Trudności w oddawaniu moczu
Po porodzie kobieta doświadcza różnych dolegliwości związanych z urodzeniem dziecka. Jedną z nich są problemy z oddawaniem moczu, które występują dosyć często u kobiet po porodach naturalnych. Gdy trwają one dłużej niż 6-8 tygodni, młoda mama powinna się zgłosić do lekarza. Może się zdarzyć, że podczas porodu, na skutek silnego ściśnięcia przez płód, pęcherz zostaje porażony i nie wysyła sygnałów o konieczności oddania moczu. Stłumienie reakcji pęcherza może też wynikach z zastosowania środków znieczulających.
1. Strach przed oddawaniem moczu po porodzie
Często pierwszym próbom oddania moczu towarzyszy ból, pieczenie i strach przed pęknięciem szwów, co powstrzymuje kobiety przed podejmowaniem prób. Mimo kłopotów zaleca się, by kobieta oddała mocz najpóźniej do 8 godzin po porodzie – pozwala to zapobiec infekcjom układu moczowego. W takiej sytuacji może pomóc puszczenie wody z kranu lub próba oddania moczu w czasie kąpieli pod prysznicem. Jeśli w przeciągu 8 godzin po porodzie nie uda się to, kobiecie, zostanie założony cewnik.
2. Nietrzymanie moczu
Istnieje kilka typów nietrzymania moczu. Każdy z nich ma swoje czynniki ryzyka, wiele z nich jednak się pokrywa. Skuteczne leczenie nietrzymania moczu jest dostępne dla wszystkich jego rodzajów, ale wymaga odpowiedniej diagnostyki.
3. Wysiłkowe nietrzymanie moczu
Ciąża jest najczęściej związana z wysiłkowym nietrzymaniem moczu. Jest to wyciek moczu w momencie działania na pęcherz ciśnienia podczas wykonywania jakiś czynności. Może spowodować je kaszel, śmiech, podnoszenie, bieganie. Ciśnienie wypycha wtedy mocz z pęcherza, ponieważ mięśnie zwieracza odpowiedzialne za utrzymywanie zamknięcia pęcherza nie wykonują swojego zadania. Urazy miednicy jakie powstały w czasie porodu mogą uszkodzić zwieracz pęcherza moczowego. Prawidłowo nerwy, więzadła i mięśnie miednicy wspólnie wspierają i podtrzymują pęcherz moczowy oraz zabezpieczają cewkę moczową przed wyciekiem.
Jeśli kobieta cierpi z powodu wysiłkowego nietrzymania moczu przed ciążą lub podczas niej jest bardziej narażona na wystąpienie dolegliwości po porodzie. Tylko u niewielkiej liczby kobiet pojawia się ono po raz pierwszy po porodzie.
Kobiety, które przeszły poród naturalny są bardziej narażone na ten problem niż panie po cesarskim cięciu. Czasami jednak nawet po porodzie zabiegowym pojawia się wysiłkowe nieotrzymanie moczu.
4. Otyłość a trudności w oddawaniu moczu
U kobiet otyłych ryzyko wystąpienia kłopotów z pęcherzem jest cztery razy wyższe, podwyższone jest również u kobiet palących papierosy. Ostatnie badania pokazują, że pewne predyspozycje genetyczne mogą odgrywać tutaj swoją rolę. Również kobiety, które rodziły wielokrotnie są w grupie podwyższonego ryzyka.
5. Ćwiczenia na nietrzymanie moczu
Przy tego rodzaju nietrzymaniu moczu ćwiczenia mięśni Kegla pomogą przywrócić siłę mięśniom zwieraczy. Jeśli ćwiczenia nie wystarczają, pęcherz może być wsparty poprzez wszczepiane operacyjnie urządzenie działające jak klamra.
Aby ćwiczyć mięśnie miednicy, można:
- podczas posiedzenia w toalecie można zatrzymywać strumień moczu tak, aby był on umiarkowany;
- napinać mięśnie tak jakby chciało się powstrzymać wydalanie gazów z odbytnicy;
- położyć się i wsunąć palec do pochwy, a następnie zaciskać mięśnie tak, jakby kobieta chciała powstrzymać wypływ moczu.
Poza tym jeśli dochodzi do nietrzymania moczu, warto aby kobieta stosowała podkłady, które pochłoną mocz i zapobiegną jego wyciekaniu.
6. Pęcherz nadreaktywny
Innym rodzajem nietrzymania moczu jest pęcherz nadreaktywny. Pęcherz jest nieszczelny, ponieważ kurczy się i zaciska wtedy, gdy nie powinien. Zwykle zaciska się on wtedy, gdy mu się na to pozwoli i jest pusty. Pęcherz nadreaktywny stara się opróżnić bez pozwolenia ze strony organizmu, co powoduje, że kobieta odczuwa niekontrolowaną potrzebę oddania moczu. Ten typ nietrzymania moczu jest bardziej popularny u starszych kobiet, ale może wystąpić w każdym wieku.
W przypadku pęcherza nadreaktywnego można wytrenować go poprzez planowe wizyty w toalecie. Kobieta powinna wtedy nie opróżniać pęcherza do końca za każdym razem, gdy czuje potrzebę wydalenia moczu. Należy spróbować opróżniać go co 3-4 godziny. Jeśli kobieta chce, może zacząć od wizyt w toalecie co dwie godziny, a następnie wydłużać czas pomiędzy kolejnymi. W trenowaniu pęcherza chodzi o to, by odwiedzać toaletę według zegarka, a nie według potrzeby. Środki farmakologiczne mają wspierać trening poprzez relaksowanie mięśni w okresie wstrzymywania się od oddawania moczu.
7. Sposoby na nietrzymanie moczu
Innym sposobem na nietrzymanie moczu jest picie odpowiedniej ilości płynów, nie za małej i nie za dużej. Gdy płynów jest za mało dochodzi do koncentracji moczu, co może podrażniać ścianki pęcherza moczowego, a gdy zbyt dużo – mogą nasilić problemy z pęcherzem. Napoje z kofeiną, kwaśne soki i owoce, napoje alkoholowe mogą podrażnić pęcherz i zwiększyć potrzebę oddawania moczu. Sześć do ośmiu szklanek płynów dziennie to wystarczające zapotrzebowanie dla organizmu. Oczywiście ich ilość powinna być dostosowana, jeśli pojawią się takie czynniki jak biegunka, ciepło, ćwiczenia, gorączka, karmienie piersią.
8. Otarcie cewki moczowej
Kilka dni po porodzie kobieta może czuć się niekomfortowo oddając mocz. Trudności w oddawaniu moczu mogą się wiązać także z otarciami okolic cewki moczowej powstałymi podczas porodu. Jeśli kobieta odczuwa szczypanie lub pieczenie podczas oddawania moczu, warto by polewała wtedy krocze wodą z butelki lub dzbanka lub oddawała mocz pod prysznicem.
9. Infekcja dróg moczowych
Jeśli kobieta nie ma żadnej kontroli nad pęcherzem, odczuwa ból podczas jego opróżniania, mocz jest mętny, cuchnący lub pojawiła się gorączka, mogło dojść do infekcji dróg moczowych. Potrzebna jest wtedy wizyta u lekarza i antybiotykoterapia. Zakażenie może być także powiązane z infekcją macicy, jaka może rozwinąć się, gdy pozostały w niej fragmenty łożyska po porodzie.