Paragrypa – objawy, leczenie, zapobieganie
Paragrypa (grypa rzekoma) to choroba wirusowa, która u większości chorych przebiega łagodnie. U osób z obniżoną odpornością oraz u najmłodszych może jednak wywołać poważne problemy zdrowotne.
Za rozwój choroby odpowiada wirus paragrypy. Wyodrębniono dotychczas cztery jego podtypy. Każdy z nich prowadzi do rozwoju infekcji górnych i dolnych dróg oddechowych o ostrym przebiegu.
Wirus paragrypy może wywołać podgłośniowe zapalenie krtani, tchawicy i oskrzeli.
O ile dla osób dorosłych z prawidłową odpornością nie stanowią one większego zagrożenia, o tyle w przypadku dzieci i osób starszych choroba może mieć bardzo gwałtowny przebieg.
Głównym objawem w tym przypadku jest duszący kaszel. Dochodzi do obrzęku okolic strun głosowych, co z kolei może spowodować problemy z oddychaniem. Chory dusi się, nie jest w stanie zaczerpnąć powietrza. Najlepszym rozwiązaniem w takiej sytuacji jest wyprowadzenie go do zimnego pomieszczenia, a zimą – wyjście na balkon lub do ogrodu. Można również stanąć przed otwartym oknem. Latem oddech pomoże złapać wdychanie powietrza z zamrażalnika.
1. Objawy paragrypy
Wirus paragrypy przenosi się drogą kropelkową. Na skórze rąk drobnoustrój ten utrzymuje się nawet do 10 godzin. Najbardziej narażone na zakażenie są dzieci, czemu sprzyja ich zachowanie, zwłaszcza dotykanie rękoma okolic ust i nosa.
Infekcja rozwija się w ciągu 3-7 dni od momentu dostania się wirusa do organizmu. Choroba ma gwałtowany początek, co upodabnia ją do grypy.
Objawy paragrypy to:
- katar,
- suchy, szczekający kaszel,
- ból gardła,
- chrypka,
- zapalenie ucha,
- osłabienie,
- brak apetytu,
- gorączka do 38°C,
- duszność.
Przeczytaj koniecznie
- Kupiłeś już prezenty? Poznaj najbardziej trendy zabawki tego roku
- Większość rodziców w okresie jesienno-zimowym popełnia ten błąd. Skutki mogą być fatalne
- Poważne zagrożenie dla dziecka, które czyha zimą w każdym domu
- **Dzieciom z reguły nie smakuje. Jak to się dzieje, że dorośli tak ją uwielbiają?**
2. Paragrypa – leczenie
Jak w przypadku większości chorób wirusowych, i paragrypa wymaga jedynie leczenia objawowego.
Katar pomogą zwalczyć krople do nosa. Leki tego typu, które w swoim składzie zawierają takie substancje jak: ksylometazolina, oksymetazolina, nafazolina, należy stosować maksymalnie pięć dni (w przypadku dzieci trzy dni).
Warto też nawilżać śluzówkę nosa, stosując izotoniczny lub hipertoniczny roztwór wody morskiej. Należy dbać ponadto o odpowiednią temperaturę w pomieszczeniach.
Jeśli pojawi się gorączka, można ją obniżyć paracetamolem. Jest to lek wykazujący nieco bezpieczniejsze działanie niż niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. ibuprofen), te bowiem u osób z chorobą wrzodową mogą doprowadzić do podrażnienia błony śluzowej żołądka.
Chorym zalecany jest ponadto odpoczynek i picie dużej ilości wody.
3. Paragrypa – zapobieganie
Ryzyko zachorowania jest mniejsze, gdy dba się o odpowiednią higienę rąk. Zaleca się ich dokładne mycie przez co najmniej 15-30 sekund. W okresie zwiększonej zachorowalności warto też, o ile to możliwe, unikać zatłoczonych miejsc.
Gdy pojawiają się objawy takie jak kaszel, gorączka czy katar, niemal od razu rozpoznajemy u siebie przeziębienie lub grypę. Choroby te jednak nieco się od siebie różnią, a ponadto między nimi lokuje się też paragrypa. To infekcja występująca równie często jak dwie wcześniej wymienione choroby. Warto więc mieć na uwadze sposoby jej zapobiegania.
