Leczenie nietrzymania moczu
Nietrzymanie moczu to problem dość często występujący u kobiet. Dotyczy on zarówno kobiet młodszych, jak też starszych. Często problem nietrzymania moczu jest ukrywany przez kobiety, wydaje się wstydliwy i przez to zaniedbywany. Niewiele kobiet stosuje też profilaktykę nietrzymania moczu, ćwiczy mięśnie Kegla, co później, po porodzie lub menopauzie, przekłada się na obniżenie narządu rodnego lub wysiłkowe nietrzymanie moczu.
1. Przyczyny i diagnostyka nietrzymania moczu
Bezpośrednią przyczyną wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet są zaburzenia statyki narządu rodnego spowodowane rozciągnięciem i osłabieniem mięśni przepony moczowo-płciowej. Podczas codziennych i fizjologicznych czynności, takich jak kaszel, śmiech, kichanie, podnoszenie czegoś ciężkiego, następuje niekontrolowany wyciek moczu. Na osłabienie tych mięśni mają wpływ: ilość porodów drogami natury, rodzaj porodu (częściej po porodach zabiegowych), duża masa dziecka. To najczęstsze przyczyny wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet w okresie rozrodczym. Jeśli chodzi o kobiety w okresie menopauzy, czynnikiem sprawczym są hormony, głównie zmniejszona ilość estrogenów. Diagnostyka opiera się na szczegółowym wywiadzie, badaniu ginekologicznym, badaniu radiologicznym i urodynamicznym, po których dokonuje się wyboru odpowiedniej metody leczenia.
2. Leczenie zachowawcze i operacyjne nietrzymania moczu
Do leczenia zachowawczego zalicza się leczenie farmakologiczne oraz kinezy- i fizykoterapię. Kinezyterapia opiera się na wykonywaniu
ćwiczeń mięśni Kegla . Poprzez zaciskanie (napinanie) mięśni dna miednicy wzmacniana jest przepona moczowo-płciowa, w tym mięsień zwieracz cewki moczowej. Ćwiczenia mięśni Kegla już w młodym wieku, przed porodem, uelastyczniają je i uodparniają na rozciąganie. Jest to swoista profilaktyka nietrzymania moczu w przyszłości. Z fizykoterapii dostępna jest elektrostymulacja mięśni dna miednicy. Specjalna elektroda umieszczona w pochwie, podłączona do prądu powoduje napinanie i trening odpowiedniej partii mięśniowej.
Wśród leczenia operacyjnego nietrzymania moczu możliwe są różne warianty w zależności od rodzaju schorzenia:
- TVT (ang. tension free vaginal tape) − jest to tzw. operacja pętlowa (ang. sling) z użyciem specjalnej siatki prolenowej zakładanej przezpochwowo na środkowy odcinek cewki moczowej;
- TOT (ang. trans obturator tape) − jest to również rodzaj taśmy syntetycznej wprowadzanej pod środkowy odcinek cewki moczowej, ale nie za spojenie łonowe, ku górze, tylko pomiędzy otwory zasłonione kości miednicy;
- Minisystemy, takie jak: TVT Secure, TFS czy Miniarce − są to najnowsze i najmniej inwazyjne techniki, które zmniejszają preparowanie tkanek i pozwalają na wykonanie zabiegu w znieczuleniu miejscowym;
- Plastyka przednia − wzmocnienie przedniej ściany pochwy;
- Operacja Burcha − zasłonowe podwieszenie szyi pęcherza.
Leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu jest bogate w różne techniki. Czasem sama nauka i praktyka ćwiczeń mięśni Kegla wystarczą, by zmniejszyć objawy. Dlatego też warto poprawiać samoświadomość kobiet, by nie wstydziły się rozmawiać o swoim problemie z lekarzem ginekologiem.