Leczenie depresji nerwicowej przez psychoterapię
W leczeniu depresji nerwicowej stosuje się terapię psychodynamiczną, interpersonalną i kognitywno-behawioralną. Wybór rodzaju terapii jest uzależniony m.in. od przyczyny depresji. W zależności od sytuacji rodzinnej lub emocjonalnej pacjenta może on uczestniczyć w terapii indywidualnej lub grupowej, terapii dla par albo terapii rodzinnej.
1. Przyczyny depresji nerwicowej
Depresją nerwicową nazywamy rodzaj stanu psychicznego, dla którego typowy jest smutek, brak motywacji do działania, uczucie wewnętrznej pustki i przygnębienie. Obniżenie nastroju ma charakter przewlekły. Przyczyną stanu depresyjnego może być śmierć bliskiej osoby, zmaganie się z przewlekłą chorobą i uzależnieniem. Czynnikiem wywołującym depresję może być zmiana w życiu związana z przejściem na emeryturę lub przeprowadzką do innego miasta. Przyczyną choroby może być również poczucie wyizolowania i osamotnienia, z którym mają związek konflikty rodzinne i w miejscu pracy.
To musisz wiedzieć:
2. Jak wyleczyć depresję?
Sposobem leczenia depresji jest psychoterapia. W trakcie sesji terapeutycznych pacjent poznaje mechanizm uaktywniania się stanów depresyjnych. Współpraca pacjenta z psychologiem ma na celu zidentyfikowanie przyczyn, które są odpowiedzialne za utrzymanie depresji, i rozwiązanie tych problemów. W zależności od emocjonalnej lub rodzinnej sytuacji pacjenta może on uczestniczyć w zajęciach terapii indywidualnej lub grupowej (gdzie można wymienić doświadczenia). Wyróżnia się też terapię par, która pomaga zrozumieć powody depresji nerwicowej u jednego z partnerów w celu usprawnienia komunikacji między nimi. W terapię rodzinną są zaangażowani bliscy krewni pacjenta z depresją, którzy uczą się, na czym polega ta choroba, z jakimi dolegliwościami zmaga się bliska im osoba oraz jak jej pomóc.
Poza terapią indywidualną i grupową, terapią par i rodzin wskazuje się trzy rodzaje terapii depresji. Są to terapia psychodynamiczna, terapia interpersonalna i terapia kognitywno-behawioralna. W przypadku pacjentów, u których depresja stanowi rezultat problemów z dzieciństwa i nierozwiązanych konfliktów, stosuje się terapię psychodynamiczną. Spotkania z terapeutą mają pomóc choremu zrozumieć lęki związane z jego przeszłością. W czasie sesji terapeutycznej chory na nowo przeżywa niepokojące go sytuacje, rozmawiając o nich z psychologiem.
Z kolei celem terapii interpersonalnej jest usprawnienie kontaktów pacjenta z członkami rodziny i znajomymi. W czasie sesji terapeuta koncentruje się na poprawie sposobów komunikowania się pacjenta i podniesieniu jego samooceny. Wysoką skuteczność terapii interpersonalnej odnotowuje się w przypadku depresji, która została spowodowana śmiercią bliskiej osoby lub rozstaniem. Terapia poznawczo-behawioralna służy zmianie wyobrażenia pacjenta na swój temat. Psycholog dąży do modyfikacji opinii chorego o innych osobach i o sobie z negatywnych na pozytywne. Terapia ta znajduje zastosowanie w leczeniu osób o niskiej samoocenie.