Przyjaciel dziecka
Pierwszym przyjacielem dziecka - na dobre i na złe - jest rodzic, który wprowadza malucha w otaczający go świat, pokazuje co jest dobre, a co złe, i stanowi dla niego wzór do naśladowania. Niemniej jednak w rozwoju dziecka istotną rolę odgrywają również przyjaźnie nawiązane w wieku przedszkolnym. W odniesieniu do relacji kilkuletnich dzieci lepszym określeniem jest "koleżeństwo", na prawdziwą przyjaźń trzeba bowiem zwykle poczekać do osiągnięcia pewnej dojrzałości emocjonalnej.
1. Pierwszy kolega z przedszkola
Ulubiony kolega to wspomnienie na całe życie. Posiadanie dobrego kompana zabaw wpływa na rozwój emocjonalny dziecka i uczy, jak budować więzi z drugim człowiekiem, a szczególnie z osobą spoza rodziny. Ważne jest, aby rodzice dali maluchowi szansę na odnalezienie swojego pierwszego najlepszego kolegi, czyli dawali dziecku możliwość kontaktu z rówieśnikami. Powinni oni także uczyć, że kontakty z drugim człowiekiem są ważne i dają dużo radości. Trzeba zwrócić także uwagę na umiejętność funkcjonowania w grupie i przestrzegania pewnych zasad.
2. Co daje dziecku posiadanie kolegów?
Pierwsze przyjazne relacje z rówieśnikami korzystnie odbijają się na samoocenie dziecka, ponieważ to już nie tylko jego rodzina, ale także ktoś spoza niej lubi go i spędza z nim czas. Ważne jest także to, że dziecko uczy się, iż możliwe jest budowanie więzi z kimś, kto jest spoza rodziny. Dzięki temu, że dziecko ma dobrego kolegę, uczy się, jak postępować wobec ważnej dla niego osoby.
Takie doświadczenie to także nauka wspólnego podejmowania decyzji, dzielenia się, rozwiązywania konfliktów, negocjowania, a także ustępowania. Dziecko stopniowo poznaje pewne zasady społeczne, które umożliwiają wspólne działanie. Są to bardzo ważne umiejętności wpływające na rozwój emocjonalny dziecka, szczególnie jeśli nie ma rodzeństwa, z którymi mogłoby „potrenować” takie umiejętności.
3. Co zrobić, aby dziecko znalazło dobrego kolegę?
Ulubiony kolega dziecka nie znajdzie się sam. Jeśli maluch nie chodzi do przedszkola, rodzice powinni starać się, by przebywało jak najczęściej w gronie rówieśników. Można chodzić z dzieckiem:
- na basen,
- na plac zabaw,
- do parku,
- na przedstawienia dla dzieci,
- do znajomych, którzy mają dzieci w podobnym wieku.
Trzeba przygotować się na to, że nie od razu dziecko znajdzie rówieśnika, z którym znajdzie nić porozumienia. Ale samo spotykanie nowych ludzi oraz nawiązywanie z nimi kontaktu pozytywnie wpłynie na umiejętności komunikacji, współpracy i inne umiejętności interpersonalne dziecka. Nauczy także, że z innymi trzeba się dzielić i wspólnie ustalać pewne zasady. Najlepszy kolega to osoba „jedna na milion” i nie można od dziecka wymagać, by zaprzyjaźniło się z kimś po pierwszym wyjściu na plac zabaw czy do znajomych.
Kolejną ważną sprawą jest uczenie dziecka otwartości w kontaktach z innymi. Dziecko niekoniecznie zdaje sobie sprawę z tego, jak ważna jest w życiu koleżeństwo i jak wiele daje kontakt z drugim człowiekiem. Będąc w towarzystwie dziecka, rodzice powinni pokazywać mu, jak rozpoczynać rozmowę i jak być miłym wobec innych.
Oprócz tego, że dziecko powinno być otwarte, aby nawiązywać znajomości, musi mieć także świadomość zasad rządzącym życiem w społeczeństwie i w grupie. Wychowanie dziecka nie jest łatwe, szczególnie, że dziecko stale oczekuje od rodziców sygnałów, że to co robi jest dobrym i prawidłowym zachowaniem.
Na tym etapie rozwoju trzeba szczególnie pilnować swojego własnego zachowania, aby dziecko poprzez obserwację nabywało odpowiednich umiejętności. Trzeba uczyć dziecko sztuki ustępowania innym oraz wczuwania się w emocje i potrzeby drugiego człowieka. Rodzic musi mu te rzeczy wyjaśniać, gdyż maluch jeszcze może ich nie rozumieć. Najlepiej wykorzystać do tego przykłady z życia lub zabawę.