Jak leczyć schizofrenię?
Jeszcze nie tak dawno izolacja osób cierpiących na schizofrenię była głównym sposobem leczenia. Chorzy byli przetrzymywani na oddziałach psychiatrycznych, gdzie choroba, która nie była leczona, zaostrzała się. W chwili obecnej zrezygnowano z całkowitej izolacji i w leczeniu stosuje się psychoterapię, farmakoterapię i socjoterapię. Pomocny może być też ośrodek leczenia depresji, gdzie terapii poddawane są łagodniejsze przypadki schizofrenii. Leczenie chorych na schizofrenię polega na tym, że umożliwia im się powrót do normalnego funkcjonowania w społeczeństwie.
1. Lekarstwa na schizofrenię
W chwili obecnej bardzo obiecujące efekty leczenia chorych na schizofrenię osiąga się, stosując odpowiednie lekarstwa. W użyciu są neuroleptyki, feniotiazyny i neurotyki atypowe. Należy wiedzieć, że stosując medykamenty, nie jest leczona sama schizofrenia, lecz tylko jej objawy. Lekarstwa psychotropowe nie działają na symptomy negatywne schizofrenii. Dlatego terapia przy użyciu leków psychotropowych musi być związana ze stosowaniem psychoterapii. Lekarstwa na schizofrenię blokują pojawianie się urojeń i halucynacji. Odpowiadają też za skrócenie czasu hospitalizacji. Mają jednak efekty uboczne. Możemy do nich zaliczyć: skurcze mięśni, zaparcia, depresję, lęk, swędzenie mięśni, zawroty głowy, spadek lub przyrost wagi, suchość w ustach. Po około siedmiu latach stosowania neuroleptyków u chorych mogą pojawić się dyskinezy, czyli: zaburzenia mowy, postawy, mimowolne ruchy głowy i języka, cmokanie, ssanie palca.
2. Interwencje społeczne
Pomimo że lekarstwa na schizofrenię działają bardzo dobrze, pacjenci często wracają na oddział. Dzieje się tak z kilku powodów: pacjenci nie chcą zażywać lekarstw, chorzy zapominają o zażywaniu lekarstw, osoby z zaburzeniem wracają do szkodliwego środowiska, rodziny pacjentów nie są przygotowane, aby im pomagać i rozwiązywać wspólnie problemy chorych, * pojawiają się problemy z komunikacją. Rozwiązaniem może być terapia środowiskowa. Bardzo często miejscem, w którym jest ona przeprowadzana jest ośrodek leczenia depresji, przychodnia psychiatryczna, poradnia psychiatryczna, a nawet dom, w którym mieszka chory. Tam tworzone są grupy zadaniowe i samopomocowe. Mogą w nich uczestniczyć także rodziny chorych. Pacjenci, aby wrócić do społeczeństwa, podejmują trening umiejętności społecznych. Dzięki przeprowadzeniu tego treningu chory rozwija swoją komunikację werbalną i pozawerbalną. Uczy się też, jak prowadzić rozmowę, radzić sobie z konfliktami. Jest uczony asertywności i nawiązywania kontaktów z innymi ludźmi. Spory nacisk kładzie się na samodzielne zażywanie leków, umiejętność gospodarowania pieniędzmi i rozwijanie umiejętności zawodowych. Najlepsze efekty uzyskuje się, łącząc interwencje społeczne z leczeniem farmakologicznym i psychoterapią.
To musisz wiedzieć:
3. Schizofrenia a psychoterapia
Uważa się, że najskuteczniejsza w leczeniu schizofrenii jest psychoterapia połączona z leczeniem farmaceutycznym. Podczas psychoterapii pacjent uczony jest, jak ma sobie radzić ze swoją chorobą. Poznaje informacje na temat występujących u niego zaburzeń schizofrenicznych. Pacjent uczony jest też, jak ma radzić sobie z objawami choroby. Podczas sesji terapeutycznych wzmacniane są prawidłowe zachowania pacjenta. Stosuje się dwa rodzaje terapii: behawioralną – polega na modyfikacji aktualnych zachowań pacjenta, na warunkowaniu chorego, poznawczą – polega na sprawdzaniu, czy przekonania chorego są prawdziwe, i na pokazaniu choremu, że jego złe myśli nie przyciągają nieszczęścia i nie mają mocy sprawczej.
4. Wsparcie bliskich
W psychoterapii powinny uczestniczyć także rodziny i osoby bliskie schizofrenika. Dzięki temu jej efekty będą znacznie lepsze i szybciej będzie można rozwiązywać ewentualne problemy. W wyniku badań dowiedziono bowiem, że interwencje rodzinne sprawiają, że maleje ryzyko nawrotu choroby. Pacjent, aby dobrze funkcjonować, wymaga akceptacji ze strony rodziny i społeczeństwa.