Szczepienia WZW typu B
Szczepienie WZW typu B wykonuje się domięśniowo trzy razy w ciągu pierwszego roku życia dziecka, a później powtarza w 14. roku życia w odstępie 0-1-6 miesięcy. Szczepienie przeciw WZW typu B powoduje wytworzenie ochronnych przeciwciał anty-HBs u ok. 95% szczepionych osób. Szczepionkę podaje się także osobom, które nie zostały zaszczepione przed 14. rokiem życia, pracownikom służby zdrowia i studentom kierunków medycznych, pacjentom przewlekle chorym i osobom z ich otoczenia. Wirusowe zapalenie wątroby w 5-10% przypadków przechodzi w postać przewlekłą, która może spowodować marskość wątroby bądź raka wątroby.
1. Szczepionka na WZW typu B
WZW typu B to wirusowe zapalenie wątroby typu B, żółtaczka typu B, żółtaczka wszczepienna to groźna choroba zakaźna, która w rzadkich przypadkach do śmierci. W Polsce choroba ta dotyczy 1,5% społeczeństwa, czyli ok. 600 tysięcy ludzi. Wywołuje ją wirus HBV. Szczepienie przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B wykonuje się w kilku etapach. Jest to szczepienie obowiązkowe wykonywane obligatoryjne u wszystkich dzieci. Dawki szczepionki są ponadawane:
- pierwsza dawka - w ciągu pierwszej doby od urodzenia szczepionka jest podawana domięśniowo;
- druga dawka - między 6. a 8. tygodniem życia szczepionka podawana jest domięśniowo;
- trzecia dawka - w 7 miesiącu życia domięśniowo.
Szczepienie przeciw żółtaczce typu B jest wykonywane także w 14. roku życia w odstępie 0-1-6 miesięcy. Wszystkie dawki szczepionki są podawane domięśniowo. Szczepienie powoduje wytworzenie ochronnych przeciwciał anty-HBs u ok. 95% ludzi. Szczepionka przeciw WZW typu B zawiera białka obecne na powierzchni wirusa i jest podawana nie tylko dzieciom w 14. roku życia, ale także osobom powyżej tego wieku, u których nie wykonano wcześniej tego szczepienia, u pracownikom służy zdrowia, studentom studiów medycznych, osobom przewlekle chorym i osobom z ich najbliższego otoczenia oraz pacjentom przygotowywanym do zabiegów medycznych. Szczepionka jest skuteczna, jeśli poda się ją trzy razy w odstępach 0- 1-6 miesięcy.
Uodpornienie przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu odznacza się tzw. „długotrwałą pamięcią immunologiczną”, tzn. że po podaniu szczepionki poziom przeciwciał przez długi czas utrzymuje się na poziomie powyżej 10 j. m/l. Odporność taka powinna utrzymywać się bez podawania dawki przypominającej. Jeśli istnieje ryzyko, że ten poziom przeciwciał nie utrzyma się przed dłuższy czas, wówczas zachodzi konieczność podania dawki przypominającej.
2. Zapalenie wątroby typu B
Szczepionka przeciw WZW typu B jest jedynym pewnym sposobem zapobiegania wirusowemu zapaleniu wątroby typu B. Jest to groźna choroba zakaźna, która nie daje swoistych objawów. Może towarzyszyć jej złe samopoczucie i ogólne osłabienie organizmu, utrata apetytu, niechęć do tłustych potraw, pobolewanie wątroby, swędzenie i zażółcenie skóry. Niestety, ostra postać wirusowego zapalenia wątroby nie zawsze jest wyleczalna i 5-10% przypadków przekształca się w postać przewlekłą. Wówczas może dojść do marskości wątroby i rozwoju raka wątroby. W skrajnych przypadkach uszkodzenie wątroby jest tak poważne, że może doprowadzić do śmierci.
W leczeniu WZW typu B podaje się witaminy, czasem sterydy. Pacjentowi zaleca się pozostawanie w łóżku i odpoczywanie, zmniejszenie aktywności fizycznej, a przede wszystkim stosowanie lekkostrawnej diety.