„Kamizelka” – streszczenie i omówienie noweli
„Kamizelka”, streszczenie której opracowaliśmy, to nowela Bolesława Prusa. Autor pracę nad nią zakończył w październiku 1882 r. i opublikował w „Nowinach”.
1. "Kamizelka" - streszczenie utworu
„Kamizelka” nazywana jest arcydziełem pozytywistycznej nowelistyki. Akcja noweli rozgrywa się pod koniec XIX wieku w jednej z warszawskich kamienic. Bohaterami utworu jest małżeństwo, które wiodło dotychczas spokojne i szczęśliwe życie. Drobny urzędnik i jego żona bardzo się kochali i wzajemnie wspierali.
Nowelę rozpoczyna opis z pozoru zwyczajnej kamizelki. Jej obecny właściciel – narrator – wskazuje, że jest wyblakła i przetarta, mimo to kupił ją za więcej niż była warta. Dawniej kamizelka należała do jego sąsiadów, szczęśliwego małżeństwa. Spokojne życie rodziny zakłóciła jednak choroba mężczyzny. Para wpadła w kłopoty finansowe.
Po lipcowym przeziębieniu mężczyzna zaczął mieć kłopoty ze zdrowiem. Dostał krwotoku i stracił przytomność. Lekarze zapewniali, że wszystko będzie dobrze, jednak osłabienie nie mijało. Miernikiem tego była tytułowa kamizelka. Kiedy była zbyt luźna, oznaczało to, że mężczyzn chudł. Kiedy robiła się ciasna – samopoczucie chorego się poprawiało.
Pewnego dnia para przyznała się do oszukiwania. Mężczyzna ściągał pasek, aby nie smucić swojej żony. Z kolei ona codziennie robiła to samo. To był ich sposób na wspieranie się. Kobieta cierpiała, ale zależało jej na stwarzaniu pozorów normalności.
2. Problematyka „Kamizelki” Bolesława Prusa w pigułce
- Kamizelka w utworze pełni różne funkcje. Nie jest to nic nie znacząca część ubioru, ale swego rodzaju eksponat zbioru osobliwości. Ma wartość użytkową i emocjonalną.
- Konstrukcja noweli jest oparta na inwersji czasowej. W pierwszej kolejności dowiadujemy się o tragicznym losie małżeństwa (mężczyzna umiera), dopiero później narrator odtwarza wydarzenia, jakie miały miejsce wcześniej.
- Niektórzy badacze nazywają „Kamizelkę” miniaturą psychologiczną.
- Autor pisze o miłości w sposób wyjątkowy: bez patosu i sentymentalnych słów. Bohaterowie noweli kochają się szczerze i do końca swoich dni. Wzajemnie się oszukują, ale robią to po to, by podtrzymać nadzieję.
- Utwór pokazuje, że miłość nie musi przybierać romantycznej formy. Małżeństwo było ze sobą w chwilach szczęścia, ale i wtedy, kiedy ich świat legł w gruzach.
- Małżonkowie w ostatnich chwilach okłamują się. Jest to jednak kłamstwo szlachetne, w pełni uzasadnione. Ma ono dawać nadzieję na wyzdrowienie.
