U młodej mamy zdiagnozowano nowotwór. "Myślałam, że moje bóle głowy to objaw ciąży"

Ciężarna Kirsty Axworthy bardzo źle się czuła. Lekarze po wykonaniu podstawowych badań stwierdzili, że to nic poważnego. Kobieta również uważała, że gorsze samopoczucie minie, gdy na świecie pojawi się jej długo wyczekiwana córeczka. Niestety po porodzie stan młodej mamy znacznie się pogorszył. Diagnoza na zawsze zmieniła jej życie.

1. Niepokojące objawy podczas ciąży

Kirsty Axworthy w 12 tygodniu ciąży zaczęła odczuwać szereg niepokojących objawów.

- Powiedziałam lekarzowi o wysokim ciśnieniu krwi, nocnych potach i swędzącej skórze. Martwiła mnie również znaczna utrata wagi. Traciłam kilogramy mimo tego, że w ciąży bardzo dobrze się odżywiałam. Cierpiałam także na migreny, ale to nie był taki "zwykły" ból głowy. Wydawało mi się, że obręcz ściska moje czoło. Miałam również problemy ze wzrokiem - opisuje.

Medycy twierdzili, że to nic poważnego. Kobieta również uważała, że objawy ustąpią po porodzie. Niestety siedem tygodni po urodzeniu wymarzonej córeczki, stan Kirsty zaczął się gwałtownie pogarszać. Kobieta postanowiła, że skonsultuje objawy z lekarzem rodzinnym.

- Byłam wyczerpana, oczywiście tłumaczyłam sobie, że każda młoda mama się tak czuje. Jednak ja z każdym dniem traciłam siły. Dostawałam zadyszki po przejściu kilkunastu metrów, moja twarz była opuchnięta i zaczerwieniona, na klatce piersiowej pojawiły się niebieskawe żyły. Bardzo się bałam - mówi.

2. Guz wielkości grejpfruta

Po wykonaniu specjalistycznych badań u 26-latki zdiagnozowano chłoniaka nieziarniczego.

- Lekarz powiedział, że trafiłam do niego w ostatniej chwili, guz był wielkości grejpfruta. Gdyby nadal rósł, prawdopodobnie bym się udusiła. To było jak tykająca bomba zegarowa - relacjonuje Kirsty.

Młoda mama przeszła chemioterapię, aby zmniejszyć 13-centymetrowy guz w jej śródpiersiu.

- Byłam w kompletnym szoku. Na początku pomyślałam - musieli się pomylić, przecież nie mogę mieć raka, moja córeczka jest taka mała. Po pierwszym załamaniu przyszedł czas na walkę z chorobą. Wiedziałam, że muszę się leczyć. Miałam dla kogo żyć. Po wyczerpującej terapii usłyszałam, że jestem w remisji. Byłam przeszczęśliwa - wspomona kobieta.

Kirsty postanowiła, że podzieli się z innymi swoimi trudnymi przeżyciami, by zwiększać świadomość na temat chłoniaka nieziarniczego. Kobieta założyła konto na Instagramie, gdzie opisuje swoją walkę z chorobą i namawia każdego, kto ma jakiekolwiek niepokojące objawy, do odwiedzenia swojego lekarza rodzinnego.

- Wiem, że w codziennym biegu ciężko jest znaleźć czas na zadbanie o siebie. Ale to bardzo ważne! Pamiętajmy, że nowotwór w początkowym stadium łatwiej jest wyleczyć. Jeżeli cokolwiek cię martwi, natychmiast idź do lekarza - namawia.

3. Objawy chłoniaka

Chłoniaki to nowotwory tkanki limfatycznej. Podobnie jak przewlekłe białaczki limfatyczne należą do chorób limfoproliferacyjnych. Wyróżnia się tu ziarnicę złośliwą (chłoniak Hodgkina) i chłoniaki nieziarnicze. Stanowi spory procent chorób nowotworowych doprowadzających do zgonu pacjenta.

Chłoniaki ziarnicze to rodzaj chłoniaka, który charakteryzuje się obecnością specyficznych komórek nowotworowych, zwanych komórkami Reed-Sternberga, w węzłach chłonnych lub w niektórych innych tkankach limfatycznych.

Ziarnica złośliwa może rozwijać się podstępnie i mieć nietypowe objawy, które mogą być przypisywane innym schorzeniom. Najczęściej powiększeniu ulegają węzły chłonne (u 95% chorych) w górnej części ciała.

Węzły są niebolesne i w odróżnieniu od chłoniaków nieziarniczych ich powiększenie się nie cofa. Chłoniak ten najczęściej rozwija się w węzłach powyżej przepony, czyli w górnej części ciała. Przeważnie są to węzły szyjne (60-80%), pachowe lub śródpiersiowe.

Inne objawy chłoniaka to: gorączka, poty nocne, spadek masy ciała. U ok. 30% pacjentów występują niespecyficzne objawy: zmęczenie, słaby apetyt, swędzenie, pokrzywka.

Chłoniaki nieziarnicze mogą przebiegać zarówno powoli i nieznacznie ograniczać komfort życia pacjentów, jak i szybko i w krótkim czasie doprowadzać do zgonu.

Występują w każdym wieku, także w okresie dzieciństwa, lecz rzadko przed trzecim rokiem życia. Pierwszym objawem jest znaczny wzrost limfocytów (rodzaj białych krwinek gromadzący się w węzłach chłonnych).

Objawy pojawiające się w chłoniakach nieziarniczych są różne w zależności od typów i zaawansowania klinicznego. Główną przyczyną zgłaszania się do lekarza jest powiększenie węzłów chłonnych.

Zwykle wzrost następuje powoli, występuje tendencja do łączenia się w pakiety (powiększenie węzłów znajdujących się w bliskim sąsiedztwie). Ich średnica przekracza dwa centymetry.

Skóra nad powiększonym węzłem jest niezmieniona. Po wzroście może wystąpić zmniejszenie węzłów chłonnych, nawet do wymiaru początkowego, co utrudnia postępowanie.

Jeżeli dochodzi do powiększenia węzłów chłonnych zlokalizowanych w śródpiersiu, wystąpić może: duszność, kaszel, objawy związane z uciskiem na żyłę główną górną.

Powiększone węzły chłonne w jamie brzusznej mogą powodować ucisk na żyłę główną dolną, co może powodować powstanie wodobrzusza oraz obrzęku kończyn dolnych.

Oprócz powiększonych węzłów chłonnych wystąpić może szereg innych objawów:

• Objawy ogólne: gorączka, narastające osłabienie, utrata masy ciała, poty nocne,

• Objawy pozawęzłowe: ból brzucha, krwawienia z przewodu pokarmowego, niedrożność, zespół złego wchłaniania, duszność, objawy neurologiczne,

• Objawy związane z nacieczeniem szpiku: w badaniach laboratoryjnych pojawia się zwykle zwiększona liczba białych ciałek krwi, spada liczba krwinek czerwonych oraz płytek krwi.

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl