Depresja starcza
Depresja starcza ma inne przyczyny niż u ludzi młodych. Dotyczy to nie tylko jej przebiegu, ale także objawów. Głównymi przyczynami powstania choroby są: samotność, bezradność, schorzenia starcze zmniejszające sprawność.
1. Źródła depresji starczej
Depresja starcza może uaktywnić się po śmierci małżonka. Osamotnienie bywa najczęstszą przyczyną niepokojących objawów. Pamiętajmy, że choć typowa, depresja starcza nie jest naturalna i dlatego też trzeba z nią walczyć. Do zwyczajowych jej źródeł zaliczymy: samotność, choroby, utratę sensu życia, lęk, przyjmowane leki, śmierć kogoś bliskiego. Osoby starsze zmagają się z wieloma trudnościami. Po pierwsze, organizm spowalnia swe obroty. Dotychczasowe wykonywane przez nas czynności są trudne i czasochłonne. Układ nerwowy również zaczyna nieprawidłowo działać. Dodatkowo może pojawić się lęk przed śmiercią, obniżenie nastroju, otępienie. Do chorób, które mogą powodować zaburzenia depresyjne, zaliczymy: cukrzycę, udary mózgu, chorobę wieńcową, kłopoty z sercem, schorzenia płuc, dolegliwości metaboliczne, choroby tarczycy. Czynniki ryzyka wzmacniają się po 65. roku życia. Zagrożenie depresją rośnie z wiekiem. Bodźce stresowe potęgowane są przez schorzenia somatyczne, obniżenie poziomu sprawności. Dodatkowo uaktywniają się choroby układu nerwowego takie jak: padaczka, choroba Parkinsona i Alzheimera itp.
2. Symptomy depresji
Starość nie jest łatwa do interpretacji. Bardzo często zdarza się, że osoby starsze tracą najbliższych, powoli zaczynają izolować się od rzeczywistości. Egzystują w świecie wspomnień. Depresja starcza może być przyczyną samobójstwa, głównie w przypadku mężczyzn. Główne objawy zaburzenia to: smutek, zmęczenie, przygnębienie, zaburzenia snu, utrata poczucia własnej wartości, zanik apetytu. Zdarza się, że osoby starsze przestają dbać o higienę i przede wszystkim mają problemy z pamięcią. Niezwykle ważne jest wsparcie otoczenia. Warto zasugerować konieczność skorzystania z pomocy psychiatrycznej. Dodatkowo u osób starszych mogą wystąpić urojenia nihilistyczne oraz hipochondria. Zaburzeniom towarzyszy lęk, niepokój oraz drażliwość. Bywa, że osoby chore zaczynają ignorować swoje kłopoty. Spadek nastroju utożsamiany jest ze starością, a nie z poważnym schorzeniem.
3. Właściwa diagnoza
Depresja starcza wymaga odpowiedniego podejścia i stosowania leków. Badania laboratoryjne muszą wskazać, czy objawy somatyczne nie są wynikiem innej choroby. Stosuje się badanie krwi i tomografię komputerową. W ten sposób można przepisać właściwe leczenie i skierować skuteczną psychoterapię. Warto również stosować odpowiednią dietę opartą na witaminach z grupy B. Nie można dopuścić do odwodnienia organizmu i niewłaściwej gospodarki elektrolitowej. Wsparcie ze strony najbliższych jest konieczne, gdyż bardzo często senior rodu nie dostrzega problemu.
To musisz wiedzieć:
4. Jak leczy się depresję starczą?
Niezwykle pomocne są antydepresanty. Istnieje jednak ryzyko wystąpienia skutków ubocznych. Leki antydepresyjne działają najczęściej z opóźnieniem. Zalecana jest psychoterapia, a w szczególności uczestnictwo w grupach wsparcia, które potrafią zupełnie zniwelować problem samotności. Niekiedy korzysta się z terapii elektrowstrząsowej (gdy organizm jest zbyt wrażliwy na przyjmowanie farmakologii).