Wirus Zika może powodować małogłowie nawet miesiąc po narodzinach u potencjalnie zdrowych niemowląt
Obawy lekarzy stały się rzeczywistością. U niektórych dzieci, które nie urodziły się z nienaturalnie małą główką, która jest najbardziej charakterystyczną cechą uszkodzenia mózgu w wyniku działania wirusa Zika, małogłowie, nazywane także mikrocefalią, może pojawić się później.
Wyniki badania obejmującego 13 dzieci z Brazylii zostały opublikowane w "Morbidity and Mortality Weekly Report". W momencie narodzin żadne z nich nie miało wystarczająco małej głowy, aby diagnozować małogłowie, ale miesiąc później sytuacja się zmieniła i chorobę stwierdzono u 11 dzieci.
U większości tych dzieci skany mózgu wkrótce po urodzeniu wykazały istotne nieprawidłowości, a naukowcy zauważyli, że pomimo upływu czasu mózgi niemowląt nie rosły lub nie rozwijały się równomiernie do ich wieku i masy ciała.
Gdy dzieci zbliżały się do swoich pierwszych urodzin, wiele z nich wykazywało również inne problemy rozwojowe i medyczne, spowodowane zakażeniem wirusem Zika.
Ten zakres niepełnosprawności nosi miano wrodzonego zespołu Zika. Jego objawy przypominają cechy porażenia mózgowego i obejmują ataki padaczki, problemy z mięśniami i stawami oraz trudności z połykaniem jedzenia.
"Istnieją określone obszary dużych braków u tych niemowląt" - powiedziała dr Cynthia Moore, dyrektorka pionu zaburzeń wrodzonych i rozwojowych w Centrum Kontroli i Prewencji Chorób oraz autorka nowego badania. "Na pewno będą one w znacznym stopniu upośledzone".
Dr Deborah Levine, profesor radiologii w Szkole Medycznej Harvard, która badała wirus Zika, ale nie brała udziału w badaniu, powiedziała, że najprawdopodobniej w mózgach tych dzieci były inne zmiany spowodowane wirusem Zika, ale nie na tyle poważne, aby zostały od razu zauważone.
"Wiele z zaburzeń rozwojowych zauważymy dopiero po upływie jakiegoś czasu" - powiedziała. "Inna grupa zaburzeń ujawni się w dzieciństwie i obawiam się, że inne zapewne w wieku szkolnym".
W nowym badaniu, lekarze w dwóch klinikach w północno-wschodniej Brazylii stanach Pernambuco i Ceará opisali przypadki 13 niemowląt, u których stwierdzono obecność wirusa Zíka.
U 11 z tych dzieci, skany mózgu zrobione kilka dni lub tygodni po urodzeniu wykazały znaczące uszkodzenia układu nerwowego, w tym nieprawidłowo ukształtowane obszary mózgu, nadmiar płynu w niektórych miejscach i nieprawidłowe złogi wapnia lub zwapnienia, co prawdopodobnie wynikało z obumierania komórek mózgu. Jednak wielkość głów, choć niewielka, nie była wystarczająco mała, aby stwierdzić małogłowie. Więc lekarze monitorowali ich rozwój.
Dr Vanessa van der Linden, inny autor badania i neuropediatra w Stowarzyszeniu Pomocy Dzieciom Niepełnosprawnym w Recife w Brazylii, gdzie pacjentami była większość dzieci biorących udział w badaniu, powiedziała, że ten rodzaj uszkodzeń mózgu u niemowląt, który później rozwija się w małogłowie, przedstawia ten sam wzorzec, ale w łagodniejszej formie niż ten obserwowany zaraz po urodzeniu.
ZOBACZ TAKŻE:
Eksperci i autorzy badań stwierdzili, że nie było jasne, dlaczego mózgi tych niemowląt nie rozwinęły się na tyle, aby dopasować się do wieku i rozmiaru ciała.
Dr Ernesto T.A. Marques Jr., specjalista chorób zakaźnych z Uniwersytetu Pittsburgh oraz Fundacji Oswaldo Cruz w Recife, który nie brał udziału w badaniu, powiedział, że może być tak, że z powodu początkowego uszkodzenia mózgu płodu, wymagane ścieżki i hormony, które organizują rozwój mózgu u noworodków, nie były już tam, gdzie powinny i mózg nie rósł.
Najstarsze dzieci biorące udział w badaniach mają nieco ponad rok, więc jest zbyt wcześnie, aby zidentyfikować problemy poznawcze lub opóźnienia w zakresie umiejętności, takich jak mowa. Jednak niektóre braki są oczywiste. Wiele dzieci ma poważne deficyty fizyczne związane z uszkodzeniem układu nerwowego, w tym nadmiernie napięte lub osłabione mięśnie oraz niezdolność do dobrowolnego poruszania dłońmi.
Mimo to, w przeciwieństwie do wielu niemowląt urodzonych z małogłowiem, większość z 13 dzieci miała umiejętności społecznej interakcji, jak np. uśmiech i nawiązanie kontaktu wzrokowego. Ośmioro z nich dobrze kontrolowało ruch głowy i miało ważną umiejętność rozwijania zdolności do siedzenia lub chodzenia.