Komplikacje po cesarskim cięciu

Komplikacje po cesarskim cięciu występują niezwykle rzadko. Mogą obejmować ból lub infekcję rany, opóźnienie procesu laktacji i karmienia piersią, a także krwawienia wewnątrzmaciczne. Cesarskie cięcie jest wykonywane w przypadku zagrożenia życia bądź zdrowia matki, i/lub dziecka. Warto pamiętać, że sporadycznie, w Polsce niemal wyłącznie w klinikach prywatnych, operacyjne zakończenie ciąży może być przeprowadzone na prośbę kobiety. Najczęściej decyzja o cesarce podejmowana jest w ostatniej chwili.

1. Nieplanowane cesarskie cięcie

Gdy kobieta wie wcześniej, że jej ciąża zakończy się porodem przez cesarskie cięcie, z reguły szybciej wraca do formy po porodzie, niż pacjentki, u których decyzja o porodzie zabiegowym zapadła w trakcie nieprawidłowo przebiegającej akcji porodowej.

W przypadku planowanego zabiegu cesarskiego cięcia pacjentka ma szansę uniknąć dodatkowego bólu porodowego i wysiłku związanego z przebiegiem porodu, a także stresu spowodowanego obawami o dziecko.

Jeśli cesarskie cięcie jest planowane wcześniej, przebiega ono w znieczuleniu przewodowym – podpajęczynówkowym lub zewnątrzoponowym. Anestezjolog poprzez cienki cewnik zakładany do przestrzeni między oponami pokrywającymi rdzeń kręgowy podaje pacjentce leki, które powodują bezwład ciała od pasa w dół.

Zobacz film: "Powikłania cesarskiego cięcia"

Samo wkłucie nie boli, ale bywa nieprzyjemne. Kobieta dzięki znieczuleniu nie odczuwa bólu, ale pozostaje przytomna i jest świadoma tego, co dzieje się z nią oraz dzieckiem.

Jeśli jednak wystąpią komplikacje porodowe, np. zaburzenia tętna płodu, zatrzymanie akcji porodowej czy brak odpowiedniego rozwarcia szyjki macicy, poród kończy się operacyjnie.

Nieplanowane cesarskie cięcie przeprowadzane w tzw. trybie ostrym, wymaga znieczulenia ogólnego. Pacjentka jest usypiana pod narkozą, ponieważ nie ma czasu, by przygotować ją do znieczulenia przewodowego.

Kiedy kobieta budzi się po operacji może odczuwać ból gardła, gdyż w czasie narkozy stosuje się intubację – w krtani umieszczana jest specjalna rurka umożliwiająca oddychanie.

Czasami pojawiają się ból i zawroty głowy oraz wymioty – są to skutki znieczulenia ogólnego. Po nieplanowanej cesarce kobieta może czuć się osłabiona. Czasem w wyniku intubowania w płucach zalega wydzielina, co może prowokować do kaszlu.

Kaszel powoduje często silny ból rany po cesarskim cięciu. Aby jednak uniknąć infekcji dróg oddechowych należy pozbyć się zalegającej wydzieliny – w celu zmniejszenia bólu rany można delikatnie odchrząkiwać na wydechu.

2. Rekonwalescencja po cesarskim cięciu

Kobieta rodząca przez cesarkę przechodzi taki sam proces rekonwalescencji, jak kobieta po porodzie naturalnym. Przez pierwsze trzy tygodnie zmaga się z takimi dolegliwościami, jak wyczerpanie, skurcze macicy, bolesność i obrzmiałość piersi czy krwawienie połogowe.

Po porodzie cesarskim należy jednak zwrócić szczególną uwagę na pielęgnację rany pooperacyjnej na podbrzuszu. Na ranę zakłada się specjalny opatrunek, który w razie potrzeby zmienia tylko położna lub lekarz. Opatrunek zostaje zdjęty zazwyczaj w drugiej dobie po operacji.

W okolicy blizny można odczuwać miejscowy ból, ale jest to normalny objaw. Niepokojące są natomiast: duża bolesność rany mimo stosowania leków przeciwbólowych, zaczerwienie lub obrzmienie rany, ropny wyciek z rany, gorączka, intensywny ból w podbrzuszu.

