Psycholog dziecięcy. Kim jest, kiedy udać się do niego z dzieckiem?
Psycholog dziecięcy konsultuje zaburzenia psychiczne u dzieci, takie jak smutek, nadpobudliwość, lęki, niepowodzenia szkolne, frustrację czy zaburzenia odżywiania. Pomaga rodziców przezwyciężyć problemy wychowawcze i zrozumieć zachowanie dziecka. Kim jest psycholog dziecięcy? Kiedy dziecko potrzebuje psychologa?
1. Kim jest psycholog dziecięcy?
Psycholog dziecięcy jest osobą o ukierunkowanym, wyższym wykształceniu, która zdecydowała, że obszarem jej pracy będzie rodzina jako system. W skład tego systemu wchodzą dzieci i ich rodzice/opiekunowie, czasem również dalsi członkowie rodziny, jeśli w jakiś sposób wpływają na pojawiający się problem. Dlatego też psycholog dziecięcy zawsze pracuje zarówno z dzieckiem, jak i z dorosłymi, których angażuje w terapię.
Na pierwszym spotkaniu zwykle stawiana jest diagnoza. Zarówno dziecko jak rodzice przedstawiają problem ze swojego punktu widzenia, a psycholog zbiera wszystkie te informacje, aby trafnie określić przyczynę problemu.
Następne spotkania mają już charakter terapeutyczny. Jeśli rodzice lub opiekunowie zdecydują się na terapię, następuje cykl spotkań, w których czasie wszyscy zaangażowani razem pracują nad rozwiązaniem problemu.
Nie zawsze po konsultacji następuje długotrwała terapia. Czasem pomocna okazuje się jednorazowa wizyta u specjalisty. Z pomocy można skorzystać w przypadku każdej problematycznej kwestii związanej z dzieckiem, w chwili kryzysu, lęku czy wątpliwości, w związku z problemami wychowawczymi, szkolnymi, emocjonalnymi czy relacyjnymi.
Popularne są obecnie badania oceniające poziom rozwoju dziecka i jego inteligencję. Takie testy pozwalają określić słabsze strony dziecka, nad którymi można pracować, aby maluch rozwijał się jeszcze lepiej.
2. Kiedy warto skorzystać z pomocy psychologa dziecięcego?
Kiedy powinniśmy udać się z dzieckiem do psychologa? Dużo zależy od wieku dziecka, choć nie ma ograniczeń wiekowych i do psychologa możemy udać się nawet z niemowlęciem, jeśli coś nas niepokoi w jego zachowaniu.
2.1. Kiedy pójść do psychologa z przedszkolakiem?
Z dzieckiem w wieku przedszkolnym warto udać się do psychologa, gdy maluch ma objawy, których badania i lekarskie konsultacje nie są w stanie wyjaśnić, np. wtórne moczenie, zaburzenia snu, zaburzenia łaknienia, itp.
Powodem wizyty u psychologa mogą być również zmiany w życiu dziecka jak np. zmiana przedszkola, przeprowadzka do innej miejscowości czy pojawienie się rodzeństwa. Powinny nas do tego skłonić także problemy w budowaniu relacji, agresja wobec rówieśników czy też lęki związane z odosobnieniem rodziców.
2.2. Kiedy pójść do psychologa ze starszym dzieckiem?
W przypadku starszych dzieci dużo trudniej jest nam rozpoznać potrzebę udania się do psychologa, m.in. z tego powodu, że starszak więcej czasu spędza bez rodziców i trudniej im wychwycić niepokojące zmiany w zachowaniu dziecka, trudności, z którymi się boryka, itd.
Łatwiej jest jednak na tym etapie porozmawiać z dzieckiem o tym, jakie ma problemy i co czuje. Z pewnością warto udać się do psychologa, gdy starszak:
- nie radzi sobie z trudnymi emocjami;
- doświadczył traumatycznych przeżyć, np. śmierć bliskiej osoby;
- ma częste bóle głowy, mdłości, zaburzenia snu, a badania nie wykazują żadnej konkretnej choroby;
- odczuwa silne lęki, uniemożliwiające mu normalne funkcjonowanie;
- ma trudności z budowaniem relacji z rówieśnikami.
3. Jak przygotować dziecko na wizytę u psychologa?
Przed pierwszą wizytą u psychologa warto dopytać czy na spotkanie rodzic powinien przyjść sam, czy już z dzieckiem. Sposób działania jest zależny od konkretnego terapeuty i poradni. Zawsze warto jednak przed pojawieniem się w gabinecie szczerze porozmawiać z dzieckiem.
To, co powiemy dziecku powinniśmy dopasować do jego wieku. Młodszemu dziecku możemy powiedzieć, że idziemy do pani psycholog, z którą będzie mógł rysować lub układać klocki i która będzie chciała go lepiej poznać.
W przypadku starszych dzieci możemy powiedzieć, że bardzo chcemy mu pomóc, że się martwimy i chcemy rozwiązać problem.
Bardzo istotne jest, by nie mówić dziecku, że idzie do psychologa za karę lub też rodzice sobie z nim nie radzą. Powinniśmy uspokoić malucha, że jeśli będzie chciał, będziemy z nim cały czas. Nie powinniśmy nastawiać w żaden sposób dziecka ani mówić mu jak ma się zachowywać.
