Kangurowanie dzieci wpływa na ich dorosłe życie

Według danych WHO 20 milionów dzieci rocznie na całym świecie rodzi się zbyt wcześnie lub z niską wagą urodzeniową. Wcześniactwo może spowodować trudności w nauce lub zwiększyć ryzyko wystąpienia szeregu chorób. Część noworodków może nawet nie przeżyć. Pomóc może kangurowanie – model kontaktu dziecka z matką.

1. Kangurowanie

Kangurowaniem nazywamy bezpośredni kontakt skóry dziecka do skóry matki. Stosowany od pierwszych minut życia dziecka, daje mu komfort i bezpieczeństwo. Łagodzi też stres spowodowany nowym otoczeniem. W kangurowaniu nie chodzi o tulenie noworodka ubranego w kaftanik. Skóra matki i dziecka powinny się ze sobą stykać.

7 rad dla rodziców wcześniaków [7 zdjęć]

Coraz częściej spotykamy się z narodzinami wcześniaków. Dla rodziców to wielkie wyzwanie - muszą uzbroić

zobacz galerię

Najlepszą pozycją jest pionowe położenie malucha na klatce piersiowej. W ten sposób będzie on słyszał bicie serca, do którego przyzwyczaił się już w życiu płodowym, oraz czuł zapach ukochanej osoby. Kontakt zostanie wzmocniony, jeżeli noworodek będzie masowany po plecach. Ciepła dłoń matki lub ojca szybko go uspokoi.

Według zaleceń Amerykańskiej Akademii Pediatrycznej, bezpośredni kontakt „skóra-skóra” matki z dzieckiem po porodzie powinien trwać do czasu zakończenia pierwszego karmienia piersią. W sali porodowej, jeżeli stan dziecka jest oceniany jako dobry, nie powinniśmy go oddawać od razu do mycia, ważenia i ubierania.

2. Zjawisko kangurowania

Kangurowanie po raz pierwszy opisano w Kolumbii. W 1978 roku w szpitalu w Bogocie, stolicy Kolumbii, lekarze nie dysponowali odpowiednią liczbą łóżeczek dla noworodków. W związku z tym każda matka musiała trzymać swoje dziecko na piersi. Zauważono wtedy, że ten sposób wyjątkowo wspiera maluchy w ich rozwoju. Śmiertelność noworodków spadła wtedy z 70 na 30 proc.

Naukowcy ponownie zajęli się tym tematem. Zbadano 494 z 716 wcześniaków urodzonych w latach 1993-1996. Połowa dzieci od pierwszych chwil była kangurowana. Następnie zespół ekspercki przez 20 lat obserwował ich rozwój.

3. Badania nad kangurowaniem

Eksperci odkryli, że dzieci kangurowane w mniejszym stopniu zmagają się z problemami społecznymi w przyszłości. Z badań wynika również, że (w porównaniu do swoich rówieśników przebywających w inkubatorach) rzadziej umierają w młodym wieku. Wyniki opublikowano w magazynie „Pediatrics”.

Naukowcy mają nadzieję, że wyniki badań przyczynią się do zmiany toku myślenia rodziców, którzy uważają, że najbezpieczniejszym środowiskiem dla wcześniaka jest inkubator. Dla małego dziecka najlepszym miejscem są bowiem ramiona kochających rodziców.

Z badań wynika także, że kangurowane dzieci są mniej impulsywne i nadpobudliwe. Nie mają problemów w kontaktach społecznych w dorosłym życiu. Ten model kontaktu z dzieckiem zmienia również zachowania świeżo upieczonych matek, ponieważ zwiększona zostaje wrażliwość na potrzeby malucha.