Przyczyny przedwczesnego zakończenia ciąży

Większość ciąż przebiega bez komplikacji i kończy się szczęśliwym narodzeniem zdrowego dziecka. Wczesna diagnoza i leczenie często mogą zapobiec różnym komplikacjom i uchronić przed poważnymi problemami. Regularne wizyty u lekarza i badania mogą pomóc kobiecie poznać różnice pomiędzy normalnymi zmianami zachodzącymi w jej organizmie a tymi, które mogą być oznaką problemu – przedwczesnego zakończenia ciąży.

1. Zagrożenie ciąży

• poród przedwczesny – szyjka macicy zaczyna się rozwierać pod wpływem skurczów macicy po 24 tygodniu a przed ukończeniem 37. tygodnia ciąży, wskutek czego rodzi się dziecko nazywane wcześniakiem,
• ciąża pozamaciczna – ciąża nie rozwija się wtedy w przeznaczonym dla niej miejscu – macicy, tylko poza nią,
• poronienie – strata ciąży, która trwa krócej niż 22 tygodnie,
• przedwczesne pęknięcie błon płodowych – dochodzi do tego jeszcze przed wyznaczonym terminem porodu,
• obumarcie płodu – śmierć dziecka, która następuje w brzuchu matki,
• ciąża zaśniadowa – ciąża podczas której w komórce jajowej nie pojawia się zarodek.

2. Jakie objawy wskazują na zagrożenie ciąży?

Jeśli kobieta doświadczyła którykolwiek z następujących objawów, powinna zgłosić się jak najszybciej do lekarza:

Zobacz film: "Cyfrowe drogowskazy ze Stacją Galaxy i Samsung: część 3"

• krwawienie w ciąży lub plamienie z pochwy,
• nagłe zwiększenie wagi,
• ostry ból brzucha,
• przewlekłe wymioty,
• problemy ze wzrokiem,
• nagłe i silne pocenie się twarzy, dłoni, stóp,
• przewlekłe bóle głowy,
• ból i pieczenie podczas oddawania moczu,
• obniżenie częstości oddawania moczu,
• dreszcze i/lub gorączka,
• nagły wyciek płynu z pochwy.

Niezależnie od przyczyn poronień, z powodu których doszło do starty ciąży, sam fakt, że do tego doszło jest wstrząsającym przeżyciem. Rodzice zdają sobie sprawę, że ich nadzieje i marzenia związane z nienarodzonym dzieckiem uleciały. Po stracie ciąży kobieta może być oszołomiona lub zszokowana. Może pytać, dlaczego właśnie ją to spotkało.

Może czuć się winna, że nie zrobiła nic, co mogłoby ochronić jej ciążę lub zrobiła coś, co mogło przyczynić się do jej przedwczesnego zakończenia. Kobieta może czuć się również oszukana i zła. I smutna, gdy nadejdzie czas, w którym dziecko miało się narodzić. Są to normalne emocjonalne reakcje, które pomagają zaakceptować sytuację i żyć dalej.

Pamięć o dziecku nie zginie, ale czas da możliwość zamknięcia pewnego rozdziału życia i pozwoli patrzeć w przyszłość optymizmem. W odpowiednim momencie, kiedy kobieta i mężczyzna będą gotowi, mogą zacząć starania o kolejne dziecko.