Połóg w różnych częściach świata
Połóg w Polsce to najczęściej czas spokojnego cieszenia się z narodzin dziecka, nauka karmienia piersią i przebywanie z noworodkiem. Rodzice dzielą się swoją radością z bliskimi, spacerują, kobieta zaś odzyskuje formę sprzed ciąży. Nie we wszystkich krajach jednak sytuacja wygląda podobnie.
1. Zasady zuo yuezi – połóg w Chinach
Połóg w Chinach określany jest mianem zuo yuezi ("siedzenie przez miesiąc"). Jego reguły dotyczą zarówno codziennego jadłospisu młodej mamy, jak i jej zachowania w tym szczególnym czasie.
W okresie zuo yuezi wyróżnia się trzy etapy:
- eliminacji toksyn z organizmu (detoks) i uzupełnienie niedoboru krwi,
- rekonwalescencja dróg rodnych kobiety,
- wzmocnienie organizmu.
Niezwykle istotna dla młodej matki jest dieta. Posiłki muszą być gorące i ostre. W menu dominują jajka, ryby, podroby wieprzowe (wątroba, nerki), zakazane jest natomiast spożywanie warzyw i owoców. Pić można jedynie zupy przygotowane na bazie płynu z wina ryżowego, np. zupę z głowy ryby (według tradycji ma ona pobudzić laktację). Kobieta musi dziennie zjeść sześć posiłków.
Przez 30 dni trwania zuo yuezi młoda matka praktycznie nie wychodzi z łóżka. Opiekę nad dzieckiem sprawuje teściowa lub opiekunka specjalizująca się w pielęgnacji okołoporodowej ("yuesao"). W tym czasie obowiązkiem młodej mamy jest spanie.
Brzmi dobrze? Na dłuższą metę jest to bardzo męczące, zwłaszcza że kobieta nie może w czasie połogu czytać książek, oglądać telewizji, przeglądać stron internetowych. Co więcej, przez ponad miesiąc nie może ona wyrażać emocji! Nie wolno jej płakać, śmiać się, denerwować.
Pozostaje też kwestia higieny po porodzie, a raczej jej braku. Przez blisko miesiąc młoda mama nie może się myć (nawet czyszczenie zębów jest zabronione). A dodać należy, że w czasie trwania zuo yuezi kobieta nie tylko leży pod kołdrą, ale też jest ubrana – musi mieć na sobie długie spodnie, skarpetki i bluzkę z długim rękawem. Wolno jej jedynie przecierać ciało wilgotnym ręcznikiem nasączonym wodą i alkoholem.
2. Połóg w Afryce i w Meksyku
Zupełnie inaczej jest choćby w Afryce. Tam kobiety praktycznie zaraz po porodzie wracają do swoich codziennych obowiązków. Posiadają najczęściej liczne potomstwo, długo karmią piersią. Nie oszczędzają się zarówno w czasie ciąży, jak i zaraz po niej. Same opiekują się dzieckiem, robiąc to bez najmniejszych problemów (uczyły się tego od dzieciństwa). Istotne decyzje w sprawie porodu podejmuje jednak mąż kobiety (bez jego zgody nie można przeprowadzić cięcia cesarskiego).
W Meksyku z kolei to matka podejmuje najważniejsze decyzje dotyczące ciąży, porodu, ale i wychowania dziecka. Przez pierwszy rok życia dziecka opinia ojca w zdecydowanej większości przypadków wcale nie jest brana pod uwagę. Opiekę nad dzieckiem sprawuje matka, a gdy wraca do pracy, niemowlęciem zajmuje się babcia.
3. Poród lotosowy na Bali
Na jednej z indonezyjskich wysp, Bali, dużą rolę przywiązuje się z kolei do łożyska. Tradycja mówi, że jest ono ucieleśnieniem anielskiego opiekuna dziecka. Stąd na tym obszarze geograficznym tak duży odsetek stanowią porody lotosowe.
Gdy pępowina uschnie i sama odpadnie, zadaniem ojca dziecka jest zakopanie łożyska. To niezwykle istotny rytuał – do grobu wkłada się kwiaty i ryż (symbole bogactwa), a samo łożysko owinięte jest w poświeconą wcześniej tkaninę. Niektóre młode mamy decydują się z kolei na zjedzenie łożyska.
4. Połogowe ciepło
W Kambodży bardzo ważna jest temperatura ciała kobiety po porodzie. Musi być ono odpowiednio zabezpieczone przed chłodem. Mimo panującej w kraju upalnej aury, młoda mama ma na głowie wełnianą czapkę i okrywa się kocami. Noworodki zaś smaruje się maściami rozgrzewającymi.
Kobieta rodząca w Kambodży pierwszą kąpiel po porodzie zażywa po tygodniu. Ma to pozytywnie wpłynąć na jej urodę.
Niektóre mamy decydują się również na wypicie energetycznego koktajlu, którego jednym ze składników są insekty.
Podejście społeczeństwa do połogu wynika z tradycji, kultury i religii danego kraju. To, co nas szokuje, może być w pełni akceptowalne w innych zakątkach świata. Trzeba jednak przyznać, że odmienność, choć piękna w swojej istocie, może budzić kontrowersje.
