Adwent

Choć już poznaliśmy najważniejsze bądź najciekawsze tradycje adwentowe, na pewno temat nie został wyczerpany. Nie zamkniemy również listy zwyczajów, dodając kilka poniższych punktów. Ponieważ nie mogę powiedzieć o sobie, że jestem przykładną i praktykującą katoliczką, głębszy sens większości adwentowych tradycji nie był mi znany. Natomiast zwyczaj, który tu opiszę, całkowicie mnie zaskoczył. Nie zdawałam sobie sprawy z tego, że dzieci, w grudniu mogą pisać listy nie tylko do Świętego Mikołaja. Na wytłumaczenie swej niewiedzy mam tylko to, że jest to dość nowy zwyczaj.

1. Listy do Dzieciątka Jezus

W czasie Adwentu dzieci w katolickich rodzinach piszą Listy do Dzieciątka Jezus, (zdaje się, że zamiast tych do Świętego Mikołaja). Zawierają w nich swoje prośby, które oczywiście mogą dotyczyć prezentów, jednak bardzo często mają wymiar bardziej duchowy. Dzieci dzielą się w nich swoimi marzeniami, proszą o zdrowie, miłość, o to, by tato znalazł pracę, a mamy już nie płakały i miały cierpliwość. Mogą również składać Jezusowi obietnice, by pokazać, jak bardzo starają się być dobrymi. Starsze dzieci piszą listy samodzielnie, a te młodsze mogą je podyktować rodzicom bądź rodzeństwu, a gdy chcą być samodzielne, rysują obrazki ukazujące ich pragnienia. Wieczorem, po modlitwie składają listy na parapetach, skąd Aniołowie zabiorą je do Nieba.

Czyż nie jest to cudowny zwyczaj? Pisanie tych listów ma pomóc dzieciom właściwie zrozumieć zarówno sens świąt, jak i ogromną wagę duchowego przygotowania do nich w Adwencie. Stanowią również lekcję samodzielnego formułowania próśb w formie modlitwy. Oczywiście, nie bez znaczenia jest fakt, iż dzięki listom do Dzieciątka Jezus rodzice dostaną szansę na poznanie najskrytszych życzeń swych dzieci.

2. „Teatrzyk" adwentowy

Zobacz film: "Ciekawe gry i zabawy dla całej rodziny"

Jak wiadomo dzieci najlepiej uczą się przez zabawę. Gdy chcemy przekazać im wiedzę dotyczącą wydarzeń biblijnych, poprzedzających narodziny Jezusa, możemy wykorzystać tą prawidłowość. Najpierw trzeba przeczytać razem z dziećmi wybrany fragment z Biblii. Następnie podzielić się rolami i dać małe przedstawienie, w którym zilustruje się treść usłyszanej historii. Tradycja ta sięga średniowiecznych misteriów, które przybliżały szerszej gawiedzi tajemnice Zbawienia. Nie byłoby chyba złym pomysłem, by taki sposób nauki wybrali katecheci uczący w pierwszych klasach szkoły podstawowej.

3. Wędrująca figura Matki Bożej

Jest to zwyczaj znany i praktykowany w wielu parafiach. Niebagatelną rolę odgrywają w nim dzieci. To właśnie one ciągną losy. Które wyciągnie ten właściwy, "zaprosi" figurę Matki Bożej do domu, gdzie będzie czas na modlitwę, czytanie Biblii, rodzinną Liturgię.

Czas Adwentu powinniśmy wykorzystać w jeszcze jeden sposób, który nie zakłada głębokiej wiary i mogą z niego skorzystać wszyscy, którzy ubierają choinkę i obdarowują się prezentami. Mam tu na myśli samodzielne wykonywanie ozdób choinkowych i prezentów. Jest to idealne zajęcie na długie grudniowe wieczory.

Zamiast ślęczeć przed telewizorem lub snuć się z kąta w kąt, zabierzmy się do dzieła. Wystarczą przybory plastyczne, trochę różnych drobiazgów i nasza dobra wola. Przygotowując wspólnie z dziećmi łańcuchy, aniołki, gwiazdki i inne cudeńka:

• walczymy z nudą i "pożeraczami czasu",
• rodzinnie spędzamy czas, rozmawiając o kolorach bibułki, ale i o tym, co nam duszach gra,
• dobrze się bawimy,
• rozwijamy zdolności manualne dzieci (i swoje ;) ),
• oszczędzamy (im więcej ozdób wykonamy, tym mniej wydamy na gotowe)
• małymi kroczkami przybliżamy się do tego, by mieć najcudowniejszą i jedyną w swoim rodzaju choinkę,
• wzmacniamy w dzieciach przekonanie, że z niewielką pomocą mogą dokonać wszystkiego, muszą tylko chcieć i trochę się postarać,
• przyczyniamy się do ogromnego poczucia dumy naszego dziecka, gdy wszem i wobec oświadczy, że ta cudowna choinka to jego dzieło.

Ten sposób spędzania Adwentu polecam gorąco.