Kubizm w sztuce

Kubizm rozwinął się we Francji na początku XX wieku. Był kierunkiem ekstrawaganckim, dość specyficznym i mocno się wyróżniającym na tle dotychczas znanych nurtów artystycznych. Jego najwybitniejszym przedstawicielem był Pablo Picasso.

1. Kubizm – przedstawiciele i założenia

Prekursorem kubizmu był Georges Braque, który w swoich obrazach zaczął wszystko sprowadzać do figur geometrycznych: krajobraz, postaci, budynki. Współpracował z Pablo Picasso, z którym wymieniał się poglądami i pomysłami. Malowali pejzaże i martwą naturę. Ich obrazy wyróżniała bryłowatość.

Epoki literackie: przedstawiciele i główne idee

Epoki literackie muszą być znane każdemu uczniowi szkoły średniej. Warto się ich dobrze nauczyć, wówczas

przeczytaj artykuł

Nazwa 'kubizm' pochodzi od łacińskiego słowa ‘cubus’ oznaczającego kostkę, sześcian. Jako pierwszy użył tego pojęcia francuski krytyk sztuki Louis Vauxcelles w odniesieniu do pejzaży pędzla Braque'a (1909).

Chłopi - streszczenie szczegółowe tomu I

Wśród lekur w szkole średniej są "Chłopi". Streszczenie powieści Władysława Reymonta może okazać się

przeczytaj artykuł

2. Fazy kubizmu

Rewolucja kubistyczna przypadła na lata 1907-1914. Nie był to jednak okres jednolity. Wyróżnić można:

• fazę prekubistyczną (cezannowską) 1907-1910 – malarze przedstawiali świat za pomocą brył, artyści odeszli od malowania naturalnej budowy ludzkiego ciała,
• kubizm analityczny (1910-1912) – pojawiły się prace monochromatyczne (przede wszystkim czarne, białe i szare),
• kubizm syntetyczny (1912-1914) – obrazy były tworzone z różnych kształtów; malowano nie tylko farbami, ale mieszano je również z piaskiem czy trocinami; do obrazów dołączano też np. skrawki gazet (zwłaszcza nagłówki prasy codziennej), bilety, ulotki; obrazy były żywsze, bardziej kolorowe niż we wcześniejszych fazach kubizmu.

Motyw przemijania w literaturze średniowiecznej i renesansowej

Po motyw przemijania chętnie sięgali twórcy wielu epok. W swoich utworach nawiązywali do upływu czasu

przeczytaj artykuł

3. "Panny z Avignon" Pabla Picassa jako przykład dzieła kubistycznego

Sztandarowym dziełem kubistycznym jest obraz Pabla Picassa „Panny z Avignon” (1907). To dzieło inspirowane egzotyką (prymitywnymi afrykańskimi maskami). Kobiety przedstawione na płótnie nie wyglądają naturalnie, są zdeformowane i przyjmują prowokującą pozę. Przypominają monstrum, nie mają w sobie nic pięknego. Ich ciała wyróżnia bryłowatość i ostrość. Malarz nie zastosował światłocienia.

7 domowych sposobów na przedłużenie żywotu kwiatów ciętych. Poznaj sekrety naszych babć [8 zdjęć]

Każda kobieta lubi otaczać się ładnymi rzeczami. Stylowe meble wymagają jednak równie przemyślanych

zobacz galerię

Obraz został po raz pierwszy zaprezentowany na Salonie Jesiennym w 1916 r. Picasso bardzo długo nie pokazywał go światu. Podziwiać go mogło tylko wąskie grono przyjaciół malarza.

Co ciekawe, Pablo Picasso nie uważał się za przedstawiciela kubizmu. Był indywidualistą, którego sztukę rozumiał tylko on sam i Georges Braque. Jego prace to efekt poszukiwań i doświadczeń.

Oświecenie w Polsce: charakterystyka epoki

Oświecenie to epoka, w której rolę przewodników intelektualnych przejęli uczeni i filozofowie. We Francji

przeczytaj artykuł

4. Kubizm w skrócie

• Przedstawiciele: Pablo Picasso, Georges Braque, Fernand Leger, Francis Picabia, Louis Marcoussis, Jean Metzinger Albert, Cleizes.
• Ramy czasowe: 1907-1914
• Cechy kubizmu: bryłowatość, porzucenie perspektywy, brak realistycznego modelowania postaci, otwartość na eksperymenty, abstrakcyjna symbolika