Pisanie pamiętnika: od czego zacząć i dlaczego warto?

Pisanie pamiętnika, czyli przelewanie swych myśli i uczuć na papier, stanowi świetny sposób na prowadzenie kroniki wydarzeń i zmian w życiu. Jest to też dobra metoda, aby dać ujście swoim emocjom. Wiele poufnych i najgłębszych myśli, którymi ludzie boją się dzielić z innymi, łatwo zapisuje się w pamiętniku, bo ten zawsze dochowa tajemnicy. Podpowiadamy, jak się pisze pamietnik oraz jakie tematy i doświadczenia są idealne do opisania w pamiętniku dla dzieci.

1. Pisanie pamiętnika. Od czego zacząć?

Chyba nie ma osoby, która nie wie, co to jest pamiętnik. Przelewanie swoich myśli i emocji na papier jest znane od wieków. To dzięki nim dziś możemy dowiedzieć się więcej na temat dawnych czasów czy historii wielu rodów.

Literatura rozumie pamiętniki jako dokonywane systematycznie zapiski osobiste. Rozróżnia też dzienniki, będące zapiskami robionymi na bieżąco (pamiętniki mogą być sporządzane po latach i odwoływać się do przeszłości, dzienniki opisują zdarzenia "tu i teraz").

1.1. Pamiętnik: jak się pisze?

• Potrzebujesz notatnik albo zeszyt (wybór formatu należy do ciebie).
• Znajdź miejsce, gdzie będziesz mieć zagwarantowaną prywatność, np. sypialnię Najlepiej jest bowiem pisać tam, gdzie nikt ciebie nie widzi. Kiedy piszesz pamiętnik sam na sam, unikniesz też przerw, które mogą utrudniać ciągłość myśli.
• Na górze strony zapisz datę. Można zacząć od stwierdzenia, „Drogi pamiętniku” tak, jak przy pisaniu listu do kogoś, ale nie jest to element konieczny (dla wielu osób wydaje się też być infantylny).
• Napisz o tym, co masz dzisiaj zrobić lub co już zostało zrobione. Opisz swoje doświadczenia, ludzi, interakcję z nimi, innymi słowy: wszystko, co może być w twoim odczuciu na tyle ważne i istotne, aby spisać to na kartach pamiętnika.
• Bądź szczery i prawdomówny. Jeśli chcesz zapisać historię, która różni się od rzeczywistości, to pamiętnik nie jest do tego najlepszym miejscem.
• Możesz napisać prawdziwe nazwiska osób, których dotyczą opisywane wydarzenia lub ukryć je pod kodem, który sam możesz stworzyć, abyś wiedział, kogo masz na myśli. Używanie sobie tylko znanych kodów do opisu postaci może być podyktowane możliwością potencjalnego odkrycia zapisanych w pamiętniku informacji przez osoby trzecie, które w obliczu często negatywnych komentarzy w pamiętniku mogą czuć się zranieni.
• Pisz na bieżąco, ale nie musisz tego robić codziennie.
• Pamiętnik to twoje zapiski, możesz więc ozdobić je rysunkami, szkicami, ciekawą czcionką.

2. Jakie techniki mogą pomóc dzieciom w wyrażaniu swoich myśli i uczuć w pamiętniku?

Wiesz, jak pisać pamietnik, ale czy potrafisz wskazać tego zalety? Wymieńmy choć kilka z nich:

• to dobry sposób na pracę nad sobą,
• napisanie choć kilku zdań zakłada zatrzymanie się w gonitwie życia,
• jest to forma relaksu i sposób na radzenie sobie z emocjami,
• sprzyja refleksji nad swoim życiem i postępowaniem (pisząc pamiętnik, niejako widzimy siebie z zewnątrz),
• to dobre miejsce do określania swoich celów i składania sobie obietnic,
• dzięki zapiskom, możemy śledzić swoje działania i ich efekty,
• ćwiczenie siły argumentacji i budowania logicznych wywodów.

3. Jakie są wskazówki dla dzieci, jak zacząć pisać wpis do pamiętnika?

Te nie różnią się zbyt od wcześniejszych podpowiedzi. Możemy porozmawiać z dzieckiem, mówiąc o tym, że kiedyś samemu pisało się pamiętnik. Opowiedzieć, jak wyglądały te zapiski i czemu służyły. Dziecko z pewnością będzie zaciekawione, bo pisanie pamiętnika owiane jest nutą tajemniczości.

Zasugeruj, by po zakończeniu pisania, dziecko trzymało pamiętnik w bezpiecznym miejscu i nikomu nie zdradzało jego lokalizacji.

4. Jak rodzice mogą wspierać i zachęcać dzieci do regularnego pisania w pamiętniku?

Można podejrzewać, że w dzisiejszym cyfrowym świecie tradycyjne pisanie pamiętnika przechodzi do lamusa. Swego czasu tradycyjne zeszyty ustąpiły miejsca blogom, które pełniły rolę wirtualnych brulionów. Te jednak z prywatnością miały niewiele wspólnego. Nawet jeśli pisało się pod pseudonimem, zdradzając pewne fakty, łatwo można narazić się na zdemaskowanie.

Tradycyjne zapiski mają tę przewagę, że łatwo zachować je w tajmnicy. Zeszyt można ukryć, przez co łatwiej jest o szczere notatki. Warto zatem zachęcać dziecko do prowadzenia pamiętnika. Pierwszy zeszyt i kolorowe długopisy możemy kupić samemu, np. z okazji urodzin. Puste kartki zaintrygują młodego człowieka i zachęcą do tego, by wypełnić je zapiskami.