Takie symptomy po cesarskim cięciu należy natychmiast zgłosić lekarzowi. Czasem po znieczuleniu mogą występować takie komplikacje, jak zatory naczyniowe i zaburzenia krążenia krwi.

3. Pielęgnacja rany po cesarskim cięciu

Opatrunku założonego na ranę bezpośrednio po zabiegu nie wolno moczyć. Biorąc prysznic należy osłaniać opatrunek, np. specjalnym plastrem aqua film. Kiedy rana na podbrzuszu się zagoi, bliznę można myć wodą i bezzapachowym, hipoalergicznym mydłem dla niemowląt.

Bliznę należy przemywać dwa-trzy razy dziennie, a w razie silnej potliwości ciała nawet częściej. Ranę po cesarce trzeba dokładnie osuszać, najlepiej jednorazowym ręcznikiem. Można ją przecierać spirytusem salicylowym lub smarować maścią wygładzającą. W czasie gojenia się rany trzeba nosić lekkie ubrania z naturalnych tkanin.

Ból przy dotykaniu blizny może się utrzymywać nawet kilka tygodni po operacji. Z każdym dniem staje się jednak coraz mniejszy. Gdy miejsce cięcia się zagoi, czemu towarzyszy uczucie swędzenia, odpadną strupki, a szwy zostaną usunięte (zwykle po tygodniu od zabiegu).

Blizna nie powinna wówczas boleć, ale może dawać takie dziwne odczucia, jak mrowienie, pieczenie, drętwienie albo brak czucia w miejscu cięcia, co spowodowane jest przerwaniem nerwów przy przecinaniu powłok brzusznych. Taki stan może się utrzymywać wiele miesięcy po porodzie.

Jedną z komplikacji porodu przez cesarskie cięcie jest bliznowacenie rany na podbrzuszu. W miejscu cięcia na skórze pojawiają się nieestetyczne zgrubienia, będące skutkiem przerostu tkanek. Bliznowiec rany pooperacyjnej nie jest groźny, ale brzydko wygląda. W takiej sytuacji należy poradzić się chirurga, który zaleci specjalne maści lub zabieg.

4. Dolegliwości po cesarskim cięciu

Twierdzenie, że po cesarskim cięciu występują trudności z laktacją nie zawsze jest prawdziwe. Rzadko zdarza się, że wydzielanie mleka w piersiach się opóźnia. Zwykle po dwóch czy trzech dniach wszystko przebiega bez problemu.

Na początku pokarmu może być mało, ale noworodek nie je zbyt dużo, a w razie potrzeby jest dokarmiany. W czasie karmienia piersią może nasilać się ból brzucha. Nie ma to jednak związku z cesarką – po porodzie naturalnym jest tak samo.

W wyniku ssania piersi przez dziecko wydzielana jest oksytocyna, która powoduje silne obkurczanie się ścian macicy, co może powodować ból brzucha.

Kiedy kobieta miała raz wykonane cesarskie cięcie, nie oznacza to, że będzie je miała wykonywane przy kolejnym porodzie. Ponownego cięcia można oczekiwać wtedy, gdy do pierwszego doszło z powodu poważnej choroby matki lub w wyniku niewspółmierności porodowej.

Warto pamiętać, że przy każdym następnym cesarskim cięciu wzrasta ryzyko komplikacji: rozejścia się blizny w mięśniu macicy, silnego krwotoku wewnątrzmacicznego, infekcji wewnątrzmacicznej i uszkodzenia pęcherza moczowego.

Współżycie płciowe po cesarskim cięciu można zwykle rozpocząć wcześniej niż po porodzie siłami natury, ponieważ nie ma obrażeń pochwy i krocza – lekarze zalecają sześciotygodniowy okres wstrzemięźliwości seksualnej po porodzie przez cesarkę.

Więcej na ten temat dowiesz się w artykule: Ciąża po cesarce. Kiedy można bezpiecznie zajść w następną ciążę?