Dysortografia - jak ją rozpoznać? Przyczyny i leczenie dysortografii u dzieci
Dysortografia to przypadłość, która może utrudniać intensywny rozwój dziecka, naukę nowych rzeczy i zdobywanie umiejętności. Dość często występuje razem innymi, podobnymi zaburzeniami. Dysortografia - co to jest? Jakie są jej przyczyny i czym się objawia? Jakie są ćwiczenia dla dysortografików? Sprawdź!
1. Co to jest dysortografia?
Dysortografia jest trudnością w nauce ortografii. Bardzo często występuje wspólnie z dysleksją, czyli trudnościami w nauce czytania, lub z dysgrafią (trudności z pisaniem), chociaż zdarza się również, że występuje samodzielnie.
Dysortografię stwierdza się, gdy dziecko pod każdym innym względem rozwijające się prawidłowo już na początku nauki szkolnej manifestuje trudności z wprowadzaniem w życie wiedzy z zakresu ortografii.
Oznacza to, że dziecko mimo znajomości zasad pisowni popełnia błędy w zapisie. Dodatkowo popełniane błędy nie wynikają z braku chęci do nauki, chociaż zdarza się, że idą w parze, gdyż dysortografia u dzieci może współwystępować z innymi zaburzeniami.
2. Objawy dysortografii u dzieci
Zwykle dysortografia pojawia się w dzieciństwie, gdy maluch rozpoczyna naukę pisania.
Dysortografia: objawy:
- dziecko cierpiące na dysortografię na początku nauki szkolnej zazwyczaj przestawia litery, myli te, które brzmią podobnie (np. „w” i „f”, „p” i „g”, „m” i „n”), a także opuszcza pojedyncze litery lub sylaby, może też łączyć przyimki z rzeczownikami, np ("wkinie", wdomu");
- trudność sprawiają mu również wyrazy, które są zwierciadlanym odbiciem (b i d;
- mogą pojawić się problemy z zapisaniem słów, w których występują głoski rz, sz, dz;
- występują klasyczne problemy z ortografią - nieprawidłowy zapis u-ó, rz-ż czy ch-h.
W starszych klasach mniej jest już błędów wynikających z mylenia liter, natomiast często występują błędy ortograficzne. Dysortografia bardzo często przekłada się na trudności w nauce języków obcych.
3. Przyczyny dysortografii
Dysortografia u dzieci może mieć podłoże genetyczne lub środowiskowe bądź wynikać z czynników z obu tych grup.
Czynniki, które mogą wywołać dysortografię u dziecka to między innymi:
- choroby matki w czasie ciąży,
- niehigieniczny tryb życia kobiety w ciąży,
- zaburzające równowagę organizmu traumatyczne doświadczenia kobiety z okresu ciąży,
- komplikacje porodowe, prowadzące do niedokrwienia lub niedotlenienia dziecka,
- uwarunkowania genetyczne (najprawdopodobniej odpowiadają za to zmiany w genach szóstego chromosomu);
- mikrouszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego u płodu.
4. Diagnozowanie dysortografii
Najłatwiej postawić diagnozę dysortografii nauczycielowi, który na co dzień obserwuje rozwój dziecka. Jest to znacznie łatwiejsze na początku edukacji niż w późniejszych latach.
Sposobem na potwierdzenie zaburzeń pisania jest specjalny test na dysortografię. Właściwie przeprowadzone badanie nie powinno być dla dziecka stresujące, a jedynie zbiorem kilku zadań, które powinno wykonać, choćby w formie zabawy, pod okiem specjalisty.
Takie badanie wykonuje się w poradni psychologiczno - pedagogicznej. W przypadku diagnozy twierdzącej wypisywane jest orzeczenie o dysortografii i należy rozpocząć leczenie.
5. Leczenie dysortografii
Stwierdzenie dysortografii u dziecka nie powinno być traktowane jako usprawiedliwienie dla popełniania błędów. To zaburzenie uczenia się powinno się korygować poprzez ćwiczenie poprawnego pisania oraz czytania.
Dziecko musi sobie przyswoić poprawny zapis słów. Niezbędna do tego jest kontrola ze strony osoby dorosłej, która powinna motywować dziecko do pracy i poprawiać ewentualne błędy, aby uniknąć ich wpajania.
Niezwykle ważne jest częste czytanie książek. W ten sposób dziecko wzrokowo przyswaja sobie nowe słowa, przez co zapamiętuje ich pisownię.
Dysortografia u dzieci wymaga od rodziców i nauczycieli więcej pracy z dziećmi cierpiącymi na to zaburzenie. Problem ten można skorygować i powinno się to zrobić, aby ułatwić dziecku naukę w przyszłości.
6. Dysortografia – ćwiczenia dla dzieci
Ćwiczenia na dysortografię to nie tylko pomoc specjalisty, ale także wysiłek włożony ze strony rodziców, a przede wszystkim samego dziecka. Jedynie zrozumienie dysortografii oraz sumienne ćwiczenia mogą dać pożądane efekty. Z pewnością logopeda wskaże ćwiczenia, które można w tym przypadku zastosować.
Dodatkowo w domu możemy wypróbować następujące ćwiczenia na dysortografię:
- uczenie się specjalnych rymowanek, wierszyków i piosenek;
- czytanie kolorowych książek bogatych w obrazki, zachęcających do przeczytania kolejnej strony; dobrym pomysłem jest pozwolenie, aby dziecko samo wybrało książeczkę dla siebie, o interesującej go tematyce;
- rozwiązywanie ćwiczeń i łamigłówek powinno być ciekawe i interesujące, kojarzące się z zabawą i przyjemnością.
