Osamotnienie a depresja

Gdy dotyka nas jakiś problem, często pierwszą rzeczą jaką robimy, to rozmawiamy na ten temat z partnerem czy przyjacielem. Poszukujemy zatem wsparcia, by łatwiej pokonać stres. Jeśli jednak jesteśmy sami ze swoimi rozterkami, nasze problemy emocjonalne mogą się pogłębić. A to już prosta droga do depresji.

Samotność wzmaga poziom stresu i sprawia, że czujemy się zagrożeni (nasze poczucie bezpieczeństwa jest znikome). To jednak nie są jedyne przyczyny depresji. Można dodać do nich również problemy z akceptacją samego siebie, niską samoocenę, poczucie bezsilności i brak radości życia. Jeśli jesteśmy z tymi wszystkimi problemami sami, wówczas ryzyko depresji jest bardzo wysokie.

Człowiek jest istotą społeczną. Do życia potrzebuje drugiego człowieka. Nawet osoby nieśmiałe, mające trudności z nawiązywaniem nowych kontaktów, mają często choć jednego oddanego przyjaciela, który służy radą i wsparciem w trudnych chwilach. Czasem jest to partner/partnerka życiowa, mąż/żona lub po prostu – przyjaciel.

Mając problemy, często szukamy wsparcia. Może być ono: informacyjne – to udzielenie rady lub przekazanie obiektywnej informacji o czyimś postępowaniu; instrumentalne – polega na udzieleniu pomocy bezpośredniej w chwili, gdy jesteśmy w trudnej życiowej sytuacji, np. pożyczka, pomoc w pracach domowych czy opieka w czasie choroby; * o charakterze dowartościowania – to wsparcie niezwykle cenne, bo podnosi samoocenę i daje poczucie, że jesteśmy darzeni szacunkiem.

Warto wspomnieć, że są różne rodzaje osamotnienia. Można mieć grupę przyjaciół oraz wielu znajomych, a czuć, że jest się samemu ze swoimi troskami i problemami. To jeszcze bardziej nasila stres i problemy emocjonalne. Brak wsparcia jest przyczyną poczucia osamotnienia. Jeśli zatem dotyka nas samotność, warto poszukać pomocy w grupach wsparcia. Można je znaleźć w świecie realnym i wirtualnym. Najczęściej należą do nich osoby z podobnymi problemami i rozterkami, dzięki czemu łatwiej jest nawiązać kontakt i otrzymać potrzebną pomoc.