Szczepienie IPV
Szczepionka IPV to inaczej szczepionka przeciwko poliomyelitis, czyli przeciw chorobie Heinego-Medina. Choroba ta to dokładniej wirusowe zapalenie rogów przednich rdzenia kręgowego. Szczepienie przeciw poliomyelitis należy do szczepień obowiązkowych. Szczepionka zawiera żywe atenuowane wirusy lub zabite inaktywowane wirusy. Podawana jest w czterech dawkach. Ważne jest, by pamiętać o szczepieniu przeciw wirusowi polio, bowiem nietrudno o zakażenie
1. Co to jest szczepionka IPV?
- Zawierającą żywy atenuowany wirus (OPV),
- Zawierającą zabity, inaktywowany wirus (IPV).
W Polsce stosowana jest głównie ta druga – IPV. Szczepienie IPV przeciwko poliomyelitis wykonywane jest u wszystkich niemowląt jako pierwsza dawka przeciwko poliomyelitis. Tak więc należy ono do kalendarza szczepień obowiązkowych. Powinna być także zastosowana u dzieci, u których istnieją przeciwwskazania do podawania żywych szczepionek, np. przy obniżonej odporności nabytej lub wrodzonej, chorujących na przewlekłą biegunkę chlorkową, chorujących na zespół krótkiego jelita, a także u osób w etapie zaostrzenia zespołu złego wchłaniania. Jak najbardziej taka szczepionka powinna być podana osobom, które udają się w tereny endemiczne choroby, a więc miejsca, gdzie odnotowano dużą ilość zachorowań na chorobę Heinego-Medina.
Szczepionka OPV, a więc żywa atenuowana, podawana jest dzieciom w 6 roku życia, jako czwarta dawka szczepionki przeciw chorobie.
Schemat podawania dawek szczepionki:
- I dawka - 3/4 miesiąc życia,
- II dawka - 5/6 miesiąc życia,
- III dawka – 16-18 miesiąc życia,
- 6 rok życia – dawka przypominająca.
Między poszczególnymi dawkami leków powinien być zachowany odstęp czasu co najmniej sześć tygodni.
2. Kiedy nie wolno szczepić na IPV?
Chociaż szczepieniu powinny być poddane wszystkie dzieci, czasami zdarza się, iż jego wykonanie jest przeciwwskazane. Szczepionka IPV nie może być podana, gdy występują choroby z wysoką gorączką. Należy wstrzymać się aż do ustąpienia gorączki. Oprócz tego nie wolno szczepić w przypadku nadwrażliwości na składnik szczepionki czy nadmiernych reakcji organizmu na wcześniej podane dawki szczepionki.
Szczepionka OPV nie powinna być aplikowana również w przypadkach, gdy współistnieje przewlekła biegunka chlorkowa, zespół złego wchłaniania i nietolerancja pokarmowa w okresie zaostrzenia, jak również obniżenie odporności.
Jak po każdym szczepieniu, mogą pojawić się niepożądane odczyny poszczepienne (NOP) czy powikłania po szczepionce. Zaliczamy do nich objawy miejscowe, np. zaczerwienienie, obrzęk czy bolesność w miejscu wkłucia, a także objawy ogólne, jak bóle mięśniowe czy osłabienie organizmu.