą częścią ciała i jako pierwsza pojawia się na zewnątrz. Najczęściej punktem prowadzącym jest potylica niemowlaka (prawie w 97% przypadków). Rzadziej jest to bródka, twarz lub czoło.
Poród z ułożenia główkowego dzieli się na 4 etapy zgięcia główki. Pierwszy z nich to przygięcie główki do klatki piersiowej, drugi – przesunięcie o 45 stopni, tak że twarz dziecka skierowana jest ku kości krzyżowej.
Następnie po urodzeniu główki, zostaje ona odgięta. Ostatni zwrot główki to kolejne przesunięcie o 45 stopni, w taki sposób, iż twarz dziecka skierowana jest w stronę wewnętrznej strony jednego z ud matki.
2. Zalety położenia główkowego dziecka
Położenie główkowe niemowlęcia w łonie matki jest najbardziej wskazane. Po pierwsze, dziecko w takim ułożeniu najłatwiej rodzi się. Po drugie, jest to położenie najbardziej bezpieczne dla dziecka i dla matki.
Takie ułożenie główkowe dziecka powoduje, iż poród trwa krócej niż ma to miejsce przy innych ułożeniach dziecka. Poród w takiej pozycji dziecka jest również najmniej bolesny, co szczególnie jest ważne dla rodzących kobiet.
Położenie główkowe w macicy jest położeniem najbardziej fizjologicznym, dlatego poród będzie dużo łatwiejszy. Kobieta ciężarna może sama wiedzieć, czy dziecko znajduje się w tej pożądanej pozycji. Wskazuje na to kopanie dziecka w żebra matki.
Oprócz tego możliwe jest wysłuchanie bicia serca dziecka w miejscu poniżej pępka matki. Podłużne położenie główkowe dziecka może potwierdzić badanie USG, gdzie na monitorze wyraźnie widać, w jakiej pozycji ułożone jest dziecko.
W przypadku, gdy mija 34. tydzień ciąży, a badanie USG nie wskazało na ułożenie główki w dół, można pomóc dziecku obrócić się, wykonując pewne ćwiczenia.
Można wykonać kilka skłonów, po czym na 2-3 minuty oprzeć się o coś w takiej pozycji, aby był zachowany kąt prosty między tułowiem a nogami. Następnie znów powtórzyć skłony. Innym sposobem jest położenie się na łóżku z podłożonymi poduszkami pod biodra na kilka minut. Zwiększa to aktywność dziecka.
