Jak nauczyć dziecko spać w łóżeczku?

Niejedna mama zastanawia się, jak nauczyć dziecko spać samodzielnie w łóżeczku. Kiedy maluch od urodzenia spał z rodzicami albo zasypiał kołysany na rękach mamy, trudno będzie zmienić z dnia na dzień zwyczaje związane ze snem. Lulanie i noszenie na rękach z każdym miesiącem daje we znaki, a szczególnie odczuwa to kręgosłup rodzica, który dźwiga coraz cięższego szkraba. Teoretycznie, przeciętny noworodek powinien przesypiać około 20 godzin w ciągu doby. Częściej są to jednak pobożne życzenia, by maluch spał nieprzerwanie tak długo. Jak nauczyć dziecko zasypiać? Jak zachowywać się, kiedy maluch, pozostawiony sam w łóżku, zaczyna histerycznie płakać?

1. Sen niemowlęcia

Sen dziecka różni się od snu osoby dorosłej. Noworodki nie odróżniają jeszcze dnia od nocy i nie śpią w czasie, w jakim życzyliby sobie tego rodzice. Małe dzieci budzą się bardzo często, czasami nawet co godzinę. Wiąże się to z faktem, że faza REM – faza szybkich ruchów gałek ocznych – stanowi ponad połowę przesypianego czasu u dzieci. Po tej fazie następuje etap snu spokojnego. Pod koniec cyklu snu dziecko zwykle budzi się na chwilę i jeśli nie może ponownie zasnąć, zaczyna płakać. Niemowlęce przebudzenia mogą oczywiście wynikać z różnych przyczyn – ząbkowania, gorączki, przegrzania, głodu, mokrej pieluszki itp. Jak nauczyć dziecko spać od razu w swoim własnym łóżeczku? Jeśli od początku nauczysz szkraba spać samodzielnie, unikniesz wielogodzinnego kołysania na rękach i histerii podczas prób przełożenia malucha do jego łóżeczka.

Rytm snu i czuwania ustala się około 12 tygodnia życia malucha. Dziecko zaczyna w miarę regularnie zasypiać i budzić się zgodnie z zegarem biologicznym, wyznaczanym przez dzień i noc. W tym czasie można zacząć uczyć dziecko zasypiać w łóżeczku. Rodzice często popełniają błędy, chcąc nauczyć dziecko samodzielnego spania, np. na początku kołyszą dziecko na rękach, by potem przenieść je do kojca albo dają smoczek. Najpierw należy rozpoznać sygnały świadczące o tym, że dziecko jest senne, np. może trzeć oczka albo ciągnąć się za uszko. Warto też pomóc maluchowi orientować się, czy jest noc, czy dzień. W ciągu dnia, kiedy dziecko śpi, nie zasłaniaj okien, nie ściszaj telewizora – niech do malucha dochodzą codzienne odgłosy. W nocy zaś zachowuj się cicho, nie daj się wciągać w zabawy dziecku, nie zapalaj światła, kiedy przewijasz szkraba. Takie postępowanie pozwoli mu zrozumieć różnice między dniem a nocą.

Zobacz film: "Cyfrowe drogowskazy ze Stacją Galaxy i Samsung: część 3"

2. Metody na naukę samodzielnego zasypiania w łóżeczku

Gdzie powinno spać dziecko? Najlepiej w swoim łóżeczku, wiklinowym koszu albo gondoli wózka. Już trzymiesięczne niemowlęta można uczyć samodzielnego spania w łóżeczku. W praktyce jednak większość maluchów śpi na początku z rodzicami. Czasami trudno później oduczyć maluchy takiej praktyki. Dlatego lepiej od początku przyzwyczajać szkraby, że śpią same we własnym łóżku (najlepiej z opuszczanym bokiem), które stoi blisko łoża rodziców. W ten sposób i rodzice mają szansę się wyspać i dziecko szybciej uczy się spać samodzielnie, mając zagwarantowane poczucie bezpieczeństwa i bliskość rodziców. Pamiętaj, że temperatura pokoju, w którym śpi maluch, nie powinna przekraczać 22 stopni Celsjusza. Dziecko nie może mieć za gorąco – sprawdzaj jego kark, czy nie jest zlany potem albo zbyt chłodny. Najlepiej układać malucha do snu w pozycji bezpiecznej lub na boku, co zapewnia mu swobodę ruchów i drożność dróg oddechowych. Kiedy dziecko ma tendencje do ulewań po zjedzeniu, pod materac należy wsunąć zwinięty kocyk, by podnieść nieco główkę dziecka. Nie zaleca się układania dziecka do snu na brzuchu ze względu na możliwość wystąpienia śmierci łóżeczkowej. Ponadto nauce samodzielnego spania dziecka sprzyja wprowadzanie rytuałów związanych ze spaniem oraz konsekwencja ich stosowania.

Na początku trzeba ustalić stały rytm dnia dziecka – stałe pory spacerów, zabaw, karmienia, drzemki itp. Pora snu powinna wypadać każdego dnia mniej więcej o tej samej porze – najlepiej między 19 a 20 godziną (po dobranocce). Kolejność rytuału zasypiania to karmienie, kąpiel, układanie do snu. Kiedy dziecko jest niespokojne, można wyciszyć go delikatnym masażem ciałka, cieplutką kąpielą, przytulaniem, głaskaniem i śpiewaniem kołysanek. Światło powinno być przyciemnione, wystarczy nocna lampka. Dziecko najlepiej włożyć do łóżeczka, kiedy nie jest jeszcze bardzo senne. Kiedy zacznie płakać, trzeba je pocieszyć, pogłaskać, utulić, przemówić kojąco, wziąć na chwilę na ręce i po chwili znowu włożyć do łóżka. Proceder ten powtarzać tyle razy, ile trzeba, aż do momentu, kiedy dziecko zaśnie. Pierwsze próby zwykle są koszmarne, a rodzice powątpiewają w skuteczność strategii działania. Najważniejsza jest konsekwencja. Dziecko naprawdę z czasem nauczy się samodzielnie zasypiać w łóżku. Nie można zrazić się płaczem dziecka i zacząć ponownie wracać do starych nawyków – lulania albo noszenia na rękach. Wówczas maluch nauczy się wykorzystywać płacz do manipulacji rodzicami. A nasz wysiłek rodzicielski spełznie na niczym.