Na czym polega alpakoterapia? Komu mogą pomóc alpaki?
Jedną z najnowszych form animaloterapii (zooterapii) jest alpakoterapia, która opiera się na współpracy z alpaką. Są to niezwykle sympatyczne zwierzęta, którymi zachwycają się dzieci i dorośli. Od kilku lat z powodzeniem pomagają też osobom z różnego rodzaju schorzeniami.
1. Alpaki - co to za zwierzęta?
Alpaki (Vicugna pacos) pochodzą z Ameryki Południowej, gdzie zostały udomowione ok. 6000 lat temu. Są spokrewnione z wielbłądami, wyglądem przypominają lamy (są jednak od nich mniejsze), a budową ciała zbliżone do owcy.
Alpaki to zwierzęta trawożerne, żyjące w stadzie. Hoduje się je, by pozyskać runo, mięso i skórę. Wykorzystuje się je również w turystyce i rekreacji oraz aplakoterapii.
2. Na czym polega alpakoterapia?
Dogoterapia, delfinoterapia czy hipoterapia to bardzo znane formy zooterapii. W ostatnim czasie jednak dużą popularnością cieszy się alpakoterapia. Nie bez powodu zresztą alpaki nazywane są puszystymi terapeutami.
Są to zwierzęta niezwykle przyjaźnie nastawione do człowieka. Są miłe, ciepłe i mają oryginalny wygląd. Co ciekawe, osoby zawodowo zajmujące się tymi zwierzętami dowodzą, że każde z nich ma inny wyraz pyska.
Współpraca z alpakami polega na obcowaniu z nimi. Chory może dotykać zwierzę, co jest szczególnie przyjemnym doznaniem ze względu na delikatną i miękką sierść zwierząt. W ramach terapii możliwe jest też karmienie alpak (np. marchewką) oraz wykonywanie przy nich czynności pielęgnacyjnych.
Dotykanie alpak oraz bliski kontakt z nimi powodują wydzielanie się endorfin, czyli hormonu szczęścia. Towarzystwo tych zwierząt uspokaja, relaksuje, wycisza i poprawia nastrój. Pomaga to w pokonywaniu lęków, łagodzi objawy nerwicy, pomaga w budowaniu pewności siebie. W przypadku dzieci uczy empatii i wspomaga procesy wychowawcze i resocjalizacyjne.
3. Komu polecana jest alpakoterapia?
Odpowiedź na to pytanie jest prosta: wszystkim, którzy kochają te miłe zwierzęta, a są zestresowani i pełni lęku. Kontakt z nimi pozwala powrócić do harmonijnego i spokojnego życia. Nie bez przyczyny alpakoterapia stanowi uzupełnienie terapii chorób o podłożu neurologicznym i psychicznym.
Polecana jest pacjentom z nerwicą, zaburzeniami lękowymi, depresją, autyzmem, ADHD, zaburzeniami integracji sensorycznej, zespołem Downa oraz dziecięcym porażeniem mózgowym. Z kontaktu z alpakami sporo korzyści mogą też czerpać seniorzy.
W ramach terapii z alpakami mogą współpracować alergicy. Wełna tych zwierząt jest hipoalergiczna, nie powoduje więc podrażnień. Jednym z zabiegów pielęgnacyjnych jest jej wyczesywanie, do czego zachęcani są podopieczni w ramach zajęć terapeutycznych.
Należy jednak pamiętać, że alpakoterapia nie stanowi samodzielnej metody leczenia. Jest jedynie wsparciem terapii specjalistycznej, niemniej bardzo ważnym.
Alpakoterapeuci często odwiedzają ze swoimi czworonożnymi podopiecznymi przedszkola, szkoły, domy opieki oraz domy seniora.
Zwierzęta nie boją się hałasu, są przyjaźnie nastawione do ludzi, można je swobodnie dotykać (nie są agresywne). Mają duże, brązowe oczy, które obserwują świat z poziomu dzieci, co również jest niezwykle istotne: maluchy się ich nie boją.
Zwierzęta te często można spotkać również na festynach i innego rodzaju imprezach, ale w tym przypadku nie ma mowy o terapii. Spotkanie ze zwierzętami ma jedynie charakter zapoznawczy, rozrywkowy.
Zajęcia terapeutyczne, by przyniosły oczekiwany efekt, muszą odbywać się regularnie i być prowadzone przez odpowiednio przeszkolonego instruktora.
Alpaki to niezwykle przyjazne zwierzęta. Są spokojne i uwielbiają dzieci (z wzajemnością!). Obcowanie z tymi zwierzętami pomaga w terapii wielu problemów i dolegliwości.
