Niewłaściwe powody, dla których ludzie decydują się na dziecko

Decyzja o posiadaniu dzieci jest jedną z najważniejszych, jaką człowiek podejmuje w życiu. Jest nieodwracalna, obarczona wieloma konsekwencjami, ale też niesie za sobą ogrom szczęścia. Zdarzają się jednak sytuacje, w których dorośli decydują się na powiększenie rodziny z niekoniecznie właściwych powodów.

Klasyczny jest tu przykład zajścia w ciążę w celu ratowania rozpadającego się małżeństwa. I w wielu przypadkach faktycznie nie dochodzi do rozstania, ale cóż z tego, skoro relacje między parterami są chłodne, napięte, pozbawione czułości. A dziecko czuje te emocje, co negatywnie wpływa na jego rozwój.

1. Dla świętego spokoju

Im bliżej 30. urodzin, tym presja otoczenia w kwestii macierzyństwa jest coraz większa. Na każdej uroczystości rodzinnej pytają pytania o to, kiedy zostaniecie rodzicami. Gdy moment ten nie nachodzi, zaczynają się domysły. Może nie mogą mieć dzieci? Może się nie kochają? I wówczas dla świętego spokoju decydujecie się na powiększenie rodziny. Dziadkowie, ciotki i wujostwo skaczą ze szczęścia, tylko co z wami?

Wydawało się wam, że wszystko się jakoś ułoży – pojawi się dziecko, pojawi się i miłość do niego. W wielu przypadkach faktycznie tak jest, ale jeśli wasza decyzja została podjęta pod wpływem innych osób, możecie podświadomie czuć żal do własnego dziecka. A ono z pewnością wyczuje brak zaangażowania i obojętność.

Błędy, które utrudniają zajście w ciążę [6 zdjęć]

Kiedy para marzy o poczęciu dziecka, stara się zrobić wszystko, co mogłoby ułatwić zajście w ciążę.

zobacz galerię

2. Chęć bycia lepszym

Twoje dzieciństwo nie należało do doskonałych. Czujesz, że czegoś ci brakowało, może nawet czujesz żal do swoich rodziców. Dorastałaś w przekonaniu, że ty stworzysz swojemu dziecku inny dom i nie popełnisz błędów starszego pokolenia.

To scenariusz godny pochwały, ale tylko w chwili, kiedy decydujesz się na zajście w ciążę z człowiekiem, z którym faktycznie chcesz założyć rodzinę. W sytuacji, w której szukasz jedynie mężczyzny, który pomoże ci spełnić marzenie o potomstwie, popełniasz błąd. Chcesz jedynie dziecka, które z pewnością pokochasz całym sercem, ale czy stworzysz mu rodzinę, jaką ty zawsze chciałaś mieć?

Zdarzają się również sytuacje, w których dwoje ludzi chce zostać rodzicami, by wpasować się w środowisko. Wszyscy wasi znajomi są już rodzicami, wasze spotkania odbywają się wśród głosów gaworzenia i radosnego szczebiotu kilkulatków. Przyjaciele zamiast pójść do kina lub baru, wolą park lub osiedlowy plac zabaw. Czujecie, że zaczyna wam brakować tematów do rozmów. Co bowiem wiecie o bolesnym ząbkowaniu lub kolce niemowlęcej?

I aby nie odstawać od swoich znajomych, postanawiacie zostać rodzicami. Nie czujecie, że to właściwy moment, ale tak wiele argumentów przemawia za powiększeniem rodziny. Nie zwracacie uwagi jednak na ten najważniejszy, a jest nią odpowiedź na pytanie, czy naprawdę tego chcecie?

3. 500 +

Wiele osób odkłada decyzję o dziecku z powodów finansowych. Młodzi ludzie chcą najpierw zdobyć wykształcenie, potem dobrą pracę, a następnie zarobić tyle, by albo móc otrzymać kredyt, albo kupić mieszkanie. Często jednak okazuje się, że to bardzo długi i złożony proces. Z pomocą przychodzą jednak rządowe programy oraz profity, jakie można otrzymać od państwa. I zaczyna się chłodna kalkulacja.

Doświadczenie pokazuje jednak, że nic nie trwa wiecznie, rodzicami jest się jednak przez całe życie. Trzeba brać pod uwagę, że określone dofinansowania mogą się skończyć. I co wówczas? Pomoc państwa dla rodzin jest dobra, ale nie można pokładać w niej wszelkich nadziei. Zdecydowanie lepiej jest traktować je jako dodatkowe źródło dochodu.

4. Żeby miał się mną kto opiekować

Starsze pokolenie często mówi, że wychowywało dzieci, by ci na starość się nimi zajęli. Nie ma w tym nic dziwnego, wszak dorosłe już dzieci często podejmują się opieki nad schorowanymi rodzicami. Problem pojawia się jednak wówczas, gdy relacja między nimi nie była najlepsza.

Jeśli człowiek decyduje się na dziecko z pobudek czysto egoistycznych i domaga się wdzięczności za wychowanie, trudno się dziwić, że nie chcę się ono później rodzicem się opiekować. Nikt nie lubi robić niczego z poczucia obowiązku.

Żaden rodzic nie powinien wymagać od swojego dziecka zapłaty za opiekę. Ona będzie czymś naturalnym, pełnym miłości, tylko wówczas, gdy relacje w rodzinie były pełne czułości i szacunku.

W życiu większości osób decyzja o dziecku jest świadoma, dobrze przemyślana i podjęta z pełną odpowiedzialnością. Nigdy nie powinna być ona wynikiem nacisku i czysto egoistycznych pobudek. W takiej sytuacji bowiem łatwo o porażkę.