Gronkowiec u dzieci
Gronkowiec złocisty to bakteria, która żyje na skórze i w nosie wielu zdrowych osób, nie powodując przy tym żadnych chorób. Kiedy jednak skóra jest uszkodzona, bakterie gronkowca dostają się przez ranę do wnętrza ciała i powodują infekcje oraz inne problemy zdrowotne. Tego typu infekcje są stosunkowo częste u dzieci. Aby zapobiegać ich rozwojowi, należy zachęcać maluchy do częstego mycia rąk i zadbać o to, by dziecko codziennie się kąpało. Ponadto należy oczyszczać wszelkie rany i chronić je za pomocą plastrów lub opatrunków.
1. Jak rozprzestrzenia się gronkowiec?
Bakterie gronkowca mogą rozprzestrzeniać się poprzez zanieczyszczone powierzchnie lub od osoby do osoby. Dzieci mogą przenosić gronkowca z jednej partii swojego ciała na drugą przez brudne ręce lub paznokcie. Mogą również zarazić inne osoby, dlatego dokładne mycie rąk jest kluczowe w zapobieganiu infekcjom gronkowca. Warto uczyć dzieci zasad higieny od małego. Codzienna kąpiel lub prysznic powinny na stałe wejść do planu dnia dziecka. Jeśli maluch ma egzemę lub inne schorzenie skóry, które utrudnia częste mycie, należy skonsultować się z lekarzem. Bardzo ważne jest właściwe obchodzenie się z ranami. Dzieci często mają zadrapania, skaleczenia i wysypki na tle alergicznym. Rodzice powinni zadbać o to, by wszelkie rany na skórze były dobrze oczyszczone i chronione przed czynnikami zewnętrznymi. Do zakażeń gronkowcem może dojść także w szpitalu.
Objawy infekcji gronkowcowej to: podrażniona, zaczerwieniona i bolesna skóra, białawe, wypełnione ropą partie na ciele, gorączka oraz złe samopoczucie. Warto skonsultować się z lekarzem również wtedy, gdy co najmniej dwie osoby w rodzinie mają w tym samym czasie infekcję skóry.
Jeśli u dziecka doszło do infekcji gronkowcem, nie należy wpadać w panikę. Większość miejscowych infekcji można wyleczyć, myjąc skórę mydłem antybakteryjnym, stosując ciepłe kąpiele, aplikując maść z antybiotykiem i zakrywając skórę czystym opatrunkiem. Aby infekcja nie rozprzestrzeniała się, należy myć ręczniki od razu po kontakcie z zakażoną skórą. Lekarz może przepisać dziecku doustny antybiotyk – w takiej sytuacji należy stosować go tak długo, jak zalecił specjalista. Nie wolno przerywać kuracji tuż po zaobserwowaniu poprawy. Jeśli infekcja gronkowcem jest poważna, konieczna może być hospitalizacja dziecka.
2. Powikłania po infekcji gronkowcem
Bakterie gronkowca mogą powodować między innymi: zespół wstrząsu toksycznego, cellulitis, zatrucie pokarmowe, zapalenie mieszków włosowych, czyraki, liszajca, gronkowca złocistego opornego na metycylinę oraz gronkowcowy zespół oparzeniowy skóry. Zapalenie mieszków włosowych to infekcja niewielkich kieszonek pod skórą, z których wyrastają włosy. Przy skórze pojawiają się małe krostki zakończone białym czubkiem, czasami dookoła włosa skóra jest zaczerwieniona. Infekcja ta występuje zwykle w miejscach, które są pocierane lub podrażnione, na przykład podczas golenia. Zapalenie mieszków włosowych często znika dzięki prawidłowej higienie skóry, ale może przerodzić się w czyraka. W przypadku czyraków infekcja gronkowcowa rozprzestrzenia się coraz głębiej i szerzej, dotykając niekiedy tkanki podskórnej oraz gruczołów łojowych. Na początku skóra u dziecka zaczyna świerzbić lub jest lekko bolesna w dotyku. Następnie staje się czerwona i pojawia się obrzęk nad zainfekowanym miejscem. Na końcu skóra nad infekcją staje się bardzo tkliwa i może pojawić się czyrak z białawą „główką”. Może ona pęknąć, wówczas z czyraka wydostaje się ropa, krew lub bursztynowy płyn. Czyraki mogą występować na dowolnym fragmencie ciała, zwłaszcza pod rękami, w pachwinach lub na pośladkach.
Infekcja gronkowcowa może doprowadzić również do pojawienia się liszajca. Jego objawy występują zwykle wokół nosa i ust. Liszajec najczęściej pojawia się u dzieci w wieku przedszkolnym i uczniów, zwłaszcza w czasie letnich miesięcy. Symptomy liszajca to duże pęcherze wypełnione płynem, które mogą pękać, wydzielać płyn i przekształcać się w strupy w miodowym odcieniu. Liszajec może powodować świąd i rozprzestrzeniać się poprzez drapanie. Inną infekcją będącą powikłaniem zakażenia gronkowcem jest gronkowiec złocisty oporny na metycylinę. Ten rodzaj infekcji jest trudniejszy do leczenia, ale w większości przypadków udaje się nad nim zapanować. Większość tego typu infekcji dotyka skóry, ale czasami może doprowadzić do infekcji kości lub zapalenia płuc.
Bakterie gronkowca mogą wywołać także gronkowcowy zespół oparzeniowy skóry. Tę infekcję diagnozuje się najczęściej u noworodków i dzieci poniżej piątego roku życia. Choroba zaczyna się zwykle od miejscowej infekcji gronkowcowej, ale gronkowiec wytwarza toksynę, która wpływa na całe ciało. Dziecko ma gorączkę, wysypkę, a także czasami również pęcherze. Gdy pęcherze pękają, a wysypka ustępuje, górna warstwa skóry zostaje przemieszczona, a zewnętrzna powierzchnia skóry staje się czerwona i bolesna, tak jak w przypadku poparzenia. Gronkowcowy zespół oparzeniowy skóry to poważna choroba, która wymaga leczenia w szpitalu. Infekcja ta wpływa na ciało człowieka tak jak znaczne poparzenie skóry.