Plan wydarzeń – "Opowieść wigilijna" Charlesa Dickensa
Oln wydarzeń "Opowieści wigilijnej" Charlesa Dickensa uzupełniliśmy szczegółowym streszczeniem utworu. To opowieść, którą warto przeczytać razem z dzieckiem.
1. "Opowieść wigilijna" – plan wydarzeń
- W Wigilię umiera Jakub Marley, wspólnik Scrooge'a.
- Po 7 latach Scrooge'a odwiedzają zjawy:
- Duch Wigilijnej Przeszłości – razem wędrują w krainę dzieciństwa i młodości;
- Duch Tegorocznego Bożego Narodzenia – Scrooge razem ze zjawą chodzi po ulicach miasta, poznaje los ludzi biednych;
- Duch Przyszłych Wigilii – Scrooge widzi, jaka czeka go przyszłość.
- Ebenezer zmienia się w dobrego człowieka: zauważa innych, dzieli się swoim majątkiem i otacza opieką chorych i potrzebujących.
2. Szczegółowy plan wydarzeń – "Opowieść wigilijna"
Bohaterem utworu jest Ebenezer Scrooge, który był człowiekiem skąpym i niesympatycznym. Nie lubił świąt. Uważał, że to niepotrzebna przerwa w pracy i zupełnie nie rozumiał, dlaczego ludzie w tym czasie mają taki dobry nastrój.
Dzień przed Bożym Narodzeniem do Scrooge przychodzi chłopiec, który śpiewał kolędę i chciał za to otrzymać niewielki datek. Mężczyzna jednak wygania dziecko. Zlekceważył też mężczyznę proszącego o datki dla biednych. Uważał, że osoby biedne i nieporadne powinni umrzeć, aby „zmniejszyć nadmiar ludności na świecie”.
Scrooge nie przyjął też zaproszenia na świąteczną kolację od swojego siostrzeńca. Swojemu pracownikowi (B. Cratchit) dał co prawda wolne w ten dzień, ale za to kazał mu później przyjść do pracy wcześniej niż zwykle.
Kiedy Scrooge wrócił do domu, odwiedził go duch zmarłego przed siedmiu laty wspólnika, Jakuba Marley'a. Postać była wręcz przeźroczysta, a jej ciało owinięte było łańcuchami zrobionymi ze szkatułek i pieniędzy.
Duch wyznał Srooge'owi, że jego życie doczesne było bezużyteczne i dlatego po śmierci tak cierpi. Ale chce pomóc przyjacielowi, by ten zdążył się nawrócić. Zapowiedział więc wizytę trzech zjaw (pierwsza miała przybyć następnego dnia o 1.00 w nocy, druga i trzecia o tej samej porze przez dwa kolejne dni).
3. "Opowieść wigilijna" – trzy duchy Wigilii (przeszłych, tegorocznej i przyszłych)
Pierwsza zjawa, zgodnie z zapowiedzią pojawiła się godzinę po północy. Był nią Duch Wigilijnej Przeszłości, który zabrał Scrooge do szkolnej izby. To tam jako mały chłopiec spędzał święta Bożego Narodzenia. Wspomnienie obejmowało też jego młodszą siostrę, Fran, która – jak się później okazało – wyszła za mąż i szybko umarła, zostawiając na świecie synka.
Scrooge przypomniał sobie chłopca, który prosił go w Wigilię o datek i poczuł wstyd, że nie poświęca uwagi swojemu siostrzeńcowi.
Duch pokazał Scrooge'owi kolejne wspomnienie. Tym razem dotyczyło ono pana Fezzwiga, u którego młody Ebenezer sie uczył. Mężczyzna był miły, sympatyczny i szanował swoich pracowników. Gościł u siebie ubogich, a w święta pozwalał pracownikom szybciej iść do domu. Zupełnie inaczej niż Scrooge!
Pojawia się kolejna scena. Tym razem duch przywołuje postać młodej kobiety, która siedzi obok Ebenezera. Kocha go, jednak zauważa, że w sercu meżczyzny pierwsze miejsce zajmują pieniądze. Postanawia więc od niego odejść.
