Imiennik – imiona męskie na literę W
- Walwan Jest to imię męskie pochodzenia celtyckiego, występujące w cyklu opowieści arturiańskich. W Polsce znane od średniowiecza; nosił je marszałek Henryka V, księcia śląskiego (XIV wiek).
- Wawrzyniec Jest to polska forma imienia Laurencjusz, pochodzi od słowa laur, wawrzyn (łac. laurus), od niego powstała żeńska forma Laurencja, Laurentyna.
- Wergiliusz Jest to imię męskie pochodzenia łacińskiego, oznacza "gałązkę latorośli". Imię pochodzi od rzymskiego rodu Wirgiliuszów, Wergiliuszów. Ciekawostka: Inna forma tego imienia to Wirgiliusz.
- Werner Jest to imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: wern- 'bronić' i -her 'drużyna wojskowa, wojsko; dowódca wojskowy'.
- Wespazjan Jest to imię męskie pochodzenia łacińskiego, od nazwy rodowej Vespasianus.
- Wibert Jest to imię męskie pochodzenia germańskiego, złożone z elementów wig ; "walka" i beorht ; "jaskrawy".
- Wielebor Jest to staropolskie imię męskie. Składa się z członów: wiele- ("chcieć, kazać, radzić") i -bor ("walka"). Mogło oznaczać "tego, kto zachęca do walki".
- Wielebyt Jest to staropolskie imię męskie, zrekonstruowane na podstawie nazwy wsi Wielobycz, złożone z członów wiele- ("chcieć, kazać, radzić") i -byt ("być, istnieć, żyć" lub też "mienie, własność").
- Wieledrog Jest to staropolskie imię męskie, zrekonstruowane na podstawie nazwy wsi Wielodróż, dawniej Wieledróż, złożone z członów wiele- ("chcieć, kazać, radzić") i -drog ("drogi").
- Wielimir Jest to imię pochodzenia starosłowiańskiego. Oznacza: wielce znakomity, szanujący pokój. Zanotowane w dokumentach z XIII wieku.