2 z 9Imiona z okresu przedchrześcijańskiego

Imiona słowiańskie kryją w sobie pierwiastek magiczny. Wierzono, że imię zaopatrzy młodego człowieka w potrzebne mu na polu walki cnoty. Wskazywały one również na konieczność utrzymania pokoju w osadzie, np. Krzesimir (‘ten, który odnawia pokój’), Sławomir (‘ten, który zdobywa sławę poprzez pokój’), Mirosław (‘ten, który sławi pokój’), Gniewomir (‘ten, który łagodzi gniew’). Imię zatem było swego rodzaju wróżbą.

Co ciekawe, imię w okresie staropolskim nadawano dziecku, które ukończyło 7. rok życia. Czyniono to w czasie tzw. postrzyżyn. Do tego czasu dziecko nosiło imię zastępcze, które miało umniejszać jego wartość. Wierzono, że w ten sposób ochroni się je przed nieczystymi mocami.

Nie przegap: Mama zdradza, co zrobiła, gdy jej dzieci ciągle chorowały