Związek witaminy D z autyzmem

Badacze z Uniwersytetu Queensland odnaleźli związek między niedoborem witaminy D w czasie ciąży i zwiększonym występowaniem autyzmu. Według analizy, jeżeli u kobiet w 20 tygodniu ciąży stwierdzano jej niski poziom, istniało większe ryzyko, że ich dziecko zostanie zdiagnozowane w kierunku autyzmu w wieku 6 lat.

Jak komentuje jeden z autorów badania, to jedynie potwierdzenie, że niski poziom witaminy D jest związany z zaburzeniami neurorozwojowymi.

Zażywanie kwasu foliowego w ciąży (lub jeszcze przed jej rozpoczęciem) przyczynia się do znacznego obniżenia częstości występowania wad cewy nerwowej, a wyniki nowych badań sugerują, że przyjmowanie witaminy D w okresie ciąży dodatkowo zmniejsza ryzyko incydentów autyzmu.

Do tej pory było wiadomo, że witamina D ma silny wpływ na rozwój kości, ale nie przypuszczano, że w tak znaczący sposób może oddziaływać na kształtowanie się mózgu u dziecka.

Zobacz film: "W jaki sposób zmienia się zachowanie dziecka od drugiego roku życia?"

Witamina D powstaje głównie za sprawą produkcji endogennej, na skutek ekspozycji na słonce. Oczywiście bez trudu znaleźć można suplementy diety bogate w witaminę D, ale zewnętrzne dostarczenie stanowi tylko kilkanaście procent całkowitej podaży. Z tego powodu jej obniżone stężenie notuje się głównie porą jesienno-zimową, kiedy ekspozycja na promienie słoneczne jest bardzo mała.

Wyniki badań specjalistów z Uniwersytetu Queensland są skutkiem analizy 4200 próbek krwi dzieci i ich matek, uczestniczących w projekcie „Generation R”.

Jak zaznacza jeden z głównych autorów analizy, wyniki te mogą mieć znaczący wpływ na rekomendacje dotyczące suplementacji witaminy D w czasie ciąży. Niezalecana jest jednak dodatkowa ekspozycja na słońce, z uwagi na ryzyko wystąpienia czerniaka skóry (dotyczy to na przykład Australii czy też Nowej Zelandii, gdzie zapadalność na ten nowotwór jest największa na świecie).

Suplementacja witaminy D jest niedrogą i łatwą do wdrożenia metodą profilaktyczną, zalecaną w szczególności osobom znajdującym się w grupie ryzyka.

Autyzm jest zaburzeniem rozwojowym, w wyniku którego dochodzi do wycofania społecznego i zaburzeń związanych z komunikacją werbalną oraz niewerbalną. Według statystyk schorzenie to może dotykać około 1 proc. dzieci na świecie.

Za pomocą odpowiednich testów możliwe jest wykrycie choroby nawet u 3-miesięcznego niemowlęcia, jednak szczyt rozpoznań przypada na 6 rok życia.

Zaburzenie to powinno być leczone przez sztab specjalistów, którzy potrafią spojrzeć na pacjenta interdyscyplinarnie. Bardzo duże znaczenie ma terapia psychologiczna, która może przynieść znaczą redukcję objawów autyzmu.