Jeśli nie pies i kot, to co? Oryginalny zwierzyniec w domu
Zwierzęta domowe bardzo często traktowane są jak członkowie rodziny. Zaspokajają potrzeby opiekuńcze właścicieli, a rodzice uczą najmłodszych, na czym polega odpowiedzialność właśnie z udziałem swoich pupili. Ich obecność nie może być przeliczana na pieniądze, gdyż posiada zupełnie inną wartość. Prawdą jest jednak, że różne gospodarstwa domowe decydują się na posiadanie zwierzęcia, mimo że w aspekcie czysto ekonomicznym mówimy głównie o kosztach. Co ciekawe, polski standard to pies, kot, chomik, świnka morska lub rybki. Tymczasem coraz więcej słyszy się o oryginalnych gatunkach, które stają się częścią domowego ogniska.
1. Modny jeż pigmejski
Modnym zwierzątkiem jest np. jeż pigmejski. Ogólnie jest to przyjemne, malutkie, niezbyt ufne zwierzątko, które jednak łatwo się oswaja. Należy on do gromady ssaków i mierzy średnio od 15 do 25 cm. W naturze żyje od 4 do 6 lat, a czas ten wydłuża się w przypadku tych udomowionych. Wówczas mogą osiągnąć one wiek nawet do 10 lat. Należy zauważyć, że jest to zwierzę terytorialne i w naturalnym środowisku na jednego osobnika przypada kilka hektarów przestrzeni. Jeże pigmejskie dobrze czują się w temperaturze pokojowej, a przy kilkugodzinnym pobycie w niskich temperaturach mogą zapaść w stan hibernacji. To z kolei wiąże się dla nich z niebezpieczeństwem śmierci. Chcąc nabyć takie zwierzątko, należy zaopatrzyć się w terrarium z ogrzewaniem (ogrzewanie jest niezbędne, jeśli w domu nie panuje stała temperatura ponad 22 stopnie Celsjusza). Aktywność jeża pigmejskiego w ciągu dnia zależy od wychowania i przyzwyczajeń, ale możemy spodziewać się, że dużą jego część spędzi, śpiąc. Najważniejszym zadaniem dla właściciela jest zapewnienie mu wody i pożywienia. Są to czyste stworzenia, które posiadają ten plus, że nie przyczyniają się do pojawienia alergii u domowników.
2. Aksolotl w mieszkaniu
Wielbiciele nietypowych gatunków, odwiedzając sklepy zoologiczne, mogą zwrócić również uwagę na płazy, do których należą aksolotle. Jest to forma larwalna salamandry meksykańskiej. Może się natomiast rozmnażać. Jego unikalność polega również na bardzo wąskim obszarze występowania (kiedyś dwa meksykańskie jeziora położone na wysokości 2400 m n.p.m.; obecnie południowa część jeziora Xochimilco). Wielkość, jaką osiąga ich krępe w budowie ciało to 15 do 30 cm. Posiadają również grzebień skórny. W celu stworzenia właściwych warunków dla askolotla, należy zaopatrzyć się w akwarium o wysokości minimum 30 cm (pojemność 60 l), o żwirowo-piaszczystym podłożu i wypełnione wodą z pH mieszczącym się w granicach 6,5-8. Temperatura płynu powinna wynosić od 16 do 18 stopni Celsjusza. Zbiornik powinien mieć chłodziarkę. W innym wypadku trzeba zastosować specjalnie przygotowane w tym celu butelki z wodą bądź kamienie (w celu obniżenia temperatury wody). Miejsce zaciemnione będzie bardziej sprzyjać aktywności zwierzęcia, gdyż w takim środowisku czują się one zdecydowanie lepiej. Dorosłe osobniki wymagają karmienia od 2 do 3 razy w tygodniu. Ich dieta składa się z kawłaków mrożonych lub żywych ryb i skorupiaków oraz larw ochotki i artemii.
Przykładów nietypowych pupili jest jeszcze kilka. W dalszym ciągu jest tu miejsce na różnorodność. Należy jednak pamiętać, że opieka nad zwierzęciem to nie zabawa, nawet jeśli przysparza wielu przyjemności. Jeśli wybieramy osobnika unikalnego, upewnijmy się wcześniej, że jesteśmy mu w stanie zapewnić właściwe warunki bytowe oraz czy niezbędne pożywienie jest dla nas łatwo dostępne. Jeśli możemy zaspokoić wszystkie jego potrzeby, pozostaje cieszyć się obecnością kolejnego domownika.