Dalsze wspomnienia są jeszcze bardziej bolesne. Kobieta, ta sama, ale trochę starsza, otoczona jest dziećmi. Do mieszkania wchodzi jej mąż, który czule się wita z rodziną i mówi żonie, że widział starego przyjaciela, Scrooge'a, który sam siedział w swoim kantorze.
Kolejnej nocy do Scrooge przybyła kolejna zjawa. Tym razem był to Duch Tegorocznego Bożego Narodzenia, który pokazał Ebenezerowi radość, z jaką ludzie czekają na święta. Zabrał też mężczyznę do domu jego kancelisty, Boba. Zobaczył jego sześcioro dzieci, wśród których był mały chłopiec poruszający się o kulach. Mimo niezbyt wyszukanego jadłospisu i ubóstwa, rodzina cieszyła się sobą i świąteczną atmosferą. Wzniesli nawet toast za Scrooge'a, który nędznie wynagradzał swojego pracownika.
Scrooge zobaczył też chatę górników, mieszkańców latarni morskiej i marynarzy, a więc osoby, które mimo ciężkiej i nieustającej pracy, cieszą się ze świąt. Razem ze zjawą odwiedzili też dom siostrzeńca Scrooge'a, Freda, gdzie było blisko 20 osób. Wszyscy dobrze się bawili, a gospodarz z sympatią mówił o swoim nieobecnym wujku.
Wraz z mijającym czasem, duch się zmieniał. "Marniał" w oczach. Przyznał, że niedługo jego życie się kończy. O północy zjawa zniknęła.
Jako ostatni do Ebenezera przybył Duch Przyszłych Wigilii. Mężczyzna powiedział zjawie, że chce być lepszym człowiekiem. Razem pojawili się na londyńskiej giełdzie, gdzie podsłuchali rozmowę o śmierci jakiegoś człowieka. Nie był chyba zbyt dobry, bo żartowano sobie z tego, za jaką cenę zgodziliby się pójść na jego pogrzeb.
Dalej obserwowali bardzo biedną dzielnicę, gdzie w jednej z chat posługaczka zmarłego, jego praczka i karawaniarz chcieli sprzedać zabrane z domu zmarłego rzeczy, m.in. zasłony, koc i jedwabną koszulę.
Scrooge wraz z duchem poszli do domu nieboszczyka. Mężczyzna utożsamiał się z trupem. Był przekonany, że jeśli jego życie się nie zmieni, czeka go ten sam los. Zjawa przyznała, że tym opuszczonym przez wszystkich człowiekiem był Scrooge. Mężczyzna był przerażony tym, jaka przyszłość go czeka. Przysiągł, że zmieni swoje postępowanie.
Kiedy Scrooge się obudził w swoim łóżku, cieszyło go wszystko: śnieg za oknem, dźwięk dzwonów. Podziękował duchowi Jakuba Marleya, zarzekając się, że będzie teraz „żył w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości” i „zamknie w sercu ducha przeszłych, teraźniejszych i przyszłych Wigilii”.
Zmiany wdrożył od razu: chłopcu z ulicy nakazał kupić największą gęś w sklepie, a za jego pracę hojnie go wynagrodził. Dał datek dla biednych i wybrał się na świąteczny obiad do swojego siostrzeńca, Freda, gdzie został radośnie przyjęty i bardzo dobrze się bawił.
Następnego dnia czekał w kantorze na swojego pracownika, Boba. Nie zganił go jednak za spóźnienie, tylko poprosił, by ten dosypał węgla do pieca w swoim pokoju i kupił dodatkowy piecyk. Podniósł mu ponadto pensję.
4. Charles Dickens – "Opowieść wigilijna"
"Opowieść wigilijna" to jedna z lektur, nad którą warto pochylić się z całą rodziną. Choć drukiem ukazała się w 1843 r., do dziś stanowi niezwykle ważny utwór.
Główny bohater w toku akcji przechodzi przemianę: nieczuły skąpiec i samotnik zmienia się w ciepłego i życzliwego wobec innych człowieka. Rozumie, że pieniądze nie stanowią początku i końca ludzkiego życia.
