Stymulacja wzroku niemowlęcia

Przyjście na świat oznacza dla dziecka konieczność przystosowania się do zupełnie nowego środowiska. Noworodek potrzebuje poczucia bezpieczeństwa i spokoju w czasie snu, ale nie mniej ważna jest bliskość rodzica oraz stymulacja zmysłów dziecka podczas czuwania. Niezwykle istotna jest stymulacja wzroku dziecka, ten zmysł jest bowiem w chwili narodzin najsłabiej rozwinięty. Prawidłowa stymulacja wzroku ma wpływ na rozwój widzenia stereoskopowego (uzyskiwanie spójnej informacji dzięki sygnałom, które są przesyłane z obu oczu) oraz widzenia głębi.

Wyniki badań sugerują, że obraz, jaki widzi noworodek cechuje się aż 30-krotnie mniejszą ostrością niż ten widziany przez osobę dorosłą. Na początku dziecko widzi na odległość 20 cm od swojej twarzy, przy czym obraz ten jest mało wyraźny. Do trzeciego miesiąca życia proces akomodacji soczewek przebiega bowiem nieprawidłowo. Co ciekawe, mimo iż niemowlak ma stosunkowo

słaby wzrok , w krótkim czasie uczy się rozpoznawać twarz swojej mamy.

Jak widzi niemowlę? Na początku dziecko skupia swój wzrok na brzegach
widzianych przedmiotów, po czym kierują oczy w stronę środkowej ich części.
Niemowlak szuka wzrokiem cech, które wyróżniają dany przedmiot (Atkinson,
Braddick, 1987), dlatego jego uwagę najłatwiej przyciągają obrazy z kontrastowymi zestawieniami. Noworodek chętnie patrzy na proste wzory o czarno-białej kolorystyce, większych rozmiarach i wyraźnie zaznaczonych konturach. Widziany przez tak małe dziecko obraz nie ma głębi, jest dwuwymiarowy, dlatego w celu stymulacji wzroku warto pokazywać mu proste, czarno-białe kształty. W ten sposób można wspomóc rozwój wyobraźni i koncentracji dziecka. Stymulacja wzroku ma korzystny wpływ również na dojrzewanie narządu wzroku – jest to dynamiczny proces, uwarunkowany genetycznie i przez dopływ właściwych bodźców wzrokowych.