Rozwój motoryczny niemowląt
W pierwszym roku życia dziecko bardzo intensywnie się rozwija. Wzrost zwiększa się o 50%, a waga podwaja po około trzech-czterech miesiącach życia. Okres między piątym a siódmym miesiącem jest określany mianem „fizjologicznych urodzin”. Po nim następuje „faza ekspansji”, której pierwszy podokres związany jest z rozwojem umiejętności panowania nad własnym ciałem. W tym okresie szybko rozwija się aparat ruchu, czyli kościec i mięśnie. Rozwój ruchowy niemowlęcia stanowi najbardziej wyrazisty przejaw rozwoju dziecka – we wczesnych stadiach jest miarą dojrzewania organizmu, a zwłaszcza układu nerwowego. Jak przedstawia się rozwój motoryczny niemowląt?
Rozwój postawy ciała i lokomocji
W niemowlęctwie, wraz z kształtowaniem się pionowej postawy ciała, z pierwotnej kifozy, przebiegającej przez całą długość kręgosłupa, wyodrębnia się około trzeciego-czwartego miesiąca życia lordoza szyjna (co wiąże się z umiejętnością podnoszenia i utrzymania głowy), a około dziewiątego-dwunastego miesiąca lordoza lędźwiowa, powstająca w efekcie pionizacji ciała. Obserwuje się ponadto intensywny rozwój tkanki tłuszczowej, co sprzyja termoregulacji. Psychologowie używają określenia „rozwój psychoruchowy”, aby zaznaczyć powiązania psychiki i motoryki w rozwoju niemowlęcia. Umiejętności panowania nad postawą ciała oraz wszelkie zmiany w zakresie motoryki (lokomocja, chwytanie, manipulacja) przebiegają zgodnie ze stałą, typową kolejnością, wyznaczoną przez trzy kierunki (prawa) rozwoju:
- cefalokaudalny kierunek rozwoju – oznacza, że rozwój postępuje od części głowowej (ruchy gałek ocznych, dowolne ruchy mięśni szyi), następnie rozwija się część tułowiowa (ruchy rąk, ruchy tułowia), a na końcu część nożna (dowolne ruchy nóg, chodzenie);
- proksymodystalny kierunek rozwoju – oznacza, że zmiany postępują w kierunku od osi podłużnej ciała na boki, czyli najpierw rozwijają się mięśnie położone blisko kręgosłupa, następnie mięśnie ramion, przedramion, dłoni i palców;
- łokciowo-promieniowy kierunek rozwoju – oznacza, że w osi poprzecznej ciała rozwój przebiega od piątego małego palca dłoni do kciuka.
W badaniach stwierdzono również dwie prawidłowości rozwoju ruchowego:
- przejście od globalnych, rozlanych do zlokalizowanych reakcji ruchowych (noworodek reaguje na dźwięk nieskoordynowanymi ruchami całego ciała, zaś niemowlę potrafi w odpowiedzi na bodziec odwrócić głowę);
- wcześniejsze przyswajanie ruchów cyklicznych (dwufazowych, np. poruszanie ręką z grzechotką) niż acyklicznych (trójfazowych, np. spostrzeganie, sięganie i chwytanie).
Zanim jednak dziecko opanuje kolejne nawyki ruchowe, musi zdobyć kontrolę nad pozycją ciała, czyli postawą. I tak, w trzecim miesiącu dziecko podniesione do pozycji pionowej zdolne jest sztywno trzymać głowę, w ósmym miesiącu – samodzielnie siedzieć, a w dziesiątym – stać, trzymając się oparcia. Prawa rozwoju ruchowego znajdują swój wyraz również w rozwoju lokomocji. Obroty w pozycji leżącej (z pleców na bok – trzeci miesiąc, z brzucha na plecy – piąty miesiąc, z pleców na brzuch – szósty miesiąc), samodzielne siadanie i pełzanie – ósmy miesiąc, prowadzą do raczkowania – dziesiąty-jedenasty miesiąc, i chodzenia – dwunasty-trzynasty miesiąc.
Rozwój umiejętności dowolnego chwytania
Rozwój motoryczny maluchów obejmuje także zmiany w zakresie chwytu i manipulacji. W czwartym-piątym miesiącu życia dziecka obserwuje się ruch wahadłowy i chwyt prosty, tzn. maluch uruchamia staw barkowy i chwyta całą dłonią od góry – palce owijają przedmiot. W okolicach szóstego miesiąca życia pojawia się ruch łukowaty i chwyt dłoniowo-łokciowy. Dziecko uruchamia już staw łokciowy, wyciągając rękę do zabawki i chwyta przedmiot całą dłonią, wyłączając kciuk. Sięga ku przedmiotowi jedną ręką, postukuje i potrząsa chwyconą zabawką, ale nie jest w stanie utrzymać dwóch przedmiotów jednocześnie. Ponad półroczne dziecko pochyla ciało ku przedmiotowi i pojawia się u niego chwyt nożycowy – przywodzi kciuk do pozostałych palców. Zaznacza się powoli przewaga jednej ręki (dominującej).
Dziecko jest zdolne trzymać po jednym przedmiocie w każdej ręce i przekładać je z ręki do ręki. Około dziewiątego miesiąca życia maluch uruchamia staw nadgarstka. Pojawia się też chwyt pęsetkowy – przeciwstawianie kciuka i palca wskazującego oraz zdolność chwytania opuszkami palców. Niemowlę manipuluje przedmiotami aktywnie, używając obu rąk. Istotnym aspektem rozwoju manipulacji jest koordynacja wzrokowo-ruchowa. Maluch poszukuje przedmiotów, które znikają z jego pola widzenia. Rozwój motoryczny niemowlęcia jest odzwierciedleniem intensywnego doskonalenia się układu nerwowego – mielinizacji włókien nerwowych oraz rozrostu pól i okolic kory mózgowej.
Źródła
- Harwas-Napierała B., Trempała J., (red.), Psychologia rozwoju człowieka. Charakterystyka okresów życia człowieka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14151-4.
- Miller L., Steiner D., Reid S., Od niemowlęcia do dwulatka, Świat Książki, Warszawa 1996, ISBN 83-71292-29-5.