3 z 7Agresja

Niekiedy ataki złości przybierają formę agresji, nie tylko fizycznej, ale i słownej. Dziecko w ataku gniewu potrafi bardzo zranić wyzwiskami, szantażem. Do tego dochodzi kopanie, rzucanie przedmiotami, gryzienie, plucie, a nawet uderzenie rodzica.

Atak złości może być tak silny, że dziecko traci kontakt z rzeczywistością, przestaje kontrolować swoje zachowanie. Wszelkie próby uspokojenia go nie przynoszą efektu. Jeśli często tak się dzieje, warto skonsultować się z dziecięcym psychologiem, by sprawdzić, czy zachowanie dziecka nie nosi znamion zaburzonego.

Agresja może się też przenieść na rówieśników i inne osoby z otoczenia. W opanowaniu sytuacji, gdy dziecko przejawia agresję, dużą rolę odgrywa umiejętność panowania nad swoimi emocjami przez rodziców. Kontrola własnych uczuć wymaga świadomej pracy nad sobą. Na pewno nie można dać się wyprowadzić z równowagi, ponieważ agresja napędza agresję.

Aby rodzic mógł znieść fakt, że stał się obiektem gniewu własnego dziecka, musi nauczyć się umiejętności akceptowania gniewu własnego i dziecka. Opanowanie trudnych sytuacji wymaga pracy nad sobą i dzieckiem, które powinno zdawać sobie sprawę, że takie zachowanie jest niedopuszczalne. Jednak co innego wiedzieć, a co innego umieć - rodzic musi dać dziecku czas, by nauczyło się kontrolowania emocji. Jest to proces trwający wiele lat i ważne są tu zarówno wzorce zachowań ze strony najbliższych osób, jak i czynniki temperamentalne

Zobacz także: Najbardziej toksyczne zachowania rodziców