Angina u niemowląt

Zapalenie migdałków rzadko zdarza się u niemowląt, które otrzymują przeciwciała z mlekiem matki. Na anginę najczęściej chorują dzieci w wieku dwóch-trzech lat. Zmiany w migdałkach mogą powstać w wyniku wielu innych schorzeń wywołanych przez wirusy, takich jak przeziębienie, grypa, czy mononukleoza zakaźna. W przypadku infekcji wirusowej pomocne okażą się pastylki do ssania, które skutecznie zmniejszą ból gardła. Warto wypróbować także domowe metody leczenia, czyli dużo odpoczynku i snu, picie letnich napojów oraz ciepłe okłady na szyję. Jedną z odmian anginy wirusowej jest angina opryszczkowa. Przy anginie opryszczkowej na migdałkach i w całej jamie ustnej pojawiają się drobne pęcherzyki na podłożu zapalnie zmienionej śluzówki.

Jeśli u maluszka rozwija się typowa angina ropna, wywołana przez bakterie zwane paciorkowcami, nie występują wstępne objawy typowe dla przeziębienia: katar, kaszel, stan podgorączkowy. Niemowlę zaczyna wymiotować, silnie się ślini, ma bóle brzucha i ból głowy, jest apatyczne, marudne, płaczliwe i ma problemy ze spaniem. Szybko dołączają się kolejne objawy anginy:

• ból gardła, trudności w przełykaniu, a stąd niechęć do jedzenia i picia,
• powiększone i bolesne węzły chłonne w okolicy kąta żuchwy,
• wysoka gorączka, nawet do 40ºC, a nawet dreszcze gorączkowe,
• trudności w oddychaniu.

W buzi dziecka widać wyraźnie czerwone, rozpulchnione i powiększone migdałki, na których może występować białawy nalot. Gorączka u niemowlaka spada po dobie albo po dwóch dniach od podania antybiotyku.

Po rozpoznaniu anginy postaraj się za pomocą drewnianej szpatułki lub łyżeczki usunąć biały nalot z migdałków. Chodzi o to, by pozbyć się ropy. Oczyszczanie migdałków u niemowlaka wymaga pewnej wprawy i samozaparcia, ponieważ dziecko może płakać, nie chcieć otworzyć buzi i mieć odruchy wymiotne. Po rozpoznaniu przez lekarza anginy bakteryjnej maluszek dostaje antybiotyk, który wymaga podawania przez kolejne dziesięć-czternaście dni (z wyboru jest to penicylina, ale jeśli dziecko jest uczulone na penicyliny, to podaje się wówczas antybiotyk makrolidowy). Czasami dodatkowo podawane są leki na zbicie gorączki, np. ibuprofen, paracetamol. Jeżeli dziecko potrafi ssać, można mu podawać leki odkażające jamę ustną i gardło lub też stosować takie leki w aerozolu. Niemowlę musi leżeć jak najwięcej w łóżku, spać i sporo pić, zwłaszcza herbatkę rumiankową. Jeśli karmisz piersią, często podawaj maluszkowi pierś do ssania. Pamiętaj o częstej wymianie spoconych ubranek. W czasie choroby można niemowlę kąpać.

Dieta niemowlaka podczas anginy powinna być papkowata lub płynna: letnie kaszki, grysiki, zupki, kisiele. Na ogół choroba ustępuje w czasie leczenia. Jeśli leczenie rozpocznie się zbyt późno albo trwa za krótko, może dojść do powikłań. Zakażenie może przejść na ścianę gardła i prowadzić do powstania ropnia okołomigdałkowego. Innymi powikłaniami po anginie u dziecka są: zapalenie nerek, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie ucha środkowego i gorączka reumatyczna. Po leczeniu anginy pamiętaj zatem, by udać się z maluszkiem na wizytę kontrolną. Przy nawracających anginach u dziecka lekarz może zlecić wykonanie wymazu i posiewu bakteriologicznego z migdałków w celu dobrania skutecznego antybiotyku. Podstawowym sposobem zapobiegania zachorowaniu na anginę paciorkowcową jest unikanie kontaktu z chorymi wykazującymi objawy tej choroby.

Joanna Krocz