Od kiedy spanie w łóżku?
Od kiedy spanie w łóżku? Na to pytanie bardzo trudno odpowiedzieć, ponieważ każde dziecko jest inne i w odmienny sposób reaguje na zmiany. Niektóre maluchy od początku śpią z rodzicami i jest im najtrudniej przestawić się na samodzielne zasypianie w swoim własnym łóżku. Jeśli brzdąc jest nauczony samodzielnego zasypiania w łóżeczku ze szczebelkami, przeniesienie do dużego łóżka może okazać się mniej stresujące. Nauka samodzielnego spania to duże wyzwanie, zarówno dla dziecka, jak i dla rodziców. Jak przygotować się na naukę samodzielnego spania dziecka w łóżku?
1. Pora na samodzielne spanie
Wcześniej czy później przychodzi taki moment, kiedy rodzice pragną dzielić swoje łoże wyłącznie ze sobą i przenieść dziecko do oddzielnego łóżka w innym pokoju. Oczywiście, wiele mam chwali sobie spanie z dzieckiem w jednym łóżku, zwłaszcza jeśli karmi piersią. Maluch także nie ma powodów do narzekania, czuje się bezpiecznie, wie, że ma blisko siebie mamę, słyszy bicie jej serca i może przytulić się do jej ciepłego ciała. Rzadko ma wtedy problemy ze snem. Nadchodzi jednak taki moment, że spanie we trójkę nie tylko się nudzi, ale również zaczyna być niewygodne, ponieważ maluch szybko rośnie. Trudny określić idealny moment na przeniesienie malucha do własnego łóżka.
Niektórzy rodzice uczą spać oddzielnie we własnych łóżeczkach już niemowlęta. Zdarzają się jednak takie sytuacje, że nawet pięciolatki śpią jeszcze z rodzicami. Zdaniem psychologów, lepiej nie zwlekać zbyt długo z przeprowadzką malucha do własnego łóżka, ponieważ im dziecko starsze, tym gorzej mu zaakceptować zmiany. Dobrym momentem na podjęcie decyzji o przeniesieniu dziecka do odrębnego łóżka jest ukończenie przez malca półtora roku-dwóch lat. Oczywiście, jest to przedział absolutnie umowny, ponieważ każdy brzdąc ma inną psychikę i w innym czasie jest gotowy do małej rewolucji w życiu, którą na pewno jest samodzielne spanie we własnym łóżku.
2. Przygotowanie do nauki spania w oddzielnym łóżku
Najważniejsze jest stopniowe odzwyczajanie dziecka od spania w łóżeczku ze szczebelkami i przyzwyczajanie do spania w łóżku. Jeśli więc maluch ciągle śpi z rodzicami, nie można robić od razu drastycznej zmiany. Zmiana miejsca do spania musi odbywać się etapami. Kiedy rodzice zwykle decydują się na przeniesienie dziecka z łóżeczka do łóżka? Najczęściej wtedy, gdy zauważają, że maluchowi w łóżeczku robi się za ciasno, że zaczyna z niego wyrastać. Spanie z podkulonymi nogami jest nie tylko dla brzdąca niewygodne, ale może również przyczynić się do wad postawy.
Najlepiej już od pierwszych tygodni życia uczyć dziecko samodzielnego zasypiania w łóżeczku w odrębnym pokoju, wtedy przestawienie do spania w oddzielnym łóżku też będzie prostsze. Jak tego dokonać? Po prostu nakarm malucha, odłóż do łóżeczka i wyjdź z pokoju. Jeśli zacznie płakać, nie biegnij od razu. Być może zaraz się uspokoi. Jeśli nie przestanie płakać, spróbuj utulić malucha, ale nie wyjmuj od razu z łóżeczka. Pogłaszcz po główce, mów do niego czule, pogłaszcz po policzku. W późniejszych miesiącach życia coraz większego znaczenia nabierają wieczorne rytuały: posiłek, kąpiel, czytanie na dobranoc, odkładanie do łóżeczka i wychodzenie z pokoju. Dziecko może jeszcze nie spać, ale konsekwentne przyzwyczajanie go do takiego wieczornego schematu wyrobi w nim nawyk samodzielnego zasypiania – czasem jeszcze po samotnej zabawie w łóżeczku z ulubionymi pluszakami.
Jak jednak przestawić malca ze spania w łóżeczku do samodzielnego spania we własnym łóżku? Na kilka dni przed kupnem dziecku łóżka warto stopniowo wyjmować kilka szczebelków z łóżeczka, by maluch przyzwyczaił się do spania z otwartą przestrzenią wokół siebie, a nie „za kratami”. Profilaktycznie z boku łóżeczka można podścielić materac, w razie, gdyby dziecko wypadło z niego w czasie snu. Trzeba też stopniowo tłumaczyć maluchowi, że będzie niedługo spał jak rodzice w swoim własnym dużym łóżku, i przyzwyczajać do myśli o pozbyciu się starego łóżeczka. Najlepiej wywieźć łóżeczko niespodziewanie, bez wiedzy malca, by uniknąć niepotrzebnych protestów czy płaczu. Zaraz potem należy pojechać po nowe dziecięce łóżko do sklepu – najlepiej gdyby miało barierkę zabezpieczającą. Maluch zapewne z równą ekscytacją jak rodzice będzie czekał na swoje „dorosłe” spanie.
3. Mamo, śpię sam
Warto zaangażować dziecko do skręcania nowego mebla do własnego pokoju. Razem z nowym łóżkiem można zakupić nową, kolorową narzutę, barwne poduszki i dziecięcą lampkę nocną do postawienia na komódce obok. Można w pokoju dziecięcym zrobić na tą okazję niewielkie przemeblowanie, co ma duże znaczenie dla podkreślenia wagi zmian, jakie się dokonują. Czasami przyzwyczajenie dziecka do spania we własnym łóżku przechodzi bezboleśnie. Niekiedy zaś maluch nie chce spać i boi się zostawać sam w pokoju. Wtedy można dziecku poczytać na dobranoc, uspokoić go, poczekać w fotelu bez odzywania się (z zachowaniem ciszy), aż zaśnie przy zapalonej lampce i wyjść cicho z pokoju, gasząc światło.
Na początku warto zostawiać drzwi pokoju dziecka lekko uchylone lub otwarte, ponieważ może ono obudzić się w nocy, płakać, wołać rodziców lub wychodzić z łóżka i szukać sypialni dorosłych. Wtedy łatwiej usłyszeć szkraba. Nauka samodzielnego spania w odrębnym łóżku czasem wymaga od rodziców cierpliwości i zaangażowania. Jest to jednak ważny i potrzebny krok w rozwoju malca. Wcale nie taki trudny, jakby się wydawało. Trochę wytrwałości i konsekwencji, a sukcesy gwarantowane. Powodzenia!
Joanna Krocz