Zdrowie psychiczne matek. Lekarze ignorują symptomy depresji poporodowej
Wyniki badań naukowych wskazują, że większość lekarzy nie poświęca dostatecznie dużo uwagi zdrowiu psychicznemu świeżo upieczonych matek. Wyliczono, że średni czas, jaki lekarz poświęca na omówienie uczuć pacjentki to zaledwie 3 minuty. Brak zainteresowania ze strony lekarzy to prosta droga do depresji poporodowej.
1. Lekarze ignorują zdrowie psychiczne matek
Organizacja charytatywna NCT szacuje, że 31 proc. kobiet, które przechodzą połóg, nie rozmawia o swoim stanie psychicznym z lekarzem lub położną. Co druga kobieta przyznaje się do tego, że nie chce rozmawiać o swoim samopoczuciu w pierwszych miesiącach po urodzeniu dziecka.
Jest to problem, ponieważ pierwsze miesiące z noworodkiem weryfikują oczekiwania matek. Jeśli dodatkowo, kobieta ciężko przechodzi połóg, a jej samoocena podupada, gdy np. nie może uspokoić płaczącego malucha, powinna porozmawiać o tym z kimś, kto ją zrozumie. Rolą lekarza jest, aby zadbać nie tylko o zdrowie fizyczne pacjentki, ale również o jej dobrostan psychiczny.
Rozmowy z lekarzem mają na celu szybkie wykrycie depresji poporodowej lub tzw. baby blues’a.
W Polsce o zdrowie matek i niemowląt najczęściej dbają położne środowiskowe, które zobligowane są do wizyt domowych. Często to one są wsparciem dla rodziców i odpowiadają na wszystkie pytania, jednak jak same przyznają, najczęściej dotyczą one dbania o niemowlę. O samopoczucie matki muszą pytać same.
- Opieka nad noworodkiem to wielkie wyzwanie, ale i piękny czas. Podczas moich wizyt matki najczęściej skupiają się na dziecku: pokazuję jak kąpać, przewijać i przystawiać do piersi. Pytania o laktację pojawiają się najczęściej. Jeśli widzę, że kobieta jest przytłoczona, to proszę o herbatę i z nią rozmawiam jak z najlepszą koleżanką, starając się pomóc. Też kiedyś potrzebowałam słów wsparcia – mówi położna środowiskowa Danuta Opaniak.
Odwiedziny rodzin odbywają się od 4 do 6 razy. Liczba wizyt zależy od tego, ile potrzebują ich rodzice. Jak przyznała położna, zwykle kończy się na czwartej wizycie, jednak są rodziny, które potrzebują ich więcej. W tej sytuacji położna jest do dyspozycji i opiekuje się nie tylko niemowlęciem, ale też ocenia, jak radzą sobie rodzice i czy potrzebują dalszych wskazówek.
2. Baby blues
Według brytyjskich badań przeprowadzonych na Uniwersytecie w Oxfordzie urodzenie dziecka zwiększa szesnastokrotnie prawdopodobieństwo wystąpienia problemów emocjonalnych. Szacuje się, że 80 proc. kobiet w okresie połogu doświadcza zaburzeń nastrojów. Zazwyczaj przyjmują one postać tzw. smutku poporodowego, który jest naturalną reakcją na spadek poziomu hormonów: progesteronu, estrogenu i kortzyolu.
Przygnębienie powinno ustąpić ok. 10 doby po porodzie, jednak nie zawsze tak się dzieje. U ok. 10-20 proc. kobiet zaburzenia nie mijają, a się pogłębiają.
Syndrom baby blues dotyka zwykle kobiety, które urodziły po raz pierwszy, choć u wieloródek nie można go wykluczyć. Stres, nieprzespane noce i odnajdowanie się w nowej rzeczywistości jest przytłaczające. Wiele kobiet wyrzuca sobie, że miały 9 miesięcy, aby się przygotować i nagle okazuje się, że wszystkie piękne lampki i zabawki nie zdziałają cudów. Spadek energii utwierdza matki w przekonaniu, że nie potrafią już zadbać o siebie, dom i dziecko.
Najważniejsze jest, aby trzeźwo ocenić sytuację – jesteś najlepszą matką, jaką może mieć twoje dziecko i to jest czas dla was. Nie ma idealnych matek, które od razu wiedzą jak przewijać, karmić i ubrać niemowlę. Na wszystko potrzeba czasu.
Baby blues nie znajduje się w żadnej klasyfikacji chorób, jednak ma charakterystyczne symptomy: przygnębienie, smutek, poczucie winy, obwinianie się, brak cierpliwości, płaczliwość i zmęczenie. Jak sobie z tym radzić? Zrelaksować się i przyznać partnerowi lub komuś z najbliższego otoczenia, że potrzebujesz pomocy.
Jeśli stan ten utrzymuje się kilka tygodni, warto skonsultować objawy ze specjalistą, aby uniknąć rozwoju depresji poporodowej.
Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl