Mały choleryk. Jak go rozpoznać?
W psychologii temperamentem określamy zestaw cech zdeterminowanych genetycznie i ujawniających się już w pierwszym roku życia. Temperament stanowi podstawę kształtowania się i rozwoju osobowości. Oto cechy, które mogą oznaczać, że pod naszym dachem rośnie mały choleryk.
1. Temperament dziecka
W psychologii nadal stosuje się zaproponowany przez Hipokratesa podział na cztery typy temperamentów. To:
melancholik,
flegmatyk,
sangwinik,
choleryk.
Każdy z nich wyróżnia się innymi cechami charakteru i inaczej reaguje w określonych sytuacjach.
Z temperamentem się rodzimy, dlatego ciężko jest z nim walczyć i go zmienić. Można go jednak odpowiednio kształtować. Zdaniem Jana Strelau, polskiego psychologa i twórcy regulacyjnej teorii temperamentu, który prowadził badania na ten temat, cechy temperamentu w 40 proc. zależne są od genetyki, natomiast w 50-60 proc. od środowiska.
"Temperament jest jedną z cech składowych osobowości. Z temperamentem się rodzimy, jest więc obecny od wczesnego dzieciństwa. I należy do zjawisk najbardziej trwałych, co nie znaczy niezmiennych" - pisze prof. Strelau, którego fragmenty pracy cytuje "Radio Zet".
"Na poziomie dziecka wpływ temperamentu jest bardzo silny. W dalszym rozwoju, na etapie adaptacji do środowiska, czy mówiąc szerzej, społecznej, kształtują się postawy, wartości i inne charakterystyki. Tutaj wpływ temperamentu już nie jest tak spektakularny" - dodaje.
Wyzwaniem w związku, jak i w relacji rodzic-dziecko, może okazać się dopasowanie dwóch różnych typów temperamentu. Warto jednak być świadomym, do którego typu temperamentu bliżej jest naszemu dziecku. W tym celu trzeba je uważnie obserwować w różnych sytuacjach.
2. Zachowania typowe dla choleryka
Dzieci, które z natury są cholerykami, przejawiają podobne zachowania. Należą do nich:
ustalanie zasad panujących w domu;
dyrygowanie i obrażanie się, gdy inni się nie podporządkowują;
silne przeżywanie emocji (zwłaszcza tych trudnych);
domaganie się pochwał na każdym kroku;
nadmierna ambicja;
szczerość (czasem aż do bólu);
potrzeba ciągłego towarzystwa;
mały choleryk musi cały czas coś robić, nie znosi nudy;
musi mieć poczucie, że najbliższe mu osoby są zawsze po jego stronie.
3. Ciężki temperament czy dorastanie?
Przejściowe bunty u dziecka są normalne i nie muszą świadczyć o tym, że maluch jest cholerykiem. Ich czas trwania jest jednak silnie związany z temperamentem, dlatego jedne dzieci kłócą się przez kilka tygodni i na tym kończy się ich bunt, a u innych trwa to miesiącami. Pocieszający jest fakt, że każdy bunt mija. Rodzic powinien w tym czasie wspierać malucha, ponieważ sytuacja ta również nie jest łatwa dla niego.
Jeśli jednak powyższe zachowania nie ulegają zmianie, to wówczas można mówić o temperamencie, który nie zniknie samoistnie. Trzeba jednak kontrolować zachowania malucha, aby nie dopuścić do agresji wobec siebie lub innych. Niektórych zachowań nie można bowiem tłumaczyć temperamentem.
Kluczowe są rozmowy z maluchem, które przejawia cechy choleryka, oraz wspólna analiza tego, co przeżywa. Kształtowanie się charakteru może przebiegać inaczej, gdy rodzice poświęcają dziecku dużo czasu i uczą go funkcjonowania w społeczeństwie, stawiając jednocześnie jasne granice.
Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl
