Nerwica natręctw – leczenie
Nerwica natręctw charakteryzuje się ciągłym nawrotem myśli o tym samym charakterze. Obsesja wymusza wykonywanie określonych czynności. Są to zachowania kompulsywne. W zaawansowanym stadium choroba powoduje upośledzenie wartości dotychczasowego życia. Zespół natręctw jest na tyle dokuczliwy, że pacjent zaczyna izolować się od reszty społeczeństwa.
1. Znaczenie psychoterapii indywidualnej
Psychoterapia indywidualna jest jedną z najskuteczniejszych metod walki z nerwicą natręctw. Początkowo terapeuta musi nawiązać odpowiedni kontakt z pacjentem. Psychoterapia indywidualna dzieli się na podtrzymującą i restrukturalizującą. Cele są jednak takie same. Po pierwsze, chory musi zaakceptować i zrozumieć swój stan. Po drugie, dąży się do usunięcia bodźców, które wywołują nieprawidłowe zachowania. Jednocześnie tworzy się właściwe warunki umożliwiające podjęcie działań terapeutycznych. Najważniejszym celem jest usunięcie przyczyny choroby. Metoda podtrzymująca skupia się na zmianie stosunku chorego do własnych problemów. Dzięki temu pacjent o wiele łatwiej toleruje rzeczywistość, w której przyszło mu egzystować. Głównym mechanizmem jest przekształcenie sposobów postrzegania i reagowania. Aby jakakolwiek terapia powiodła się, niezwykle istotne jest właściwe nastawienie. Nie obędzie się zatem bez wsparcia najbliższych. Sesje terapeutyczne to wspaniałe okazje do podzielenia się własnymi obawami i sposobami postrzegania tego, co dzieje się wokół.
2. Metoda behawioralna
W wielu przypadkach pomaga terapia behawioralna. Plan terapii opiera się na powtarzaniu ćwiczeń, które stają się stopniowo coraz trudniejsze. W ten sposób następuje sukcesywne wygaszanie negatywnych nawyków. Niekiedy terapia behawioralna pozwala zupełnie zmodyfikować osobowość pacjenta. Terapia restrukturalizująca skierowana jest na totalną zmianę postaw pacjenta. Sesje terapeutyczne mogą trwać nawet kilka miesięcy. Dzięki temu nawiązywana jest właściwa relacja pomiędzy chorym a terapeutą. Najważniejsze staje się zrozumienie czynników tworzących podstawy choroby. Dokładnej analizie zostaje również poddana sfera emocji. W efekcie pacjent zaczyna dostrzegać motywy rządzące postępowaniem.
3. Rola terapii grupowej
Terapia grupowa jest uważana za wsparcie terapii indywidualnej i leczenia farmakologicznego. Grupy nie są liczne i najczęściej liczą od 9 do 11 osób. Grupa spotyka się około 4 razy w tygodniu. Ostateczna liczba spotkań to około 20. Podczas terapii grupowej stosuje się psychodramę. Pacjenci odgrywają określone scenki. Następnie wszyscy analizują ukazane treści. Podobnie jest przy scenkach pantomimicznych. Tego rodzaju metoda pozwala wyzwolić poczucie bezpieczeństwa i zrozumienia. Dużą rolę odgrywają wspólne analizy i interpretacja reakcji emocjonalnych. Głównym celem jest modyfikacja niewłaściwych postaw.
To musisz wiedzieć:
4. Farmakoterapia
Leczenie farmakologiczne posiłkuje się przede wszystkim stosowaniem leków o działaniu antydepresyjnym. Ich działanie polega na poprawie nastroju. Jednocześnie obniżają lęk i zwiększają poziom aktywności. Preparaty tego typu działają na receptory poprawiające humor. Istnieją jednak uwarunkowania, które są przeciwwskazaniem do stosowania leków antydepresyjnych (np. powiększona prostata, uszkodzenie wątroby oraz nerek, drgawki itp.). Leki antydepresyjne są trójpierścieniowe oraz czteropierścieniowe. Oprócz nich można zażywać inhibitory wychwytu zwrotnego. Ich działanie jest wybiórcze. Oddziałują na wybrane receptory. Farmakoterapia łączona jest najczęściej z psychoterapią.