Bolesność w okolicy rany podczas połogu

Zarówno po porodzie naturalnym, podczas którego uszkodzone zostało krocze, jak i po cesarskim cięciu, gdy przecięto powłoki brzuszne, kobieta odczuwa ból, uczucie drętwienia, trudności podczas zmiany pozycji, ogólne dolegliwości bólowe naruszonych okolic ciała. Ból krocza po porodzie jest powszechną dolegliwością dotykającą większość młodych mam. Na szczęście istnieje wiele sposobów na złagodzenie bólu poporodowego. Jakie?

1. Ból krocza po porodzie

W czasie porodu naturalnego na krocze – przestrzeń pomiędzy waginą a odbytem – wywierany jest ogromny nacisk. Krocze musi się rozciągnąć, by dziecko mogło wyjść na świat. Podczas porodu może dojść do przerwania krocza lub położna może zdecydować o jego nacięciu. Obszar ten może powodować ból. Jeśli kobieta urodziła dziecko bez uszkodzenia krocza, może być ono opuchnięte i czułe, ale po dwóch dniach nie powinno już boleć. Czas gojenia rany jest różny u różnych kobiet, ale zwykle im głębsza jest rana, tym dłużej się goi.

2. Łagodzenie bólu i przyspieszenie gojenia krocza

Jest wiele sposobów na ból krocza po porodzie. Gdy krocze jest spuchnięte i boli można przygotować okłady z lodu. Należy pamiętać tylko, aby lód był owinięty w jakąś miękką ściereczkę, a nie przykładany bezpośrednio do skóry. Jeśli rana była głęboka, lekarz może przepisać leki przeciwbólowe. Leki można przyjmować co cztery godziny i nie czekać aż ból znowu się pojawi. Wielu lekarzy zaleca przyjmowanie ibuprofenu, który nie tylko uśmierza ból, ale także zmniejsza opuchliznę. Kobieta może go przyjmować tak długo jak zaleci lekarz.

Zobacz film: "Jakie są wskazania do wywołania porodu?"

Dobę po porodzie kobieta może rozpocząć ciepłe kąpiele w wannie lub nasiadówki po ok. 20 minut trzy razy dziennie. Nasiadówki ułatwi specjalna nakładka na sedes, którą można wypełnić ciepłą wodą. Ułatwia ona także podmywanie się kilka razy dziennie bez konieczności rozbierania się kobiety i brania prysznica. Należy korzystać z podkładów połogowych i zmieniać je za każdym razem, gdy kobieta odwiedza toaletę. Nie można używać tamponów i podpasek, zwłaszcza tych z siateczką. Należy podcierać się w kierunku od przodu do tyłu, aby uniknąć przenoszenia zarazków odbytu w stronę waginy.

Warto nie przebywać zbyt długo w pozycji siedzącej, gdy krocze jest jeszcze tkliwe. Warto, aby do rany miało dostęp powietrze tak często, jak to tylko możliwe. Już w dniu porodu można rozpocząć ćwiczenia mięśni Kegla, dzięki którym poprawi się ich napięcie, będą stymulowały krążenie i przyspieszą gojenie. Ważne jest także picie dużych ilości wody i odżywianie, które zapobiegnie zaparciom.

Prawidłowe postępowanie podczas zabiegów higienicznych powinno przebiegać w następujący sposób:

• przed skorzystaniem z toalety lub przed zmianą podkładu należy umyć ręce;
• po skorzystaniu z toalety należy podmyć krocze;
• następnie wysuszyć je delikatnie papierem toaletowym, pamiętając o właściwym kierunku wycierania – od przodu do tyłu;
• po osuszeniu można przyłożyć okład z lodem;
• umieścić na bieliźnie świeży podkład;
• zawsze umyć ręce po zabiegach pielęgnacyjnych krocza.

Należy skonsultować się z lekarzem, jeśli ból lub opuchnięcie nasili się lub gdy kobieta nie czuje, że dolegliwości się zmniejszają. Trzeba to zrobić także wtedy, gdy pojawi się gorączka, objawy infekcji – brzydki zapach z pochwy lub rany.

3. Rana po cesarskim cięciu

Po zabiegu rana może pobolewać, kłuć, ciągnąć, swędzieć. Jednak te dolegliwości powinny zniknąć po kilku tygodniach. Rana po cesarskim cięciu powoli będzie stawała się jaśniejsza. Po wygojeniu będzie trochę jaśniejsza od skóry i prawie niewidoczna pod włosami łonowymi. Jeśli jednak pojawiłoby się zaczerwienienie, opuchnięcie, z rany wyciekałby jakiś płyn lub ropa, należy zgłosić się do lekarza. Tak trzeba też zrobić, gdyby pojawiła się gorączka, siniak lub wybrzuszenie w miejscu rany. Lekarz przepisze wtedy najpewniej antybiotyki. Po zabiegu przecięcie było zszywane. Wewnętrzne szwy są rozpuszczalne, organizm je wchłania. Natomiast zewnętrzne mogą być zwykłe i wymagać zdjęcia. Zabieg zdjęcia szwów trwa kilka minut, nie jest bolesny, przeprowadza się go w gabinecie zabiegowym po 6-8 dniach od porodu. Po miesiącu rana nie powinna już dokuczać, chociaż zdarza się, że niektóre kobiety czują drętwienie w okolicy blizny nawet przez kilka miesięcy. Rana po cesarskim cięciu może ulec zbliznowaceniu – będzie wtedy nierówna i niezbyt ładna. Pojawienie się zgrubień nie jest groźne dla zdrowia. Zapobiec im można poprzez stosowanie maści wygładzających. Aplikowanie ich można rozpocząć jak tylko z rany zejdą strupki. To pomoże w gojeniu rany:

• świeża rana nie powinna być moczona – gdy kobieta bierze prysznic, należy ją zabezpieczyć, a później osuszyć;
• warto zapewnić jak największy dostęp świeżego powietrza do rany, co sprzyja jej gojeniu;
• okolice rany można przemywać płynem do dezynfekcji ran, błon śluzowych i skóry;
• szew bielizny powinien być zawsze powyżej albo poniżej miejsca, w którym były założone szwy.

Kobieta w okresie połogu nie powinna podnosić ciężkich przedmiotów, nawet wanienki z wodą. Nie wskazane jest także wykonywanie prac domowych, które wymagają długiego pochylania się. Jeśli kobieta nie będzie przestrzegała tych zaleceń, mięśnie miednicy mniejszej i więzadła macicy mogą nigdy nie wrócić do stanu poprzedniej elastyczności, powodując dolegliwości przypisywane porodom z ochroną krocza, czyli obniżenie się narządu rodnego i nietrzymanie moczu.