Czym jest depresja jednobiegunowa?
Psychiatria wyszczególnia wiele rodzajów depresji. Wśród typowych można wyróżnić depresję endogenną lub poporodową. Można również wyszczególnić depresję jednobiegunową lub dwubiegunową (choroba afektywna dwubiegunowa CHAD). Czym jest nastrój depresyjny a czym depresja kliniczna? W jaki sposób przebiega depresja jednobiegunowa?
1. Obraz depresji klinicznej
Depresja to choroba niezwykle powszechna. Nawet osoby, które na nią nie cierpią, mogą czasowo odczuwać nastrój depresyjny. Jest to przeżywanie takich emocji jak: przygnębienie, smutek, melancholia, ogólne zniechęcenie. Charakterystyczne jest pojęcie tak zwanego „dołka psychicznego”. Najczęściej nastrój taki po jakimś czasie mija. Depresja wymaga natomiast psychoterapii, farmakologii, a czasami hospitalizacji. Zaburzenia jednobiegunowe nie przejawiają się w maniach. Natomiast depresja dwubiegunowa charakteryzuje się objawami maniakalnymi. Czym różni się zwykła depresja od jednobiegunowej? W przypadku tej drugiej objawy są nieco bardziej intensywne; mają cięższy i dłuższy przebieg.
2. Oznaki depresji jednobiegunowej
Depresja jednobiegunowa charakteryzuje się przede wszystkim zaburzeniem nastroju i myślenia. Pojawiają się również objawy somatyczne. Do najczęstszych symptomów depresyjnych zaliczymy:
• zaburzenia emocjonalne (np. smutek, wstyd, zamartwianie się, utratę radości życia, zniechęcenie, lęk, unikanie codziennych obowiązków), • zaburzenia poznawcze (np. niska samoocena, poczucie winy, pesymizm, oczekiwanie porażki, myśli samobójcze), • zaburzenia motywacyjne (np. brak inicjatywy i motywacji do podejmowania aktywnych działań, bezruch, paraliż woli), • zaburzenia fizyczne (np. dolegliwości bólowe, złe samopoczucie, impotencja, osłabienie popędów seksualnych).
Depresja dwubiegunowa jest dosyć złożonym schorzeniem. Nieprawidłowe funkcjonowanie człowieka wymaga odpowiedniego leczenia.