Hospitalizacja chorych na depresję
Hospitalizację stosuje się w przypadku chorych na depresję, u których odnotowano myśli i próby samobójcze, a także omamy i urojenia. Wskazaniem do hospitalizacji w depresji jest niecharakterystyczny przebieg tej choroby. Leczenie szpitalne depresji odbywa się za zgodą pacjenta, jednak w uzasadnionych przypadkach lekarz może skierować chorego na oddział psychiatryczny bez jego woli.
1. Wskazania do hospitalizacji w depresji
Hospitalizacja w depresji jest zalecana pacjentom, którzy mają myśli samobójcze i zdradzają tendencję do dokonania samobójstwa albo już podejmowali próby odebrania sobie życia. Wskazaniem do hospitalizacji jest też choroba o ciężkim przebiegu, która generuje problemy w prawidłowym funkcjonowaniu pacjenta na co dzień, z omamami i urojeniami. Jeżeli przebieg depresji u danego pacjenta jest nietypowy, on również kwalifikuje do pobytu w szpitalu psychiatrycznym. Lekarz może zalecić hospitalizację chorym z depresją umiarkowaną, u których leczenie farmakologiczne lekami przeciwdepresyjnymi prowadzone ambulatoryjnie nie przynosi oczekiwanych rezultatów. W przypadku pacjentów z depresją o ciężkim nasileniu leczenie szpitalne może trwać nawet kilka miesięcy.
2. Leczenie szpitalne depresji
Leczenie szpitalne osób z depresją odbywa się za ich zgodą. Wyjątkiem jest stan pacjenta, który zagraża jego bezpieczeństwu i życiu innych osób (na przykład, gdy pacjent podejmował próby samobójcze). Wówczas, zgodnie z treścią ustawy o ochronie zdrowia psychicznego z 19 sierpnia 1994 roku, pacjent z depresją jest kierowany do placówki medycznej bez jego zgody. O skierowaniu na leczenie szpitalne może zdecydować sąd, gdy podejrzewa się, że zaniechanie hospitalizacji może skutkować pogorszeniem stanu zdrowia pacjenta.
3. Cel leczenia szpitalnego
Celem leczenia szpitalnego depresji jest:
- kontrola terapii lekami przeciwdepresyjnymi,
- bieżące sprawdzanie skuteczności leczenia farmakologicznego,
- identyfikacja objawów ubocznych antydepresantów,
- ewentualna szybka modyfikacja leczenia farmakologicznego depresji,
- konsultowanie stanu zdrowia psychicznego pacjenta z innymi specjalistami,
- uczestnictwo w zajęciach psychoterapii indywidualnej lub terapii grupowej (w treningach relaksacyjnych, wycieczkach plenerowych i terapii poprzez ruch). W celu stopniowego przystosowywania się pacjenta do normalnego życia, równolegle do poprawy stanu jego zdrowia psychicznego może on czasowo opuszczać oddział szpitalny. Kolejnym etapem adaptacji są przepustki, które umożliwiają choremu spędzenie weekendu poza szpitalem. Formą przejściową miedzy hospitalizacją w szpitalu psychiatrycznym a powrotem do domu jest leczenie depresji na oddziale dziennym, które trwa około kilku tygodni. Pacjent spędza tam 5 dni w tygodniu, a wieczorem, po zajęciach terapeutycznych, udaje się do domu. Tę formę leczenia depresji wykorzystuje się w przypadku pacjentów z umiarkowaną postacią tej choroby, u których nie odnotowano myśli samobójczych. Wówczas pacjent uczestniczy we wszystkich formach terapii depresji, które przewiduje leczenie stacjonarne, a jednocześnie może prowadzić normalne życie. Po zakończeniu leczenia na oddziale dziennym pacjent jest kierowany do poradni.